dostępność

Trochę się załamałem. Stowarzyszenie Miasta w Internecie organizuje konferencję, której hasłem jest "Cywilizacyjny skok Polaków", a podtytułem "Samorządy na rzecz e-Integracji wykluczonych i transformacji administracji w regionach". Otrzymałem nawet list, w którym nie wiem co było, bo w celu ochrony prywatności blokuję wyświetlanie "zagnieżdżonych grafik" w listach. Okazało się, że strona zapraszająca na konferencję poświęconą wykluczeniu cyfrowemu stanowi idealny i jaskrawy przykład praktyk cyfrowo wykluczających.

Niedawno opublikowałem tekst "...aby zachować wiadomość naciśnij dwa", co trzeba nacisnąć, by opublikować w Sieci?, a w nim informację o ogłoszeniu, za pomocą którego p. Lech Czaban poszukuje świadków opublikowania w internecie jego "rozmowy reklamacyjnej". Teraz zaś w internecie pojawiło się nagranie z rozmowy reklamacyjnej oburzonej klientki TP, która uznała, iż ktoś dokonał sabotażu i w związku z tym przestała działać jej ulubiona telewizja Trwam. Zastanawiam się, czy to standardowa procedura TP, że dopuszcza do tego, by nagrania z rozmów z klientami trafiały w nieodpowiedzialne ręce, które następnie publikują te rozmowy w internecie?

Chociaż czas na zgłaszanie uwag minął, to należy odnotować, że Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dniu 2 czerwca ogłosiło: "W związku z przygotowywaniem Stanowiska Rządu wobec Komunikatu Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego oraz Komitetu Regionów w sprawie ochrony konsumentów, w szczególności osób małoletnich, w kwestii korzystania z gier wideo prosimy o zgłaszanie ewentualnych uwag do tego dokumentu w terminie do dnia 6 czerwca br...". A Komisja wezwała państwa członkowskie m.in. do włączenia do ich systemów krajowych systemu informacji i klasyfikacji wdrożonego w ramach inicjatyw PEGI i PEGI On-line.

Ajvar napisał w komentarzu do tekstu Utwory osierocone (Orphaned Work) w USA: "sądząc po poniższym linku wygląda na to ze 30 tys zeskanowanych książek (i to starych i bardzo starych) tajemniczo zniknęło... No właśnie ciekawe gdzie się znalazły, bo wygląda na to ze zasób powędrował na cyfrowy śmietnik". Chodzi o Polską Bibliotekę Internetową, który to zasób zniknął z internetu w sierpniu 2007 roku w niejasnych okolicznościach (i, chciałoby się napisać, "po długiej chorobie"). Wedle web.archive.org w 2007 roku liczba publikacji dostępnych w Polskiej Bibliotece Internetowej wynosiła 29243.

Obok pisałem o wspólnym posiedzeniu sejmowej Komisji Infrastruktury oraz w sejmowej Komisji Kultury i Środków Przekazu na temat strategii i programu działania Rządu w zakresie wprowadzania naziemnej telewizji cyfrowej. Już we własnym zakresie Komisja Infrastruktury rozpatrzyła tego samego dnia (27 maja): „Priorytety działania środowiska informatycznego oraz bariery i możliwości rozwoju społeczeństwa informacyjnego” – prezentację Koalicji na Rzecz Społeczeństwa Informacyjnego, – Raport Urzędu Komunikacji Elektronicznej „Analiza wykonania strategii regulacyjnej”, – „Strategię regulacyjną Urzędu Komunikacji Elektronicznej na lata 2008-2010” oraz "Informację na temat „Strategii szerokopasmowego dostępu do usług społeczeństwa informacyjnego w Polsce w latach 2007-2013”."

MSWiA jeszcze nie odpowiedziało na moje pytania, które przekazałem do rzecznika prasowego (trzeba zadzwonić w poniedziałek; por. Dz. U. nr 75: Kolejne pytania do MSWiA po opublikowaniu oświadczenia). Natomiast w serwisie MSWiA opublikowano notatkę, że nastąpiło przekazanie do uzgodnień międzyresortowych rozporządzenia w sprawie wymagań dla publikacji aktów prawnych w wersji elektronicznej... De facto chodzi o rozporządzenie zmieniające rozporządzenie, które jeszcze nie weszło w życie. I chociaż już to przerabialiśmy, a wydawało się, że odpowiedzialne osoby w MSWiA zrozumiały na czym polega problem, to jednak projekt rozporządzenia znów opublikowano jako zeskanowaną bitmapę. Widać, że to rozporządzenie ma jakiegoś pecha. A może nie rozporządzenie ma pecha, tylko my.

Z datą 30 maja trafiło do GIODO "odwołanie" od Decyzji DOLiS/DEC-314/08/13239 (por. Dane osobowe w Naszej-klasie: GIODO odmówił uwzględnienia wniosku skarżącego). Słowo "odwołanie" napisałem w cudzysłowie, gdyż tryb postępowania zakłada możliwość złożenia "wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy". Jednocześnie doktryna zaczęła się wnikliwiej przyglądać postawionym w Decyzji GIODO tezom. Ogólnie mówiąc pojawia się krytyka stanowiska GIODO. Zaczyna się od pierwszego artykułu dziennikarskiego, ale zaraz pojawi się kilka innych opracowań.

W USA po raz kolejny do Kongresu trafiły projekty ustaw, które dotyczą tzw. utworów osieroconych. Chodzi o to, żeby zwiększyć dostępność takich utworów, co do których nie wiadomo kto jest ich autorem. Jednym z pomysłów jest rejestracja utworów w specjalnym rejestrze, w celu uzyskania ochrony. Na przeszkodzie we wprowadzaniu takich ustaw stoją postanowienia Konwencji Berneńskiej, która wprowadza generalną zasadę, iż utwory są chronione niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalnych kroków.

A więc dobrze. Podobno nie da się wejść w hmm.. bagno, żeby sobie nogi nie ubrudzić. Trudno, raz się żyje. Jeśli ktoś z czytelników będzie straszony przez p. Krzysztofa J. Szklarskiego, że "powiadomi on organy ścigania o nakłanianiu go do popełnienia przestępstwa" w sytuacji, kiedy tłumacz - gdy dojdzie do wniosku, iż kiedyś opublikowane przez niego materiały mogą stanowić naruszenie prawa - dobrowolnie starał się zapobiec skutkom stanowiącym dziś w jego oczach znamię czynu zabronionego, to myślę, że powinien przeczytać poniższe...

Przy Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji odbywają się spotkania zespołu ds. edukacji medialnej (były już ponoć dwa takie spotkania). Zostałem zaproszony na najbliższe spotkanie tego zespołu. Chętnie podzielę się później wrażeniami i zdam relację, ale ciekawy jestem głosów czytelników serwisu - jakie tematy warto uwzględnić przy okazji rozważań nad edukacją medialną w Polsce?