Przed drugim "okrągłym stołem" cztery historyczne raporty o BIP, o których mało kto już pamięta

W najbliższy poniedziałek ma się odbyć w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów drugie spotkanie "Okrągłego Stołu nt informacji publicznej" (zapowiedź pierwszego takiego spotkania opublikowałem w tekście Okrągły Stół dotyczący Dostępu do Informacji Publicznej - prośba o przykłady dobrych praktyk). Przy tej okazji próbuję dowiedzieć się, czy MAiC planuje udostępnić ekspertyzy, które były przedmiotem wyroku NSA z 7 marca 2012 roku, sygn. I OSK 2265/11 i czy planuje opublikować je w Biuletynie Informacji Publicznej. Jak do tej pory ministerstwo jeszcze nie udostępniło ich wnioskującemu (który ma zamiar teraz doprowadzić do ukarania ministra grzywną za brak realizacji wyroku). Z okazji drugiego "okrągłego stołu" chciałbym również przypomnieć cztery historyczne opracowania/dokumenty, które dotyczyły Biuletynu Informacji Publicznej.

Co do BIP, to przypomnijmy, że dziś obowiązuje rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 stycznia 2007 r. w sprawie Biuletynu Informacji Publicznej. Rozporządzenie to zastąpiło wcześniejsze rozporządzenie (rozporządzenie z dnia 17 maja 2002 r.), które było "niedoskonałe", a właściwie, to nie nadawało się do stosowania (por. Zmiana rozporządzenia dot. Biuletynu Informacji Publicznej oraz Biuletyn Informacji Publicznej. Wymagania w stosunku do instytucji korzystających ze środków publicznych). Okrojenie pierwszego rozporządzenia było działaniem prowizorycznym. W chwili jego zmieniania ministerstwo zapowiadało rychłe poprawienie całego systemu BIP, by nadawała się do używania. Dziś nadal ta prowizorka sobie istnieje w systemie prawnym. Obok niej pojawiają się nowe strony internetowe administracji publicznej - inne niż BIP, pączkują bez kontroli i - jak uważam - bez podstawy prawnej (por. Społeczna inwentaryzacja: "Tu jest OK"), za to zasilane pieniędzmi podatników. Do tego mamy Centralny BIP (por. Budowa Scentralizowanego Systemu Dostępu do Informacji Publicznej), z którego - jak się wydaje - korzysta jedynie MAiC...

Skoro zatem dyskutujemy o dostępie do informacji publicznej, to przypomnijmy cztery dokumenty, które BIP dotyczą:

• W marcu 2006 roku pojawiła się Biała Księga Nowego BIP - ten link prowadzi do moich zasobów; nie mogę znaleźć owej księgi na oficjalnych stronach MAiC - spadkobiercy MSWiA, ani też na innych ministerialnych stronach. Jest to opracowanie przygotowane w ramach prac Zespołu ds. Nowego Biuletynu Informacji Publicznej powołanego do życia w sierpniu 2005 roku. Zespół ten prowadził od sierpnia 2005 roku do stycznia 2006 roku prace przy Departamencie Społeczeństwa Informacyjnego Ministerstwa Nauki i Informatyzacji, a następnie przy Departamencie Społeczeństwa Informacyjnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. Dziś na "oficjalnych stronach" jest jedynie notatka z 2006 roku, że Rada Informatyzacji zaopiniuje Białą Księgę Nowego BIP. Nie istnieją już (albo nie są dostępne) zasoby, które gromadzono kiedyś pod adresem meta.bip.gov.pl. To symptomatyczne, że zasoby się pojawiają, potem znikają. Nie wiem, czy zostały gdzieś oficjalnie zarchiwizowane...
• Informacja o wynikach kontroli wywiązywania się wojewodów i jednostek samorządu terytorialnego z obowiązku udostępniania informacji publicznej (nr ewidencyjny: 154/2006) - to materiał przygotowany przez Najwyższą Izbę Kontroli z 20 października 2006 r. Tam m.in. znalazło się zobowiązanie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do „wyegzekwowania od podmiotów realizacji udostępniania informacji publicznej przez BIP”. Pod pierwotnym adresem, pod którym owa informacja została opublikowana w BIP NIK dziś można jedynie przeczytać: "Strona o podanym adresie nie została odnaleziona (Błąd 404)". Dlatego znów muszę podlinkować do własnego archiwum (PDF).
• Przygnębiający raport MSWiA na temat BIP - raport z dnia 7 lipca 2007, pt. "Wywiązywanie się urzędów centralnych oraz urzędów marszałkowskich i wojewódzkich z obowiązków prowadzenia stron podmiotowych Biuletynu Informacji Publicznej". Raport wraz z załącznikami dostępny jest w BIP MSW. Tutaj czytamy: "Podstawowym wnioskiem, jaki nasuwa się po analizie odpowiedzi przekazanych przez podmioty prowadzące strony BIP, jest potrzeba wyznaczenia organu mającego w swoich kompetencjach egzekwowanie obowiązków wynikających z ustawy o dostępie do informacji publicznej, a co za tym idzie - wpływu na sposób i zakres udostępnianych informacji w systemie stron Biuletynu Informacji Publicznej".
• Publikowanie informacji w Biuletynie Informacji Publicznej było również przedmiotem kontroli realizacji projektów dotyczących elektronicznej Platformy Usług Administracji Publicznej (e-PUAP) i Sieci Teleinformatycznej Administracji Publicznej (STAP), którą to kontrolę przeprowadziła Najwyższa Izba Kontroli (por. NIK o e-PUAP oraz STAP). I podobnie, jak to sygnalizowałem wyżej - pod adresem, pod którym pierwotnie opublikowano na stronach NIK ów raport, już go znaleźć nie można (to też element rzeczywistości dot. dostępności informacji publicznej w Sieci; trzeba zatem szukać i może się znajdzie - w tym przypadku akurat się udało: pod tytułem NIK o Platformie Usług Administracji Publicznej (e-PUAP) dostępna jest 72 stronicowa informację o wynikach kontroli, datowaną na kwiecień 2009 r.).

Chciałbym, aby te cztery dokumenty były też wkładem do prac "warsztatowych" w warsztacie na temat komunikacji obywatel-państwo i konsultacji publicznych, w którym zajmujemy się technicznymi aspektami tej komunikacji i konsultacji (por. Konsultacje publiczne: moja "warsztatowa" agenda). Tylko stale zastanawiam się, czy jest sens - wszak całkiem społecznie - angażować się w takie prace, których efekty zaraz i tak znikną, nic z nich faktycznie nie będzie wynikało poza spotkaniem fascynatów, może nawet idealistów... Wszak czas ten można wykorzystać lepiej, na przykład pisząc jakieś zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa, albo skargę na bezczynność administracji publicznej - po czym zostanie, jeśli przeprowadzi się taką operację do końca (co wcale nie jest łatwe i wymaga wiele determinacji), jakiś trwały ślad, a może nawet wymusi to jakieś realne działania po stronie sektora publicznego... Na razie górę bierze jeszcze wiara, że sens spotkań i rozmów istnieje.