Trzy konkrety w okolicy dyskusji o ACTA

Wysłuchałem przebiegu spotkania zorganizowanego w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów z udziałem Pana Premiera, Ministra Michała Boniego (MAiC), Ministra Bogdana Zdrojewskiego (MKiDN), Ministra Igora Ostrowskiego (MAiC), Ministra Piotra Żuchowskiego (MKiDN), byli też ministrowie z Ministerstwa Gospodarki, ministrowie z Ministerstwa Spraw Zagranicznych, byli również dyrektorzy departamentów, urzędnicy, na sali gościł też Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych, Dyrektor Biblioteki Narodowej i wielu innych gości. Spotkanie rozpoczęło się o godzinie 14:05, a zakończyło się o godzinie 21:20. Na końcu spotkania zarówno gospodarze (którzy murem siedzieli do końca), jak i pozostali na sali uczestnicy (wielu się wykruszyło w trakcie spotkania) wydawali się być bardzo zmęczeni. W Sieci na temat tej dyskusji komentarze są różne, ale jeśli chodzi o mnie, to doceniam, że przedstawiciele rządu wytrzymali tyle czasu. Poza zdarzającymi się wypowiedziami "z kosmosu" było też wiele interesujących, moim zdaniem, wypowiedzi. Zobaczymy co Minister Zdrojewski udostępni jutro na temat ACTA (Pan Premier o to poprosił wprost). Szkoda, że taka dyskusja nie została zorganizowana przed podpisem pod umową, ale usłyszałem też z ust Pana Premiera, że dostrzegł wagę tematów, z którymi ludzie dziś do niego przyszli. Dzięki temu, że spotkanie było transmitowane w Sieci - mogłem pracować nad swoimi projektami, które związane są z moją działalnością pozwalającą mi zarabiać na życie (ostatnie trzy tygodnie miałem praktycznie wyjęte z życiorysu zawodowego, a jutro jadę do Poznania). Ale ja nie o tym. Chciałem tu zasygnalizować trzy sprawy, które dzieją się niejako równolegle do działań podejmowanych przez rząd.

Po wczoraj opublikowanym tekście Robię swoje, w którym zasygnalizowałem, że Fundacja ePaństwo opublikowała nowe API do serwisu Sejmometr, pod wcześniejszym tekstem Te, Anonymous? ukazał się komentarz, w którym Hubert Mach poinformował, że już "jest drupalowy moduł który sprawnie działa z nowym API, choć jeszcze nie ma pełni funkcjonalności". Moduł sejmometr api można pobrać z sandbox'a autora, w serwisie Drupala. Można testować, włączyć się w prace. To pierwszy konkret.

Drugi konkret dotyczy sygnalizowanego przeze mnie w tekście Trzy "komitety", czyli elementy konstruktywnej agendy dla "postpolitycznego społeczeństwa informacyjnego" problemu crowdfundingu. Otóż jakiś czas temu zgłosił się do mnie człowiek związany z pewnym serwisem, który - wraz ze społecznością skupioną wokół pewnej wspólnoty zainteresowań - usiłował gromadzić fundusze dla pewnego internetowego projektu. W serwisie umieszczono informacje, że można wesprzeć projekt przelewając elektronicznie dobrowolne wsparcie. Okazało się, że MSWiA uznało, że twórca projektu narusza ustawę z 15 marca 1933 r. o zbiórkach publicznych (ostatnia nowela z 2003 r.) w związku z przepisami Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 listopada 2003 r. w sprawie sposobów przeprowadzania zbiórek publicznych oraz zakresu kontroli nad tymi zbiórkami (wraz z późniejszą zmianą tego rozporządzenia). W tym rozporządzeniu mowa o tym, że zbiórka publiczna ofiar w gotówce może być m.in. w formie "dobrowolnych wpłat na konto...". Ministerstwo uważa, że każde takie ogłoszenie (że można przelewać na konto pieniądze, by wesprzeć jakiś projekt) jest taką zbiórką publiczną. W związku z czym chce stosować przepisy o kontroli nad ich przeprowadzaniem i organizowaniem. Zgodnie z ustawą - pozwolenie na zbiórkę publiczną może być udzielone jedynie stowarzyszeniom i organizacjom, posiadającym osobowość prawną, albo komitetom, organizowanym dla przeprowadzenia określonego celu, a cel zbiórki winien być zgodny ze statutem stowarzyszenia lub organizacji, bądź z aktem organizacyjnym komitetu. Krótko mówiąc - zgodnie z taką interpretacją nie można zbierać sobie dowolnie pieniędzy. Ale dziś jeden z animatorów serwisu internetowego został uniewinniony od zarzutu popełnienia wykroczenia (art. 56 ustawy Kodeksu wykroczeń) polegającego na organizowaniu lub przeprowadzaniu publicznej zbiórki bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom. Mogło się tak stać, gdyż poprosiłem zaprzyjaźnioną kancelarię o wsparcie pro bono tego serwisu, kancelaria przyjęła takie wyzwanie i uzyskała właśnie przed Sądem Rejonowym uniewinnienie. I chociaż jeszcze nie publikuję tu wszystkich szczegółów, bo czekamy na uzasadnienie (a wówczas sprawę będę mógł opisać w sposób bardziej kompleksowy i rzetelny), ale jest to - jak uważam - drugi konkret.

Trzeci zaś związany jest z tym, że 23 stycznia Stowrzyszenie Internet Society Poland złożyło do Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego wniosek w trybie dostępu do informacji publicznej, w którym wnosi o udostępnienie informacji publicznej w następującym zakresie:

1. Kto z ramienia Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego zamówił analizę prawną będącą podstawą uzasadnienia decyzji Rady Ministrów z dnia 25 listopada 2011 roku?
2. Kto wykonał w/w analizę?
3. Kto przygotował pismo przewodnie do Sekretarza Rady Ministrów i projekt uchwały Rady Ministrów datowane na 16 listopada 2011 r.?

Z pewnymi ustawowymi zastrzeżeniami - udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje "bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku". W czasie dzisiejszego spotkania Pan Premier zobowiązał Ministra Zdrojewskiego do udostępnienia dokumentów, które polski rząd tworzył w związku z negocjacjami ACTA (nawiasem mówiąc: ja uważam, że dałoby się domagać od polskiego rządu również innych dokumentów, innych rządów i innych podmiotów, które negocjowały na poszczególnych etapach postanowienia porozumienia, jeśli polski rząd nimi dysponuje i zupełnie nie chodzi o instrukcje negocjacyjne, ale np. takie, jak opinie prawne Parlamentu Europejskiego, o ile polski rząd je ma). W każdym razie wraz z upływem terminu, ponieważ - jak mi sygnalizują koledzy ze Stowarzyszenia - na złożony wniosek nikt jeszcze nie odpowiedział, Stowarzyszenie ma zamiar złożyć skargę na bezczynność administracji publicznej, a jeśli to będzie koniecznie: zabiegać o dostęp do dokumentów, o które wnioskowało, przed sądami administracyjnymi. Przy okazji wniosków, które Stowarzyszenie złożyło 24 listopada 2009 roku, również wobec odpowiedzi MKiDN, Stowarzyszenie nie kontynuowało drogi, którą umożliwia procedura w sprawach o dostęp do informacji publicznej i - jak to w sobotę powiedziałem Ministrowi Boniemu - uważam to za swój własny grzech, że nie poszliśmy wówczas do sądu. Dziś nie jestem członkiem Zarządu ISOC Polska. Podobnie jak ja wówczas, koledzy dzielą pracę społeczną z działalnością zawodową i rodzinną, ale - jak mi sygnalizują - uznali, że należy wykorzystywać narzędzia prawne w celu zwiększania przejrzystości działania państwa w sprawach leżących w sferze zainteresowania Stowarzyszenia. Sygnalizuję to tutaj jako trzeci, pozarządowy konkret przy okazji tej dyskusji.

Akurat mnie zupełnie nie chodzi o to, by walczyć z (tym lub innym) rządem, tylko żeby było normalnie. Zatem staram się robić swoje. Przy okazji zastanawiam się, czy wideogram utrwalający przebieg spotkania jest materiałem urzędowym w rozumieniu art. 4 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (por. Prawa pokrewne do sejmowych nagrań wideo i inne pytania).