O zakazie podawania do publicznej wiadomości wystąpienia pokontrolnego NIK

Dziękuję. Czyli jest sygnatura akt: IV C 837/11; Postanowienie wydał Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział IV Cywilny w dniu 5 września 2011 r.. Postanowienie dotyczy zabezpieczenia roszczenia w sprawie z powództwa spółki przeciwko Skarbowi Państwa - Najwyższej Izbie Kontroli. Sąd postanowił udzielić stronie powodowej zabezpieczenia roszczenia w ten sposób:

zakazuje się stronie pozwanej - Skarbowi Państwa - Najwyższej Izbie Kontroli na czas trwania postępowania o ochronę dóbr osobistych, podawania do publicznej wiadomości, w tym na stronie internetowej WWW.nik.gov.pl:

a) wystąpienia pokontrolnego z dnia 17 marca 2011 r. oraz informacji o wynikach kontroli P. SA. Oddział D. - w części dotyczącej okoliczności zawarcia i treści ugody z dnia 13 maja 2010 r. pomiędzy P. S.A. a firmą M.,

b) wystąpienia pokontrolnego z dnia 13 maja 2011 r. oraz informacji o wynikach kontroli P. S.A. - w części dotyczącej okoliczności zawarcia i treści ugody z dnia 31 maja 2010 r. pomiędzy P. S.A. a firmą M.

Dalej uzasadnienie.

Generalnie stoję na stanowisku, że obywatel ma prawo wiedzieć. Jednocześnie zastanawiam się jednak co ma zrobić spółka, jeśli uważa, że zakwestionowanie ugody przez NIK było wynikiem "całkowitego nieporozumienia i braku znajomości przez kontrolującego realiów sprawy"? Kiedyś zapytałem Komendę Główną Policji czy w związku z publikacjami na stronach internetowych policji kiedykolwiek ktoś ich pozwał w związku z naruszeniem lub zagrożeniem dóbr osobistych. Wymigali się od odpowiedzi na pytanie o pozwy, a ja nie cisnąłem. W liście do Pana Prezydenta sygnalizowałem możliwość skorzystania przez obywateli z przepisów kodeksu cywilnego o ochronie dóbr osobistych w przypadku, gdy władze publiczne stosują w codziennej praktyce znaki stanowiące karykaturę godła RP (nota bene i na marginesie - NIK używa swojego własnego "logo" zamiast godła RP).

Myślę, że również organy władzy publicznej działając nawet w ramach przepisów (które - jeśli są - często są niejasne, a ich wykonanie może być takie lub inne), również takie organy mogą dopuścić się naruszenia dóbr osobistych. I w sprawie kontroli PKP sąd rozstrzygnie właśnie w takiej sprawie. Jedną z przesłanek wyłączających bezprawność naruszenia dóbr osobistych jest działanie na podstawie przepisu lub realizacja prawa podmiotowego. W tej sprawie zatem chodzi m.in. o to - jak uważam - by na drodze sądowej - przed sądem powszechnym - sprawdzić, czy działanie NIK było oparte na przepisie prawa (to kolejny argument za tym, by zabiegać o precyzję przepisów, której niestety, wobec postępującej inflacji prawa, coraz częściej nam w systemie prawnym brakuje).

W uzasadnieniu postanowienia sąd (wszak niezawisły) stwierdził:

Z przedstawionych okoliczności wynika, że przedstawione w raporcie [NIK - dopisek mój] wnioski pokontrolne zostały sformułowane w sposób dowolny i jak również nie zawarto ich głębszej analizy. Jak również wydaje się organ ten nie rozważał poważniej okoliczności jaką było zawarcie ugody, która jest jednym z preferowanych sposobów załatwiania sporów na gruncie prawa cywilnego.

Tymczasem zabezpieczono powództwo zakazując publikacji wyników kontroli. Oczywiście to tylko takie małe zwycięstwo PKP, które jest jednocześnie porażką. Wszak wiele informacji, chociaż nie wszystkie, można wyczytać z samego postanowienia sądu.

W tej sprawie - jak się wydaje - chodzi też o to, kto i w jaki sposób ma kontrolować kontrolujących. Kto ma kontrolować rzetelność działania państwa, rzetelność urzędników, etc.

Państwo ma szczególną rolę w systemie prawnym. Bez jakiegoś uporządkowania spraw związanych z działaniem państwa, w tym takich lub innych spółek skarbu państwa i innych tego typu historii publiczno-prywatnych - nadal będzie panował chaos. Zwłaszcza na styku prawa do pozyskiwania i rozpowszechniania informacji. Z tym oczywiście wiąże się re-use informacji z sektora publicznego. Bo przecież rywalizują tu dwie tendencje: z jednej strony mamy mieć prawo ponownie wykorzystać informacje publiczne, a skoro one są publiczne, to państwo nie powinno traktować takich zbiorów informacji jak sklepiki. Z drugiej strony budżet państwa nie przewiduje wystarczających środków na działanie niektórych jednostek, zatem poszukując środków na swoje działanie sięgają one np. po zasoby niewyczerpywalne, tj. po możliwość sprzedawania wytwarzanych, zbieranych i przetwarzanych w ramach państwa informacji. A ponieważ to te jednostki trzymają rękę na całym procesie - mamy do czynienia z faktycznym (nie prawnym) monopolem informacyjnym. Związek tej sprawy z re-use jest taki, że chciałbym również wystąpienia pokontrolne NIK ponownie wykorzystywać w dowolnym celu. Jeśli wyjdzie na to, że NIK naruszył dobra osobiste, to jaka jest odpowiedzialność podmiotów ponownie wykorzystujących informacje z sektora publicznego i możliwość wpływania na to, jakie informacje o podmiotach trzecich są prze ponownie wykorzystujących takie informacje publikowane?

--
[VaGla] Vigilant Android Generated for Logical Assassination