Co Pan Premier sądzi o blokowaniu stron dziś?

Są tacy, którzy chcieliby zadać Panu Premierowi pytanie: czy zdecyduje się podjąć działania zmierzające do przyjęcia dyrektywy unijnej, przewidującej blokowanie stron internetowych? O tej dyrektywie pisałem kilka razy, ostatnio w tekście Wysłuchanie na temat blokowania stron w LIBE. Kiedy na początku roku odbyło się w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów spotkanie sprowokowane działaniami legislacyjnymi nad Rejestrem Stron i Usług Niedozwolonych, to Pan Premier zdecydował się jednak, że blokowania nie będzie (być może dlatego, że list do Pana Prezydenta, z konkurencyjnego wszak obozu, podpisało wówczas kilkadziesiąt tysięcy ludzi, a i ówczesny Rzecznik Praw Obywatelskich zainteresował się dyskusją). Teraz również od Pana Premiera wiele w Unii Europejskiej może zależeć.

Trochę informacji na temat prac nad dyrektywą można znaleźć w tekście Teraz Komisja Europejska proponuje blokowanie treści z pornografią dziecięcą oraz w O blokowaniu treści w internecie - prezydencja proponuje debatę w Unii Europejskiej, a właśnie ukazał się również tekst na stronach Fundacji Panoptykon: Petycja przeciwko projektowi Komisji Europejskiej blokowania treści w Internecie: "Usuwanie, nie blokowanie".

W czym rzecz? Z nieformalnych informacji wynika, że za przyjęciem tej dyrektywy optuje głównie Komisja, nie zaś poszczególne państwa członkowskie. Tylko przedstawicielom państw członkowskich trochę głupio jest się Komisji przeciwstawiać w zmienianiu Decyzji ramowej 2004/68/WSiSW (czyli zmienianiu Decyzji ramowej Rady 2004/68/WSiSW z dnia 22 grudnia 2003 r. dotycząca zwalczania seksualnego wykorzystywania dzieci i pornografii dziecięcej). W końcu chodzi o dzieci, itp.

Ale dyrektywa ma wprowadzić blokowanie stron. A tą dyskusję mamy już w Polsce dość dobrze przećwiczoną. Sytuacja jest taka, że stanowisko Polski w tej sprawie zależy od Pana Premiera. Pytanie, co On o tym sądzi dziś?

Argumenty zebrane przez Fundacje Panoptykon:

Po pierwsze, blokowanie stron nie prowadzi do ich zniknięcia! Wciąż istnieją w sieci i są dostępne dla każdego, kto jest w stanie ominąć system filtrujący. A ponieważ jego obejście jest tak łatwe, jak wprowadzanie nowej konfiguracji DNS w komputerze, można to zrobić w 10-15 sekund.

Po drugie, wdrożenie projektu Komisji Europejskiej wymaga stworzenia infrastruktury cenzurującej. Doświadczenie pokazuje, że taka infrastruktura może być łatwo nadużywana; że raz wdrożona zaostrzy apetyt polityków na jej zastosowanie w innych obszarach, takich jak naruszenia praw autorskich, mowa nienawiści i wiele innych.

Wreszcie, nawet bez nadużyć, mechanizm wykorzystywany do cenzurowania treści w zestawieniu z infrastrukturą techniczną Internetu sprawia, że najprawdopodobniej próby zablokowania wybranych stron internetowych spowodują zablokowanie wielu innych, które znajdują się w tym samym centrum hostingowym. Ten efekt „przeblokowania” (overblocking) z pewnością nie jest pożądany w demokratycznym państwie prawa.