Archiwum - 2011 - blog

Przed chwilą opublikowałem informację, że Minister Michał Boni powołał Radę Informatyzacji IV kadencji. Wszedłem w skład tej rady, a to z rekomendacji Stowarzyszenia Internet Society Poland. Podobnie było w przypadku powołania do Rady I kadencji, chociaż teraz ustawowe zadania Rady są nieco inne (przedstawiłem je w tekście na temat powołania Rady IV kadencji). Rada też wspiera innego ministra. Wcześniej był to Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, teraz zaś Minister Administracji i Cyfryzacji. W obu jednak przypadkach chodzi o ministra właściwego ds informatyzacji, chociaż ministerstwo tego ostatniego jest w fazie "instalacji".

1 listopada 2011 r. zostałem Doradcą Społecznym Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej. Moim zadaniem jest wykonywanie na potrzeby Prezesa UKE funkcji eksperta społecznego, w zakresie prowadzenia spraw związanych z funkcjonowaniem rynku mediów w szczególności w zakresie neutralności sieci. W praktyce oznacza to, że zabiegam o krystalizowanie stanowiska branży internetowej w dyskusji na temat tej neutralności. W Unii Europejskiej sporo się dzieje w sprawie neutralności i "otwartego internetu". Na rynku polskim również, a to za sprawą T-Mobile, która to spółka ogłosiła chęć uruchomienia usługi "Szczupły i Sprawny internet". Formalnie rzecz ujmując - kadencja Prezesa UKE zakończyła się w maju tego roku. Prawdopodobnie niebawem Pan Premier podejmie decyzje dotyczące Urzędu. Niezależnie od tych decyzji Urząd stara się przygotować rynek do dalszej rzetelnej i merytorycznej debaty na temat możliwych do zaakceptowania przez różnych interesariuszy internetowych modeli biznesowych. Zobaczymy.

Ukazał się piąty numer Magazynu Mediafun. Trafiłem na okładkę i teraz świecę ze wszystkich miejsc, w których eksponowany jest numer. No, ale chyba potrafię sobie patrzeć w oczy. W numerze można przeczytać zapis rozmowy, którą przeprowadził ze mną Maciej Budzich, a która zatytułowana jest "Mętna woda pozwala skuteczniej łowić tylko niektórym". Rozmawiamy o "branży" internetowej, o samoregulacji o roli i zadaniach organizacji branżowych w rozwijaniu internetu. W ten sposób chciałem zaproponować pewną wizję i liczę na konstruktywną krytykę.

Z okazji dwudziestolecia polskiego internetu w serwisie NGO.pl opublikowano rozmowę ze mną. Na zdjęciu podobno wyglądam jak morderca. Z rozmowy można dowiedzieć się m.in., że niniejszy serwis prowadzę głównie dla siebie, a w organizacjach pozarządowych realizuję konstytucyjną wolność zrzeszania się, "czyli poszukuję form realizowania głównie siebie". Dość to egocentrycznie brzmi. W każdym razie rozmowa ta sprowokowała mnie do refleksji nad porażkami, ale również nad sukcesami. Sukcesem jest - jak uważam - współpraca z innymi ludźmi. Pomyślałem, że dla niektórych z nich przygotuję pieczęć. Pierwszą otrzymał dziś Jarosław Lipszyc.

Przez kilka dni moja aktywność w serwisie będzie nieco mniejsza. Biorę udział w pewnym polonijnym projekcie. Otóż w Budapeszcie odbywają się II Międzynarodowe Warsztaty Dziennikarskie dla polonijnych dziennikarzy. Rozmawiamy o konstrukcji tekstów informacyjnych, omawiamy typy relacji, sposoby przygotowywania recenzji, wywiadów, elementy kompozycji zdjęć, filmu. Omawiamy również - i to jest moja rola - elementy konstrukcji stron internetowych oraz prawne uwarunkowania wolności słowa. Celem warsztatów jest rozwój oraz unowocześnienie polskojęzycznych mediów, aktywizacja środowiska młodej Polonii oraz stworzenie podstaw do współpracy między przedstawicielami polonijnych mediów.

Kiedyś zaprojktowałem sobie pieczęć (por. Sigillum Petri VaGla Waglowski), potem sprawiłem sobie stosowny stempel, a nawet zacząłem go używać. Pieczęć 2D jest jednak tylko namiastką tradycji, której badaniem zajmuje się sfragistyka. Kiedyś wszak pieczęci wyciskano w wosku oraz w laku. Fajnie byłoby mieć pieczęć do laku, prawda? Wcześniej jednak trzeba wykonać tłok (typariusz), a to nie jest taka banalna sprawa. W dawnych czasach wykonanie tłoka, a mam na myśli takie, które nie były tylko prostym wzorem wydrapanym w jakimś miękkim materiale (np. w alabastrze), zajmowało trochę czasu. Wykonanie tłoków bardziej finezyjnych to już przedsięwzięcie wymagające większego nakładu pracy, a to się również wiąże z kosztami. Tak było również kiedyś. Wiemy na przykład, że za wykonanie w 1548 roku pieczęci wielkiej koronnej Zygmunta Augusta niejaki Kilian, rytownik, wziął 60 złotych polskich. To było wówczas sporo pieniędzy. Tłoki robili złotnicy. Zajmowało im to sporo czasu - nie mieli przecież komputerów. Dziś mamy komputery, a obok nich sterowane cyfrowo frezarki, a nawet "drukarki" trójwymiarowe. Wydawać by się mogło, że wykonanie pieczęci do laku z nawet wyrafinowanym rysunkiem pieczętnym nie powinno stanowić problemu i nie będzie wiązać się z dużymi kosztami. A jednak...

To jedna z wypowiedzi, które znalazły się w filmie-reportażu pt. "Sieciokracja. Władza, idee i społeczeństwo w epoce sieci". Film ów został wykonany na potrzeby debaty "Społeczeństwo obywatelskie i społeczeństwo informacyjne - konfrontacja idei" w ramach obchodów Światowego Dnia Społeczeństwa Informacyjnego 2011 i został pokazany 18 maja w Sali Kinowej w Pałacu Prezydenta RP. Czy rzeczywiście dla wszystkich jest oczywiste, że "informacja jest towarem"?

Szanowni Państwo, pragnę uspokoić czytelników, którzy zaniepokoili się, że od kilku dni w serwisie niewiele się dzieje. Robię remont w mieszkaniu, co skutecznie ogranicza możliwości pisania, monitorowania, komentowania, a także odpowiadania na maile. Niebawem to się zmieni, gdy opadnie już kurz i pył. Liczę na wyrozumiałość.

Cały czas mam tą wizytówkę konferencyjną Pana Premiera z Sali Świetlikowej z zeszłego roku, kiedy to pretekstem do spotkania był projekt ustawy, na mocy której proponowano wprowadzenie Rejestru Stron i Usług Niedozwolonych. Owocem tamtego spotkania miało być przeprowadzenie "wzorcowego procesu legislacyjnego, poprzedzonego konsultacjami społecznymi". Potem strona rządowa (urzędowa) jakby nie kontynuowała działań w ustalonym kierunku, a nawet wydawała się obrać kierunek całkiem przeciwny (por. O tym, że polski rząd poprze blokowanie stron). Mam zatem ten papierek i - rzec by można - trzymam Pana Premiera za słowo. To takie [V]oodoo.

Miesiąc temu tygodnik Kultura Liberalna poruszył temat "polskiej kiełbasy prawnej", czyli zainteresował się sposobem, w jaki wytwarza się polskie prawo. Na "łamach" tygodnika wypowiedzieli się Grażyna Kopińska, prof. Andrzej Zoll, Witold Michałek, Łukasz Kowalczyk i Piotr Frączak. Dziś przyszedł czas na drugą część tego tematu, w którym wypowiadają się Paulina Kieszkowska-Knapik, Krzysztof Izdebski, Adam Bodnar, Filip Czernicki, Łukasz Jasina oraz Rafał Cieślak. To nie są przypadkowe osoby. Trwa dyskusja o dobrej legislacji, o przejrzystości działania państwa, o obywatelskim społeczeństwie i innych, tego typu sprawach. Spotykamy się w ramach Kongresu Praw Obywatelskich, w ramach takich imprez jak Transparency Camp, uczestniczymy w działaniach wielu organizacji społecznych, chociaż wspólnie spotykamy się w ramach prac Obywatelskiego Forum Legislacji, które działa przy Fundacji Batorego. Kultura Liberalna postanowiła oddać tym dyskutantom już drugi numer. Jest też drobny dodatek, czyli wywiad, jaki przeprowadziła ze mną Anna Mazgal, a zatytułowany "Czy obywatele mogą odzyskać prawo?"