Nie chodzi o cenzurę internetu, a o procedurę notice and takedown

Merytorycznie: dlaczego to operator lub wlasciciel serwisu ma wystepowac w charakterze oceniajacego prawdziwosc i zasadnosc roszczen? Doskonale wiesz, ze duza czesc tego typu spraw jest trudna do oceny, bo przed ewidentnymi przypadkami operatorzy zabezpieczaja sie tworzac odpowiednie regulaminy swoich serwisow. Zatem we wszystkich sytuacjach w ktorych informacja jest spolecznie wazna (ujawnienie domniemania o korupcji, szemaranych dzialaniach wladz, firm itp.) bedziesz mogl bez problemu doprowadzic do wyciszenia i zamkniecia sprawy.

Kazdy zagrozony materialami znajdującymi się w publikacji dokona wszelkich staran (za pomoca swojej kancelarii prawnej), aby zgloszenie o ktorym mowa w rozdziale 3a sugerowalo ewentualna wspolodpowiedzialnosc wlasciciela serwisu na ktorym publikacja zostala dokonana. W efekcie wlasciciele serwisow - dla swietego spokoju - beda przychylac sie do zglaszjacego ze szkoda dla spoleczenstwa.

Kolejna sprawa to koszty: dlaczego operatorzy (a raczej klienci operatorow) maja ponosic koszty utrzymanie tego narzedzia cenzorskiego? Dlaczego cala sprawa ma nie ladowac w sadzie? Od czego jest ta instytucja?

Na koniec uwaga juz nie merytoryczna: Widze, ze przechodzisz (lub moze juz przeszedles) na ciemna strone mocy. Przykre. Doskonale widzisz w ktorym kierunku ida zmiany proponowane przez Rzad (patrz ograniczenie w dostepie do informacji publicznej, system cenzorski budowany przez sluzby, miliony zapytan o bilingi, stosowanie metod operacyjnych ktore sa w szarej strefie prawa itp.). Zmiany w prawie takie jak ta to cegielki budujace mur chinski skutecznie blokujacy dostep obywatela do wiedzy o tym, co robi wladza.

Moze prace nad tego typu mechanizmami warto zaczac od obmyslenia metod kontroli panstwa i sluzb? Bo tego brakuje. Bardzo. I nie slychac o checi zmiany tej sytuacji.

Pozdrawiam,
Jakub

Plusem projektu jest to, że zrezygnowano (jak na razie) z obowiązku blokowania dostępu do treści, w związku z którymi "uprawniony" podjął jakieś kroki prawne.
Natomiast nie ma wyłączenia odpowiedzialności usługodawcy w przypadku odblokowania bezprawnych treści w sytuacji otrzymania wiarygodnego sprzeciwu, co obiecywał minister Boni.
Zwracam uwagę jeszcze na art. 14a pkt. 2:
"Nie ponosi odpowiedzialności za treść danych ten, kto publicznie udostępnia informacje, pozwalające na zlokalizowanie konkretnych zasobów systemu teleinformatycznego, w których te dane się znajdują, o ile nie wprowadził tych danych do sieci, ani ich nie zmodyfikował oraz nie wie o ich bezprawnym charakterze lub związanej z nimi działalności, a w razie otrzymania urzędowego zawiadomienia lub uzyskania wiarygodnej wiadomości o bezprawnym charakterze danych, niezwłocznie uniemożliwi dostęp do informacji pozwalających na ich zlokalizowanie."
Z jednej strony wyłącza to (pod standardowymi warunkami) odpowiedzialność usługodawcy za linki prowadzące do "bezprawnych danych" zamieszczone przez usługobiorcę, z drugiej zaś pośrednio potwierdza, że za linki (a nawet same adresy) prowadzące do treści o "bezprawnym charakterze" można ponosić odpowiedzialność.

Tym, którzy z troską pochylają się nad możliwymi nadużyciami procedury notice and takedown proponuję wspólne rozważenie możliwości wprowadzenia do tej procedury odpowiedzialności za takie nadużycie. To właśnie ten mechanizm, o którym pisałem, gdy przywoływałem amerykańskie rozwiązanie 17 U.S.C. §512(f) (zwane "Misrepresentations"). Nie ma go w polskim projekcie noweli uśude, ale pytanie, czy być musi, by taka odpowiedzialność za nadużycie mogła pojawić się "na zasadach ogólnych"?

Amerykanie zapisali to tak:

(f)
Misrepresentations. Any person who knowingly materially misrepresents under this section--

(1)
that material or activity is infringing, or
(2)
that material or activity was removed or disabled by mistake or misidentification, shall be liable for any damages, including costs and attorneys' fees, incurred by the alleged infringer, by any copyright owner or copyright owner's authorized licensee, or by a service provider, who is injured by such misrepresentation, as the result of the service provider relying upon such misrepresentation in removing or disabling access to the material or activity claimed to be infringing, or in replacing the removed material or ceasing to disable access to it.

--
[VaGla] Vigilant Android Generated for Logical Assassination

Czy taki bloger może sobie napisać wszystko, co tylko mu przyjdzie do głowy?

Może. A raczej powinien móc, a jak jest naprawdę, powinni móc ocenić czytelnicy - gdyż nie ma obowiązku czytania czyjegoś bloga.

Miał pan kolegę Tomasza Kokowskiego. On mnie pomówił na pana blogu, co prawda nie podając mojego nazwiska, i pan komentarz zaakceptował. Do dzisiaj wisi. Natomiast mojego sprostowania pan nie przepuścił (w końcu Kokowski to pana kolega). Tak tylko o tym przypominam, bo rozpisuje się pan nad 'żadenym rozsądnym człowiekiem' i 'sytuacją niemożliwą, ze względu na własną politykę moderacyjną'.

Mechanizmy omawiane przez Pana w idealnym świecie na pewno były by warte wdrożenia. W naszej - rodzimej - sytuacji warto się pokusić i zastanowić jak też może to wyglądać w praktyce. Na początku pańskiego tekstu umieścił pan linkę do RZĄD WPROWADZA CENZURĘ INTERNETU( nawiasem dodam, że tak samo jak i dla Pana - dla autora tamtego blogu jestem zupełnie obcą osobą). Zdecydowanie posiada Pan swój punkt widzenia w tej sytuacji, uważa Pan tamten wpis za wprowadzający w błąd, czego nie omieszkał Pan zresztą zaznaczyć. Rozważając hipotetyczną sytuacje - załóżmy, że autor tamtego wpisu jest w jakiejś mniejszej lub większej komitywie z lokalnymi lub centralnymi kacykami. I co wtedy? Ano - "w praniu" może się okazać, że to Pana wpis został uznany za kłamliwy, stanowiący pomówienie i przeznaczony do likwidacji - podobnych przypadków w których nie miało znaczenia, czy dana informacja jest prawdziwa, czy nie - już mieliśmy trochę- niestety. Teraz dzięki ustawie podobne praktyki będą się mogły odbywać "z marszu" bez jakiegokolwiek uczestnictwa sądu. Cała sprawa kręci się o to, że u nas w kraju decyzje o tym co jest prawdą a co nie, co stanowi pomówienie i naruszenie dóbr osobistych, kto jest przestępcą dzieją się analogicznie do słów H.Goeringa (wiem, niepopularna osoba, ale te słowa mu się udały) który kiedyś, kiedy w trakcie czystek w armii- okazało się, że jego zaufani oficerowie są wyznania mojżeszowego, powiedział "to ja decyduję, kto jest żydem".

Taka uwaga na marginesie: wprowadzenie w Polsce przepisów, które w jakiejś sytuacji powodowałyby całkowity brak odpowiedzialności hosta za treści moim zdaniem będzie sprzeczne z dyrektywą o handlu elektronicznym. Przywołajmy te przepisy, które powinny być w krajowym porządku prawnym implementowane (mam na myśli art. 14 Dyrektywy 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym) - wytłuszczenie moje:

Artykuł 14 Hosting

1. Państwa Członkowskie zapewniają, żeby w przypadku świadczenia usługi społeczeństwa informacyjnego polegającej na przechowywaniu informacji przekazanych przez usługobiorcę usługodawca nie był odpowiedzialny za informacje przechowywane na żądanie usługobiorcy, pod warunkiem że:

a) usługodawca nie ma wiarygodnych wiadomości o bezprawnym charakterze działalności lub informacji, a w odniesieniu do roszczeń odszkodowawczych — nie wie o stanie faktycznym lub okolicznościach, które w sposób oczywisty świadczą o tej bezprawności; lub

b) usługodawca podejmuje niezwłocznie odpowiednie działania w celu usunięcia lub uniemożliwienia dostępu do informacji, gdy uzyska takie wiadomości lub zostanie o nich powiadomiony.

2. Ustęp 1 nie ma zastosowania, jeżeli usługobiorca działa z upoważnienia albo pod kontrolą usługodawcy.

3. Niniejszy artykuł nie ma wpływu na możliwość wymagania od usługodawcy przez sądy lub organy administracyjne, zgodnie z systemem prawnym Państw Członkowskich, żeby przerwał on naruszenia prawa lub im zapobiegł oraz nie ma wpływu na możliwość ustanowienia procedur regulujących usuwanie lub uniemożliwianie dostępu do tych informacji przez Państwa Członkowskie.

--
[VaGla] Vigilant Android Generated for Logical Assassination

Czy aby przypadkiem nie chodzi o możliwość realizacji tego: http://www.pb.pl/2507387,77647,ftd-propozycja-zakazu-publikacji-ratingow-krajow-ue

Bo, póki co, zakazywać publikacji p. Barnier to sobie może... A on chyba jednak by chciał by jego pomysł funkcjonował, czyż nie?

Więc może nie chodzi o bezbronne dzieci?

To nie jest dobre rozwiązanie. Z kilku powodów. Po pierwsze znowu rozdziela informacje na "internetową" (przez którą twórcy ustawy rozumie WWW - złośliwości pominę) i inną. Zapytam po raz setny: kto ma usunąć post na usenet news? A może jeszcze lepiej: wysyłam do Iksińskiego list zawierający wezwanie do nienawiści na tle na przykład rasowym, po czym zgłaszam się do administratora Jego skrzynki pocztowej z żądaniem usunięcia tego listu (w końcu serwer pocztowy jest "w sieci internet"). No i usługodawca idzie pakować szczoteczkę do zębów: (informacja była dyskrecjonalnie przeznaczona dla kogoś innego, żeby ją usunąć musiał do niej uzyskać dostęp - jeśli tego za mało to informacje zaszyfruję a hasło podam publicznie - wtedy zadziała art 267 par 3 oczywiście nie par 1, żeby ocenić czy usuwać musiał odszyfrować zatem zapoznać się z informacją dla niego nie przeznaczoną, boż poczta była adresowana do Iksińskiego) więc jeśli usunie pocztę, to mamy na niego bat w postaci art 267 KK a jeśli nie usunie - pogonimy go za treść z UŚUDE (skrzynka Iksiński@najlepszyserwerpocztowynaswiecie.costam.gov mogła być skrzynką dla użytkowników Peer-to-mail a więc była publicznie dostępna, a więc nie jest prawdą że nie odpowiada bo odpowiada).

Po wtóre po raz kolejny brakuje mi Ustawy o Świadczeniu Usług Drogą Pisania na Płocie tudzież Ustawy o Świadczeniu Usług Drogą Umieszczania Publikacji w Kiosku, które powinny regulować odpowiednio obowiązki posiadaczy płotów, na których ktoś nabazgrał obraźliwe hasło i kioskarzy (oraz kierowców samochodów rozwożących prasę), którzy powinni wycofywać z kiosku (z bagażnika) gazety o podejrzanej treści (na przykład gazety zawierające hasła do gier, które wydają się naruszać wspominany art 267 KK).

Po trzecie brakuje mi analogicznych rozwiązań w innych dziedzinach życia społecznego. Na przykład regulacji, w myśl której szewc nie ponosi odpowiedzialności za to, że posiadacz buta kogoś kopnął, o ile nie wiedział, że posiadacz obstalował podkute buty specjalnie w tym celu i procedury zgodnie z którą szewc, który wiarygodną wiadomość o tym niecnym zamiarze uprzednio podjął powinien powiadomić zamawiającego, że nie wyda mu butów oddanych do podkucie i zablokuje do nich dostęp osobom trzecim. No i rozporządzenia Ministra Obuwnictwa i Krawiectwa Narodowego w sprawie warunków jakie powinny spełniać osoby prowadzące szkolenia dla szewców i krawców w zakresie zabezpieczania dostępu do obuwia i tekstyliów zgodnie z wymogami zachowania ciągłości łańcucha dowodowego. Podobnie brakuje mi analogicznych regulacji dla stelmachów, kowali, bednarzy i przede wszystkim płatnerzy.

Dajmy spokój. Przerzucanie odpowiedzialności na ISPów nie jest żadnym wyjściem. Mniejsi znikną, więksi uciekną za granicę (ponoć zarejestrowaną spółkę indyjską kupuje się za kilka kzł). Jeśli ktoś mnie zwymyśla w tramwaju, to nie jest problem motorniczego ani kontrolera biletów tylko prokuratury i policji. Jedynym cywilizowanym wyjściem jest 24-godzinny sąd, do którego składam pozew (prokuratura, do której składam zawiadomienie) i podjęta w ciągu doby decyzja o zabezpieczeniu przedmiotu/zakazie rozpowszechniania. Składam pozew płacąc za to (a więc nie dla zasady), albo doniesienie będąc świadomym konsekwencji złożenia doniesienia fałszywego. Decyzję podejmuje niezawisły sąd, a nie student elektroniki, który sobie postawił serwer w akademiku. Takie rozwiązania mogłyby być dobre jakieś 20-15 lat temu, kiedy IAP był jednocześnie ISP i ICP i można ich było policzyć na placach jednej ręki. Współcześnie to będzie bicie piany co najwyżej (provider ma usunąć w ciągu 3 dni od otrzymania poleconego, który szedł tydzień, bo akurat była ciężka zima i który odebrał po drugim awizo czyli po kolejnym tygodniu)?

W dyskusji na temat noweli stałem na stanowisku, że dążenie do (bezwarunkowego) zwolnienia z odpowiedzialności hosta za opublikowany materiał będzie przesunięciem wahadła przymocowanego do topu masztu łodzi (serwisy społeczeństwa informacyjnego, które z jednej strony tworzone są przez jednych, a z których korzystają i publikują tam inni). To wahadło potem wróci i zatopi łódź - jak uważałem i uważam.

Moim zdaniem nie jest w interesie hostów taka nowelizacja, która doraźnie zwolni ich z odpowiedzialności całkowicie. Dlatego, że są słuszne interesy - jak uważam - które wymagają drogi do pozwania hosta za prezentowane (przechowywane treści) i takie interesy znajdą (powrót wahadła) posłuch u ustawodawcy, co w efekcie spowoduje zmarnotrawienie pieniędzy wydanych (na podstawie pierwszej nowelizacji) na system obsługi zgłoszeń i konieczność dalszych inwestycji po powrocie wahadła. Nie wiadomo też, czy wahadło nie pójdzie daleko poza na drugą burtę, co właśnie będzie skutkowało zatopieniem paru serwisów.

Poza tym rozumiem, że ustawowe zwolnienie z jakiejkolwiek odpowiedzialności może być atrakcyjne. Zastanawiam się, w jaki sposób zaproponować, by w ustawie ktoś napisał, że Piotr Waglowski nie ponosi odpowiedzialności za swoje działania/zaniechania. Ponoszenie odpowiedzialności to ryzykowna sprawa. Dużo łatwiej by mi się żyło, gdyby mnie ustawodawca z takiej odpowiedzialności zwolnił. Ale wiem również, że jeśli w wyniku moich działań doszłoby do jakiegoś kataklizmu, to potem wahadło pewnie by powróciło i znalazłyby się siły, które przekonałyby Sejm do nałożenia szczególnych obowiązków na każdego, kto ma na imię Piotr.

Alternatywą rozwiązania zasad odpowiedzialności, która bardzo by się nie spodobała hostom, a znana jest w polskim systemie prawnym (przykładowo - art. 435 Kodeksu cywilnego), jest odpowiedzialność na zasadzie ryzyka. Przywołany przepis, a konkretnie jego § 1., brzmi:

Prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności". Tu (odpowiedzialność na zasadzie ryzyka) jest drugi punkt ekstremalny wahadła, do którego może doprowadzić początkowe dążenie do braku odpowiedzialności.

Tak. Prowadzenie działalności przedsiębiorstwa wprawianego w ruch za pomocą sił przyrody jest ryzykowne. Dlatego taki przedsiębiorca musi ponosić dodatkowe nakłady, by minimalizować ryzyko. Bo twórcy systemu prawnego nie przyjmą koncepcji (jeśli się zastanowią), że za jakieś działania ktoś może nie ponosić odpowiedzialności zupełnie.

Moim zdaniem - w interesie zarówno hostów, jak i w interesie osób trzecich (ew. pokrzywdzonych) nie jest całkowite zwolnienie hostów z odpowiedzialności, a wprowadzenie jasnych i precyzyjnych zasad odpowiedzialności (które to zasady przez swoją precyzję chroniłyby również hostów).

--
[VaGla] Vigilant Android Generated for Logical Assassination

Czyli jak dobrze to wszystko rozumiem - publikowanie treści anonimowo praktycznie od momentu wprowadzenia tej ustawy jest wysoce ryzykowne i zdławione do granic możliwości... Czyli podważa się cały sens internetu którym właśnie JEST Anonimowość , i idzie się w ślady opinii takich serwisów jak Facebook aby anonimowość z internetu kompletnie usunąć bo jest szkodliwa...

Trzeba też przywołać pewien przykład, dotyczący małego serwisu w jakimś z mniejszych krajów (kompletnie nie pamiętam o jaki chodziło) , w którym to była sobie grupka dziennikarzy którzy anonimowo na pewnym serwisie publikowali materiały ujawniające skandaliczne przypadki korupcji, prania pieniędzy czy tych rzeczy przez lokalnych działaczy - polityków,konkretnych osób, robiła to anonimowo gdyż robiąc to pod swoim nazwiskiem naraziła by się na wysokie niebezpieczeństwo, lecz pewna grupa osób której nie było to na rękę postanowiła z tym walczyć, jak ? Najpierw zażądała od firmy Google danych takich jak IP skrzynki mailowej tych działaczy, gdy ta odmówiła poszli do sądu z zamiarem ich oskarżenia (nie pamiętam o co, sądu w USA bodaj) , i? Sąd nakazał Google udostępnić dane tajemniczych działaczy , tak aby można by ich pozwać... Pamiętam też że Google mawiało iż ma praktycznie związane ręce i wniosło sprzeciw... Jak to się ostatecznie skończyło - i czy ci działacze nadal żyją nie wiem... Niestety nie mogę znaleźć linka do tej historii, ale było o niej głośno swojego czasu...

Ja niestety albo stety prawnikiem nie jestem, i mój język także jest dużo uboższy od waszego, lecz tak patrząc ta procedurę to raczej coś jest nie tak. Dlaczego nie dotyczy ona publikacji telewizyjnych, reportaży , w gazecie? Dlaczego takie serwisy można "tylko" pozwać o ochronę dóbr osobistych, a nie można dać im "uzasadnionego" podejrzenia o mówienie nieprawdy i zakazać dalszej publikacji? Ale jest problem - informacja już raz została opublikowana, więc może wprowadzić instytucję która by sprawdzała poprawność wszelkich publikacji, informowała osoby których one dotyczą tak aby mogły w porę zareagować? Co to przypomina? Trzeba też pamiętać system jaki działa już w UK - i były ostatnio przysłowiowe "jaja" z tym jak pewien znana osobistość (sportowiec) poszła do sądu gdyż jakiś brukowiec opublikował materiały że ma romans , sąd się zgodził i doszło do sytuacji gdy media telewizyjne nie mogły wspomnieć o tym ani słowem, a w internecie - Twitterze który to jest bardzo popularny w UK, huczało o tym.

Tak post pod postem, ale nie wiem kiedy poprzedni (i czy) będzie opublikowany, a chciałbym jeszcze coś dodać.

Nie wyjaśniłem przytoczonego prze zemnie przypadku - chodziło mi w tej historii o to, że zgodnie z tą ustawą pewna grupa osób której się to nie podoba , mogła by po prostu zażądać od danego serwisu usunięcia treści , na mocy tej ustawy - serwis aby mieć święty spokój by ją usunął... Dobre zakończenie historii?

Przytoczę inny przykład ,jeden z ostatnich "wykopów" z serwisu wykop:
http://www.wykop.pl/ramka/933331/dziekuje-ci-statoil/

Na mocy tej ustawy jak rozumiem statoil mogła by zażądać od pokazywarka usunięcia tej treści, traktując jako fałszywe oraz szkalujące jej imię, pokazywarka do wniosku byłby przychylny aby mieć święty spokój (a właśnie tak taki serwis będzie działać, oni mają lepsze rzeczy do roboty niż latać po sądach, a co może taki szary użytkownik a co korporacja czy znany polityk?)- efekt jest taki że nigdy nikt by więcej o tym nie przeczytał... Czy to też było by dobre?

Mam na myśli że trzeba by jednak wprowadzić jakieś mechanizmy które by ochraniały tego typu publikację czy anonimowe teksty, jeżeli jest to w ważnym interesie publicznym - a takie sformowanie już przecież w prawie występuje...

@Brak (niezweryfikowany) co przytaczasz wykopa. Czytałam to wczoraj i w sumie ciężko teraz tam będzie udowodnić, że to podczas tego mycia pękła szyba.

Ale fakt faktem, usuwanie treści niewiarygodnych przypomina mi niedawno wprowadzone przepisy w Chinach, które też nakazują usuwać treści, które nie są potwierdzone.

Panie Piotrze, mimo wielkiej sympatii dla Pana serwisu, odnoszę wrażenie, że wybrał Pan w fałszywą drogę. Fałszywą, bo zupełnie czym innym jest pomówienie w świecie realnym, niż opublikowanie obraźliwego komentarza w czarnych odchłaniach Internetu (np. 4chan). A Pan wydaje się nie widzieć tej gigantycznej różnicy.

Moim zdaniem kluczem do problemu jest zrozumienie, że odpowiedzialność związana jest wiarygodnością. Jeśli ktoś więc nie chce wziąć odpowiedzialności (publikując w sposób utrudniający identyfikowanie autora), to automatycznie staje się niewiarygodny. I w drugą stronę jeśli autorowi zależy na wiarygodności, to musi być gotów ponieść odpowiedzialność za swoje słowa.

Błędem jest wrzucanie całego Internetu do jednego worka. Można przecież publikować z praktycznie zerową odpowiedzialnością i wiarygodnością (Freenet, 4chan), ale można też pisać artykuły w modelu zbliżonym do klasycznych gazet. Naturalnie jest również całe morze możliwości pośrednich. W tej chwili autor-wydawca sam decyduje co jest dla niego najlepsze, a czytelnik to weryfikuje.

Problemem może być tylko niska świadomość odbiorców treści. Ludzie nie przywykli do anonimowości sieci mogą mieć problemy z poprawnym ocenieniem wiarygodności źródła. Tego jednak nie załatwi się ustawą "notice and takedown", do tego trzeba czasu, żeby społeczeństwo się nauczyło, że Internecie mogą być takie śmieci, że nie warto się przejmować.

pozdr.

Art. 15a. Osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która posiada informację o bezprawnych treściach zamieszczonych w sieci Internet, zwana dalej "uprawnionym", w celu zablokowania takiej informacji może przesłać do usługodawcy wiarygodną wiadomość, zawierającą..."

Jako nie będący prawnikiem, potencjalny użytkownik tych przepisów mam pytanie:

Czy dla Abackiego korzystającego z sieci osiedlowej usługodawcą będzie portal prawo.vagla.pl zamieszczający jakąś treść czy p. Zenon właściciel sieci i/lub dostawca Internetu do tego osiedla? Kto będzie wprowadzał ewentualną blokadę treści?

Czy w przypadku bezprawnych treści zamieszczonych na portalach zagranicznych "usługodawcą" nie będzie przypadkiem operator łączy międzynarodowych?

> Czy będziesz pisał do mnie z prośbą o
> przekazanie danych osobowych
> komentującego, byś mógł pozwać go
> do sądu cywilnego (ja w tym czasie
> będę czekał na wyrok w Twojej
> sprawie, a tekst będzie wisiał
> i nadal będzie komentowany, etc.;
> proces to 2-5 lat, chociaż
> zakładam, że wcześniej możesz
> uzyskać od sądu zabezpieczenie
> roszczenia).

Odnoszę wrażenie, że za długo przebywasz w otoczeniu polityków i zaczynasz myśleć ich kategoriami. To nie problem providera, że ktoś kogoś obraża tylko sądu. To, że na wyrok trzeba czekać to pretensje do sądu proszę zgłaszać. Idąc Twoim tokiem myślenia należy wprowadzić cenzurę prewencyjną (do tego dążą politycy). Widzę Vagla, że chyba spodobało Ci się bywanie na salonach.

A może by tak rozwiązać sprawę analogicznie do sprostowania w prasie? W końcu provider prędzej czy później będzie złapany w pułapkę: usuwam - skarży usługobiorca, nie usuwam - uprawniony.

A gdyby był obowiązek przedstawienia sprostowania (uprawnionego) i ew. odpowiedzi (usługobiorcy), które to wyłączałoby odpowiedzialność providera? Wtedy sprawa pozostaje między uprawnionym a usługobiorcą - provider co najwyżej mógłby podawać dane usługobiorcy w określonych przypadkach.

Czyli - w sumie już mniej więcej tak właśnie jest 8-)

Ciekawe co na to Google, w końcu ich system cache dosyć szybko utrwala treści z popularnych blogów. Czy Google w tym wypadku również powinno być traktowane jako operator i powinno otrzymać kopię wniosku od osoby pokrzywdzonej (wnioskodawca)? Google to tylko przykład, bo w końcu jest to amerykańska firma, więc polska interpretacja "notice and takedown" może ich nie dotyczyć. Chociaż działają w Polsce i z tego co wiem również u nas mają serwery i jakąś osobowość prawną, więc chyba nasze prawo również ich obejmuje? W każdym razie wniosek może powędrować również do innych systemów archiwizowania/agregowania treści.

Zastanawia mnie również jaką drogą będą przesyłane wnioski. Chyba tradycyjną listowną, skoro wymagają podpisania? Generalnie można takich wniosków generować setki dziennie i wysyłać konkurencyjnej firmie. Tam będą mieć 3 dni, żeby się z tym zapoznać i podjąć decyzję. Na razie nie wyczytałem, żeby były jakieś negatywne konsekwencje wysyłania "głupich wniosków". Cóż, niektórzy mają czepialską naturę i pewnie chętnie "zaspamują" kogoś wnioskami... A to może nieźle utrudnić pracę w firmie, jeśli nie ma osoby specjalnie oddelegowanej do czytania takich wniosków. Mało tego, taka osoba musiałaby te wnioski czytać i oceniać, czy zablokować, czy zostawić. Jeśli zostawiamy, to automatycznie przejmujemy na siebie całą odpowiedzialność za treść, przez co ewentualnie możemy znaleźć się w sądzie... Już widzę, jak firma zatrudnia za 1500 PLN brutto kogoś, kto będzie podejmował takie, pewnie nierzadko, kluczowe decyzje.

Sorry, ale nie kupuję tego. Mam wrażenie, że zbiór "za" już dawno się wyczerpał, a lista "przeciw" zaczyna się zdrowo rozpędzać ...

i przyjrzeć się problemowi odpowiedzialności za treści/przekaz z szerszej perspektywy. Proponowane rozwiązania niestety opierają się na błędnych, moim zdaniem, założeniach, że:

1. publikujący/komentujący zamieszczają treści anonimowo by w przypadku zarzutu bezprawności uchylić się od odpowiedzialności;

2. ustalenie danych osobowych anonimowego internauty jest bardzo trudne, lub niemożliwe a na pewno czasochłonne;

i przypuszczalnie także z tych powodów postanowiono częściową odpowiedzialnością obarczyć usługodawców. Konsekwencją błędnych założeń jest też algorytm postępowania w procedurze „blokowania dostepu do treści“ Już na samym początku usługodawca musi opowiedzieć się (blokując lub nie) czy chce wziąć odpowiedzialność za treści w swoim systemie, choć sam nie jest ich autorem. Pojawienie się faktycznego odpowiedzialnego (przez złożenienie sprzeciwu) jest w tym wypadku kwestią wtórną i nie zmienia pozycji usługodawcy, który tak czy inaczej zmuszony jest rozstrzygać zasadność zarzutów bezprawności. I nie rozważa wcale skutków prawnych własnego postępowania, lecz użytkowników działających na „jego terenie“. Uważam, że zobowiązanym do takich rozstrzygnięć powinien być jedynie wymiar sprawiedliwości.

Rozwiązanie mogłoby być następujące:

1. Uprawniony składa zawiadomienie o bezprawności do usługodawcy.
2. Usługodawca próbuje ustalić (a niechby w ciągu 3 dni) odpowiedzialnego użytkownika.
3 a. W przypadku powodzenia dalsze postępowanie odbywa się pomiedzy uprawnionym a użytkownikiem, i rola usługodawcy w tej sprawie się kończy, chyba że użytkownik (bo sam nie może) lub sąd (zabezpieczenie powództwa) wnoszą o zablokowanie treści.
3 b. Dopiero w przypadku niemożności ustalenia autora spornej treści usługodawca podejmuje decyzję o blokowaniu, czyli określa czy chce ponosić odpowiedzialność za sporną treść.

Zaproponowane rozwiązanie w przypadku pojawienia się chuligańskich wpisów, czy nieuprawnionego publikowania jakiś utworów działałoby dokładnie tak jak obecne, lecz z drugiej strony nie dawałoby podstaw do zarzutów o cenzurę, lub przenoszenia kompetencji i obowiązków sądów na usługodawców.

bo nie trzeba dywagować na temat odkręconych kranów i zalanych mieszkań, ale można oprzeć się na realnych wydarzeniach.
Załóżmy, że jestem administratorem serwera w urzędzie z tej sprawy i otrzymuję żądanie powoda zablokowania spornego wpisu. I tu muszę podjąć pierwszą decyzję. Jeśli np. w uzasadnieniu czytam: "Proszę zablokować wpis. Człowiek o tym nicku ciągle się mnie czepia i już zaczyna mnie to wkurzać" to raczej nie blokuję.
Ale jeśli czytam: "Ujawnienie mojego imienia i nazwiska narusza moje dobra osobiste" to raczej blokuję. (słyszałem w końcu, że Kataryna pozwała Axel Springer)
Zablokowałem. Wysyłam informację do użytkownika, który jest autorem wpisu. Otrzymuję sprzeciw: "Mam prawo ujawnić te dane. Jestem studentem prawa i wiem co mówię. Poza tym jest wyrok Sądu Najwyższego".
I co teraz? Mam żądać podania sygnatury sprawy? Zacząć wczytywać się w przepisy? (nieznajomość prawa szkodzi?)
Blokuję nadal to jestem cenzorem a i może student wytacza mi proces (skąd mam wiedzieć czy jest takie ryzyko?)
Odblokowuję to pozywa mnie uprawniony. Nawet jeśli w przepisach znajdzie się w końcu ochrona przed pozwem po odblokowaniu to i tak muszę podjąć drugą decyzję. Stwierdzić kto ma rację.

Wolałbym żeby wyglądało to tak:

Otrzymuję żądanie powoda zablokowania spornego wpisu; Jeśli wniosek jest poprawny formalnie to bez względu na uzasadnienie wysyłam informację o tym do autora tekstu.

Jeśli otrzymuję sprzeciw to odpowiadam uprawnionemu, żeby sprawę załatwiał z panem studentem Iksińskim. Pozew przeciwko studentowi ląduje w e-sądzie, który bezzwłocznie wydaje ewentualną decyzję o zabezpieczeniu powództwa a ja bezzwłocznie się do niej stosuję.

Jeśli nie otrzymuję odpowiedzi w ciągu 3 dni to blokuję wpis z automatu. Nie muszę zajmować się to sprawą, choć jeśli chcę to mogę przyjrzeć się wpisowi i podjąć jedną decyzję. Tę prostszą. Czy chcę być stroną sporu.

Różnica w obu przypadkach jest taka, że jeśli działam z automatu to w pierwszym przypadku (obecne rozwiązanie) wpis jest blokowany nawet jeśli znajdzie się ktoś, kto chce bronić twierdzeń zawartych w spornym tekście.
W drugim przypadku zarzut cenzury jest nieuzasadniony a uprawniony ma równie skuteczny sposób ochrony przed bezprawiem szczególnie jeśli mógłby otrzymać zabezpieczenie powództwa od e-sądu.

Jako administrator serwera/usługodawca chcę móc działać "z automatu". Bez mieszania się do sporów użytkowników. Bez konieczności decydowania kto ma rację. Jednocześnie nie chcę, żeby moje automatyczne działania służyły do cenzurowania treści, wobec których ktoś ma jakieś zastrzeżenia.

I na koniec, czy rzeczywiście powinienem ponosić odpowiedzialność za zaniechanie polegające na tym, że moja infrastruktura ujawnia czyjeś dane w momencie kiedy ujawniający jest znany z imienia i nazwiska? Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego:

Nie ma podstaw do przyjęcia odpowiedzialności strony pozwanej jako pomocnika, za naruszenie w ten sposób dóbr osobistych powoda, ponieważ zgodnie z art. 422 k.c. pomocnik jest odpowiedzialny za szkodę tylko o tyle, o ile swoim własnym działaniem lub zaniechaniem, polegającym na udzieleniu pomocy sprawcy, szkodę tę wyrządził. Musi zatem istnieć normalny związek przyczynowy między działaniem pomocnika a szkodą, a związek taki zachodzi tylko wtedy, gdy działanie pomocnika skierowane jest na dokonanie czynu niedozwolonego.