Przedwojenne kino polskie: "domena publiczna" i domena publiczna

Ale można sobie wyobrazić, że digitalizacja nie zawsze polega tylko na przeniesieniu 1:1 tego co na celuloidzie, a np. na obróbce tego, co udało się uzyskać w postaci cyfrowej. Wyostrzenie, zmiana kontrastów, dorysowywanie fragmentu zniszczonych klatek, rekonstrukcja scen (również z wykorzystaniem narzędzi 3D), inne zmontowanie uzyskanego materiału. I nagle może się okazać, że to już nie jest ten sam wideogram i nie ten sam utwór, który był podstawą prac rekonstrukcyjnych.
--
[VaGla] Vigilant Android Generated for Logical Assassination

A mnie się wydawało, że 70 lat (art. 36 upapp)

Fotografia portretowa korzysta z takiej samej ochrony, jaka przysługuje na podstawie prawa autorskiego każdemu innemu utworowi: "...Trybunał zauważył przede wszystkim, że prawo autorskie chroni jedynie przedmioty oryginalne, tzn. takie, które są uznane za stanowiące własną twórczość intelektualną ich autora. W tym względzie Trybunał przypomniał, że mamy do czynienia z własną twórczością intelektualną autora, gdy odzwierciedla ona jego osobowość. Tak jest w przypadku, gdy autor mógł wyrazić swe możliwości twórcze przy realizacji utworu poprzez dokonywanie swobodnych i twórczych wyborów..."

Jeśli blacharz klepiąc samochód dokona swobodnych i twórczych wyborów i w ten sposób wyrazi swoje możliwości twórcze, to powstanie utwór. Podobnie, jeśli przy renowacji filmu ktoś tak zmodyfikuje zniszczone klatki, by z nich powstało coś innego, ale twórczo to zrobi.

To z sentencji tego wyroku w sprawie C-145/10

(...)

2) Artykuł 6 dyrektywy Rady 93/98/EWG z dnia 29 października 1993 r. w sprawie harmonizacji czasu ochrony prawa autorskiego i niektórych praw pokrewnych należy interpretować w ten sposób, iż fotografia portretowa może na mocy tego przepisu być chroniona prawem autorskim, pod warunkiem – czego sprawdzenie należy do sądu krajowego w każdym konkretnym przypadku – że jest ona twórczością intelektualną autora odzwierciedlającą jego osobowość i przejawiającą się swobodnymi i twórczymi wyborami dokonanymi przezeń w trakcie realizacji tej fotografii. Gdy zostanie sprawdzone, że rozpatrywana fotografia portretowa ma charakter utworu, przysługująca jej ochrona nie jest słabsza od ochrony przysługującej każdemu innemu utworowi, łącznie z utworem fotograficznym.

3) Artykuł 5 ust. 3 lit. e) dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym w związku z art. 5 ust. 5 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że media, takie jak wydawca prasowy, nie mogą z własnej inicjatywy wykorzystać utworu chronionego prawem autorskim, powołując się na cel bezpieczeństwa publicznego. Jednakże nie można wykluczyć, że mogą przyczynić się w pewnych wypadkach do realizacji takiego celu poprzez opublikowanie fotografii poszukiwanej osoby. Należy wymagać, by inicjatywa ta, po pierwsze, wpisywała się w kontekst decyzji podjętej lub działania prowadzonego przez właściwe organy krajowe z zamiarem zapewnienia bezpieczeństwa publicznego, a po drugie, by była podjęta w uzgodnieniu i we współpracy ze wspomnianymi organami w celu uniknięcia ryzyka działania wbrew środkom podjętym przez te organy, przy czym konkretne, aktualne i wyraźne wezwanie przez organy bezpieczeństwa publicznego do opublikowania fotografii w celach ścigania nie jest jednak konieczne.

4) Artykuł 5 ust. 3 lit. d) dyrektywy 2001/29 w związku z art. 5 ust. 5 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że okoliczność, iż relacja prasowa cytująca utwór lub inny przedmiot objęty ochroną nie stanowi utworu językowego objętego ochroną prawa autorskiego, nie stoi na przeszkodzie stosowaniu tego przepisu.

5) Artykuł 5 ust. 3 lit. d) dyrektywy 2001/29 w związku z art. 5 ust. 5 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że jego stosowanie jest uzależnione od obowiązku podania źródła – łącznie z nazwiskiem autora lub artysty wykonawcy – cytowanego utworu lub innego przedmiotu objętego ochroną. Jednakże jeśli na podstawie art. 5 ust. 3 lit. e) dyrektywy 2001/29 nazwisko to nie zostało podane, wspomniany obowiązek należy uznać za spełniony, w razie gdy zostało podane jedynie źródło.

--
[VaGla] Vigilant Android Generated for Logical Assassination

Czy tylko ja odnoszę wrażenie, że Prawo Autorskie należałoby napisać od nowa?

Myślę, że akurat w odniesieniu do tego problemu to same przepisy są prawidłowo sformułowane. Problem leży w ich odpowiedniej interpretacji i stosowaniu. Sądzę, że cyfrowy remastering nigdy nie uzyska przymiotu indywidualnej twórczości co wynika poniekąd z samego celu jego wykonywania, czyli odrestaurowania dzieła, ale tego właśnie dzieła, a nie stworzenie nowego, czyli utworu pochodnego. Same np. umiejętności rzemieślnicze nie powinny wystarczyć do uznania kogoś za twórce i pod tym względem przepisy, moim zdaniem, nie wymagają korekty. Sęk w tym, aby sędziowie nie obniżali zanadto tej poprzeczki.

Problem jest jeszcze drastyczniejszy na polu zdolności patentowej wynalazków, szczególnie tzw. computer implemented inventions czy czystych patentów softwarowych. Patentuje się w USA, choć niestety nasze europejskie EPO też kroczy tą ścieżka, tak trywialne rzeczy, że aż mózg staje. Swoją drogą częściowo tym należy uzasadnić niewielką ilość patentów udzielanych w Polsce - u nas wciąż ta choroba jest w powijakach i ludzie nie biegną patentować każdej bzdury.

Jest to pewien samonapędzający się proces - z własności intelektualnej można wycisnąć pieniądze, więc zwiększa się parcie na to, aby zasoby tej "własności" powiększać (nie tworząc faktycznie więcej i lepiej, ale poszerzając prawną definicję własności intelektualnej), dzięki czemu można zgarnąć więcej pieniędzy i znowu mocniej naciskać na dalsze rozszerzenie... Tak przynajmniej ja to widzę.

Czyli w szerszym kontekście zgadzam się - prawo autorskie (i resztę) należy napisać od nowa na XXI w. W końcu w formie takiej jaką znamy powstało w wieku XIX. Chyba najwyższy czas...

dlatego mówiłem o tym, że filmy przedwojenne mogły być weymitowane np 20 lat temu a ktoś je nagrał na video (i teraz ma jakkolwiek ze znaczkiem takiej czy innej telewizji w rogu ekranu, ale taki znaczek to chyba nie jest twórcza modyfikacja (choć sam w sobie pewnie jest PrAut chroniony, no ale zawsze można go zakleić czarnym prostokątem)). Podobnie żeby opublikować niechronioną Pr.Aut. książkę nie muszę mieć jej rękopisu (z dokładnością do casusu św. Faustyny oczywiście).