Wsparcie sądownictwa administracyjnego w walce z Twitterozą i Facebookozą

Twitteroza i Facebookoza to takie moje określenia na zjawisko, które polega na pogoni przedstawicieli organów władzy publicznej za udziałem w tzw. "mediach społecznościowych". Publikowanie rzetelnych, kompletnych i aktualnych informacji publicznych w urzędowym publikatorze teleinformatycznym jakim jest Biuletyn Informacji Publicznej, zastępowane jest często tendencją do wykorzystywania modnych nowinek, które pozwalają władzy publicznej na sprytne obejście dziennikarzy i dociekliwości obywateli, na sianiu raczej propagandy politycznej, nie zaś udostępnianiu konkretnych, źródłowych danych o działaniu państwa (por. również Jaskółka potencjalnej tamy dla informacyjno-reklamowego rozpasania państwa). Nieoczekiwanie zyskałem wsparcie ze strony Naczelnego Sądu Administracyjnego, który odniósł się do kwestii publikowania w BIP i prawa obywateli domagania się informacji w trybie wnioskowym, jeśli takie informacje w BIP nie są opublikowane.

Zachęcam do zapoznania się z Wyrokiem Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 23 września 2014 roku, sygn. I OSK 34/14. W uzasadnieniu wyroku znajdziecie Państwo m.in. następującą tezę (wytłuszczenie moje):

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2014 r., poz. 782) jednym ze sposobów udostępnienia informacji publicznych jest ich ogłoszenie w Biuletynie Informacji Publicznej, zaś art. 10 ust. 1 stanowi, że informacja publiczna, która nie została udostępniona w tym Biuletynie lub centralnym repozytorium jest udostępniana na wniosek. Z przepisów tych wynika zatem, że tylko informacje publiczne opublikowane w Biuletynie Informacji Publicznej uważa się za udostępnione, zaś wszystkie inne informacje, w tym w szczególności wymienione w art. 6 ustawy o informacji publicznej są udostępniane na wniosek bez względu na to czy funkcjonują w obiegu publicznym, na stronach internetowych podmiotów zobowiązanych do udostępniania informacji publicznych, a także czy dostęp do tych informacji, tj. do internetu, domagający się ich udostępnienia ma łatwy czy też utrudniony. O obowiązku udostępnienia informacji publicznej nie opublikowanej w Biuletynie, a będącej na stronie internetowej, przesądza nie dostęp do internetu, ale niepublikowanie w Biuletynie.

Kiedyś swoje argumenty klarowałem dla potrzeb materiału naTemat: Piotr "Vagla" Waglowski: Państwo nie może nami rządzić 140 znakami na Twitterze. To służy tylko manipulowaniu obywatelem. W tym serwisie pisałem o tym m.in. w tekście Wydaje mi się, że Rząd zaczyna przejawiać uzależnienie od Facebooka. Twitteroza i Facebookoza (obok Logozy w innym obszarze) to takie moje publicystyczne propozycje nazwania jednostek chorobowych, patologicznych przejawów działania państwa.

Zderzam Twittera i Facebooka z powyżej linkowanym wyrokiem NSA, ponieważ wiele osób nie widzi problemu z publikowaniem informacji w takich "mediach" i traktuje je jakby to było zgodne z prawem udostępnienie informacji publicznej.

Jaka jest alternatywa? Alternatywa jest taka, że zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej powinien publikować ją w Biuletynie Informacji Publicznej, taki BIP powinien mieć narzędzia ułatwiające następnie ponowne wykorzystanie informacji z sektora publicznego (np. API), a potem dowolna osoba, dowolny podmiot, niezależnie od tego, czy będzie to organizacja pozarządowa, przedsiębiorca, dziennikarz czy inny obywatel - będzie mogła stworzyć - na bazie informacji publicznej - kanał dystrybucji informacji publicznych z określonego źródła w takim Twitterze lub Facebooku. Ale nie jest rolą państwa i organów władzy publicznej, bezpośrednie zasilanie Facebooka, Twittera, GaduGadu, YouTube, Blipa, Second life czy innych nowinek społecznych, informacjami od siebie. Dziwne, że wspomniałem nieistniejące lub dogorywające, a niegdyś smaczne nowością serwisy? Wspomniałem o nich, bo pamiętam, że organy władzy publicznej rzucały się na nie i chciały tam zaistnieć. Przykład w tekstach Wymień stary dowód na nowy, czyli wirtualne ministerstwo - w którym odnotowałem, jak to minister Kaczmarek chciał "otworzyć własny pokój w "Second Life"". Przypominam tekst Policyjne Gadu-Gadu w ramach akcji "Stop przemocy w szkołach". Przypominam tekst Kancelaria Prezesa Rady Ministrów zmieniła swoje strony, więc dostaniemy "error 404", w którym odnotowałem, że KPRM korzystało z konta w serwisie Blip...

Państwo działa na podstawie i w granicach prawa. To zasada legalizmu i praworządności do znalezienia w art. 7 Konstytucji RP. Państwo jest zobowiązane do racjonalnego wydawania środków publicznych, a pogoń za nowinkami to kolejne nieuzasadnione angażowanie środków publicznych w obsługę nowych kanałów informacji (por. również Przetargi na pozycjonowanie stron administracji publicznej to przepalanie moich pieniędzy). Państwo nie może nikogo dyskryminować bezpośrednio lub pośrednio niezależnie od przyczyny. Udostępniając jednym nie udostępnia innym. Zasilając jedno medium nie zasila innego. Państwo i samorząd nie może przeszkadzać prasie w realizowaniu jej kontrolnej funkcji, a ten lub inny polityk musi pękać z radości, że jedno jego twittnięcie zyskuje potem taki oddźwięk w mediach, bo te nie mają dostępu do informacji "oficjalnej", więc łapią się tego, czego mogą. Ogon macha psem. Aby temu przeciwdziałać państwo powinno publikować w jednym miejscu i robić to w neutralnym medialnie urzędowym publikatorze teleinformatycznym.

A archiwizacja informacji publicznych? Przecież one powinny być archiwizowane, niektóre nawet wiecznie... Tymczasem pojawiają się takie "perełki": Wraz z przejęciem twitterowego konta Przewodniczącego Rady Donald Tusk zaczął informować, że właśnie mu się skończył mandat i znika z Twittera, tymczasem to komunikat wysłany przez sztab poprzednika na tym stanowisku...

Wiem, wiem, że te działy od public relations i te wszystkie spółki doradcze mające na celu wsparcie medialne polityków i urzędów nie będą zachwycone tym, że obywatele będą - na podstawie ww. wyroku - silniej domagały się rzetelnych i aktualnych informacji, nie zaś papki medialnej o niskiej jakości merytorycznej (por. Umowa między KPRM a brandADDICTED na wsparcie komunikacyjne)...

Przeczytaj również:

• Odpowiedzi z Prokuratury Generalnej w sprawie konta na Twitterze
• O paranoi korzystania przez Prokuraturę Generalną z Twittera
• Kiedy obserwuje cię prokuratura...
• O kanałach informacyjnych administracji publicznej
• Pytania i odpowiedzi w sprawie reklamy i wykorzystywania na urzędowych stronach logo "mediów społecznościowych"
• Po wyroku KIO stwierdzającym naruszenie prawa przez Sąd Najwyższy - dyskusji o bezwnioskowym dostępie do informacji cd.
• Epitafium dla serwisu CodziennikPrawny.pl (2009-2011)