Rezolucja w sprawie "zarządzania internetem" - cenzura, domeny, prywatność i prawo do zapomnienia...

15 czerwca Parlament Europejski przyjął rezolucję w sprawie zarządzania Internetem: kolejne działania (2009/2229(INI)). Parlament uznał, że "Internet jest globalnym publicznym dobrem, i że w związku z tym należy nim zarządzać we wspólnym interesie, że "ma zasadnicze znaczenie dla praktycznej realizacji wolności słowa, różnorodności kulturowej, pluralizmu środków przekazu, demokratycznego obywatelstwa, a także dla edukacji i dostępu do informacji, i tym samym stanowi jedno z głównych narzędzi propagowania wartości demokratycznych na świecie", itp. Przygotowując rezolucję eurodeputowani dostrzegli, że Komisja zaniepokoiła się "mało reprezentatywną strukturą Internetowej Korporacji ds. Nadawania Nazw i Numerów (Internet Corporation for Assigned Names and Numbers – ICANN)" i "wyraziła obawę co do znikomej kontroli sprawowanej przez wspólnotę międzynarodową, w tym UE, nad funkcjonowaniem ICANN". Rezolucja, to kolejny głos w dyskusji na temat globalnej kontroli nad globalną siecią. Parlament uznał, że "szkodliwe" treści powinny być raczej usuwane, niż blokowane, uznał, że trzeba uregulować rynek domenowy, europejską infrastrukturę klucza publicznego, że trzeba lepiej chronić prywatność użytkowników, pochylił się nad problemem "prawa do zapomnienia"...

Zaczęło się od Komunikatu Komisji do Parlamentu europejskiego i Rady - Zarządzanie Internetem: kolejne działania /* COM/2009/0277 końcowy */, w którym Komisja tłumaczy m.in. "Dlaczego ważne jest zarządzanie internetem". Zwrócono również uwagę na "Wiodącą rolę sektora prywatnego". To element dyskusji, którą w tym serwisie poruszałem już kilkakrotnie, ostatnio w tekście The IGF 2010 Meeting, w którym zapowiadałem, że we wrześniu w Wilnie odbędzie się kolejny szczyt poświęcony zarządzania internetem (w ramach Internet Governance Forum).

Z perspektywy tego serwisu istotne chyba są rozważania zawarte w części "Rola rządów i rozliczalność" propozycji Komisji. Czytamy tam:

Wobec rosnącego znaczenia Internetu dla całego społeczeństwa coraz istotniejsze staje się jednak bardziej aktywne uczestnictwo rządów w podejmowaniu najważniejszych decyzji dotyczących rozwoju Internetu.

Należy także zdać sobie sprawę, że w następstwie kryzysu finansowego doszło do zmiany nastawienia społeczeństwa wobec koncepcji samoregulacji. Jeśli chodzi o zasoby o krytycznym znaczeniu – czy będą to systemy bankowe, czy infrastruktura i usługi internetowe – istnieje obecnie silniejsze i zrozumiałe oczekiwanie, że rządy będą bardziej proaktywnie działać w obronie interesu publicznego niż miało to miejsce w przeszłości .

Dlatego też nie wchodzi w grę dalsze obserwowanie z boku przebiegu prac nad międzynarodowymi praktykami w zakresie zarządzania Internetem. Nie oznacza to jednak, że konieczne jest wzmocnienie roli rządów w zarządzaniu bieżącym funkcjonowaniem Internetu lub w jego kontrolowaniu.

Obecna koncepcja, w ramach której sektor prywatny odgrywa wiodącą rolę w budowie Internetu i bieżącym zarządzaniu nim, daje dobre rezultaty. Jak już wspomniano, należy utrzymać tę inicjatywę sektora prywatnego . Podmioty niepaństwowe muszą jednak wziąć pod uwagę uzasadnione oczekiwanie użytkowników Internetu na całym świecie – z których większość nie uczestniczy w forach zarządzania Internetem ani nie jest w nich w inny sposób reprezentowana – że ich rządy zagwarantują, aby wszelkie obecne lub przyszłe ustalenia dotyczące zarządzania Internetem uwzględniały interes całego społeczeństwa i aby nie były podporządkowane wąskim interesom handlowym lub regionalnym. Wiodąca rola sektora prywatnego i efektywna polityka w interesie publicznym nie wykluczają się wzajemnie . Silne i przejrzyste ramy polityczne mogą także pomóc w stworzeniu przewidywalnego środowiska sprzyjającego inwestycjom, poprzez określenie wspieranych celów polityki publicznej oraz „czerwonych linii”, których nie wolno przekroczyć. W tym celu konieczne jest, aby rządy mogły weryfikować, czy zasady te są przestrzegane, co oznacza konieczność zapewnienia rozliczalności podmiotów prywatnych zajmujących się bieżącym funkcjonowaniem Internetu.

Przywołam również fragment "dalsze działania":

Przełożenie zasad dotyczących polityki publicznej na działania wymagać będzie podjęcia skoordynowanych działań w celu nawiązania integracyjnego dialogu na rzecz opracowania skutecznych mechanizmów rozliczalności, które zagwarantują należytą realizację tych zasad. W dyskusjach i refleksjach na temat zarządzania Internetem należy także uwzględnić przyszłe potrzeby. W szczególności powinno być możliwe adaptowanie wyników takich refleksji do rozwoju Internetu w przyszłości, w tym do tzw. „Internetu przedmiotów”.

W tym celu Komisja proponuje, aby UE aktywnie angażowała swoich partnerów międzynarodowych w dyskusje na temat sposobów pobudzania i wspierania dialogu międzyrządowego oraz współpracy międzyrządowej na rzecz realizacji zasad polityki publicznej w dziedzinie zarządzania Internetem uzgodnionych w ramach WSIS, wykraczających poza już prowadzone prace w ramach różnych obszarów działań.

Punktem wyjścia takich dyskusji powinna być konieczność utrzymania wiodącej roli sektora prywatnego we wszystkich kwestiach związanych z bieżącym zarządzaniem funkcjonowaniem Internetu. Ponadto w każdym możliwym przypadku należy wspierać proces wielostronny.

Jednocześnie konieczne jest oparcie polityki publicznej w zakresie kluczowych zasobów światowego Internetu (zwłaszcza wymagających koordynacji w skali ogólnoświatowej) na wielostronnej współpracy międzyrządowej.

Jednym z elementów ewolucji obecnego systemu zarządzania Internetem mogłoby być dokończenie wewnętrznej reformy ICANN, mającej doprowadzić do pełnej rozliczalności i przejrzystości.

Jeśli chodzi o rozliczalność zewnętrzną, obecne ustalenia przewidujące jednostronny nadzór nad ICANN i IANA należy zastąpić alternatywnym mechanizmem, który zapewni wielostronną rozliczalność ICANN.

Powinno to stanowić część ewolucyjnego podejścia, mającego umożliwić rządom należyte wykonywanie swoich obowiązków. W tym kontekście należy zająć się kwestią sposobu, w jaki można zapewnić, aby fakt, że ICANN jest organizacją utworzoną zgodnie z prawem stanu Kalifornia, nie stał na przeszkodzie w należytym uwzględnianiu stanowisk rządów.

Unia Europejska powinna ponadto wziąć na siebie wiodącą rolę w ramach prac na rzecz większego bezpieczeństwa i większej stabilności Internetu, inicjując dialog z partnerami międzynarodowymi.

Komisja proponuje także, aby UE dążyła do rozpoczęcia rozmów z rządem USA na temat sposobu wypracowania bardziej sprawiedliwych rozwiązań w zakresie nadzoru nad zarządzaniem IANA, które nie naruszałyby krajowych priorytetów USA, a jednocześnie stanowiły odpowiedź na uzasadnione oczekiwania i interesy wspólnoty międzynarodowej.

W odpowiedzi na projekt Komisji przygotowano rezolucję parlamentarną. Treść Rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 15 czerwca 2010 r. w sprawie zarządzania Internetem: kolejne działania (2009/2229(INI)) dostęna jest na stronach Parlamentu Europejskiego, podobnie jak inne materiały związane z dyskusją Internet governance: the next steps. Treść rezolucji przywołuję również poniżej (wytłuszczenie moje):

Parlament Europejski,

– uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Zarządzanie Internetem: kolejne działania" (COM(2009)0277),

– uwzględniając komunikat Komisji zatytułowany "Ochrona Europy przed zakrojonymi na szeroką skalę atakami i zakłóceniami cybernetycznymi: zwiększenie gotowości, bezpieczeństwa i odporności" (COM(2009)0149),

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 14 października 1998 r. w sprawie globalizacji i społeczeństwa informacyjnego: potrzeba wzmocnienia koordynacji międzynarodowej(1) ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 19 lutego 2001 r. w sprawie organizacji i administracji Internetu – zagadnień polityki międzynarodowej i europejskiej 1998-2000(2) ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 2 kwietnia 2001 r. w sprawie Internetu nowej generacji: potrzeba inicjatywy badawczej UE(3) ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 23 czerwca 2005 r. w sprawie społeczeństwa informacyjnego(4) ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie praw człowieka i wolności prasy w Tunezji i oceny Światowego Szczytu w sprawie Społeczeństwa Informacyjnego w Tunezji(5) ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie wolności słowa w Internecie(6) ,

– uwzględniając swoją rezolucję z dnia 17 stycznia 2008 r. w sprawie drugiego Forum Zarządzania Internetem, które odbyło się w Rio de Janeiro w dniach od 12 do 15 listopada 2007 r.(7) ,

– uwzględniając swoje zalecenie dla Rady z dnia 26 marca 2009 r. w sprawie utrwalenia bezpieczeństwa i podstawowych wolności w Internecie(8) ,

– uwzględniając art. 48 Regulaminu,

– uwzględniając sprawozdanie Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii, a także opinie Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów, Komisji Kultury i Edukacji, Komisji Prawnej oraz Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (A7-0185/2010),

A. mając na uwadze, że Internet jest doniosłym środkiem komunikacji globalnej o potężnym oddziaływaniu na społeczeństwo jako całość,

B. mając na uwadze, że zarządzanie Internetem obejmuje zagadnienia związane z ochroną i zagwarantowaniem podstawowych praw i swobód, dostępem i wykorzystaniem Internetu oraz jego podatnością na atak cybernetyczny, itp.,

C. mając na uwadze, że cyberprzestępczość stanowi rosnące zagrożenie dla społeczeństw, które polegają na TIK, oraz mając na uwadze, że podżeganie do ataków terrorystycznych, przestępstw opartych na nienawiści i pornografia dziecięca wzrosły i zagrażają jednostkom, w tym dzieciom,

D. mając na uwadze ogromne znaczenie punktu przecięcia między cyberprzestępczością, jurysdykcją dotyczącą Internetu i zjawiskiem "przetwarzania w chmurze "(ang. cloud comuting) jako wyłaniającym się aspektem zarządzania Internetem na poziomie europejskim,

E. mając na uwadze, że aspekty zarządzania Internetem dotyczą adresowania w Internecie oraz innych, w głównej mierze technicznych kwestii, którymi to dziedzinami zajmują się takie jednostki jak Internetowa Korporacja ds. Nadawania Nazw i Numerów (ICANN), agencja ds. przydzielonych numerów internetowych (IANA), grupa robocza ds. technicznych sieci Internetu (IETF), regionalne rejestry internetowe oraz inne jednostki,

F. mając na uwadze, że w związku z zarządzaniem Internetem sektor prywatny odgrywał dotychczas najważniejszą i pozytywną rolę przewodnią; mając jednak na uwadze, że rolę organów publicznych należy zwiększyć podczas określania ogólnej strategii,

G. mając na uwadze, że rządy odgrywają ważną rolę w zakresie szerszych aspektów zarządzania w obronie interesu publicznego, w szczególności aby chronić i gwarantować podstawowe prawa i swobody, jak również odnośnie do bezpieczeństwa, integralności i odporności Internetu, sektor prywatny zaś spełnia kluczową rolę w zapewnianiu koniecznych inwestycji, wiedzy fachowej i inicjatywy niezbędnej dla dalszego postępu innowacji,

H. mając na uwadze, że globalne Forum zarządzania Internetem (IGF) oraz różne krajowe i regionalne fora stanowią ważne obszary prowadzenia wielostronnego dialogu na temat polityki wobec Internetu,

I. mając na uwadze, że Parlament Europejski oraz inne instytucje europejskie od długich lat wykazują zaangażowanie się w Internet jako otwarte globalne publiczne dobro,

1. uważa, że Internet jest globalnym publicznym dobrem, i że w związku z tym należy nim zarządzać we wspólnym interesie;

2. przyznaje, że Internet ma zasadnicze znaczenie dla praktycznej realizacji wolności słowa, różnorodności kulturowej, pluralizmu środków przekazu, demokratycznego obywatelstwa, a także dla edukacji i dostępu do informacji, i tym samym stanowi jedno z głównych narzędzi propagowania wartości demokratycznych na świecie;

3. przypomina, że Internet stał się niezbędnym narzędziem propagowania inicjatyw demokratycznych, debaty politycznej, poznawania technologii cyfrowych i upowszechniania wiedzy; ponownie stwierdza, że dostęp do Internetu jest uzależniony od korzystania z szeregu praw podstawowych i jednocześnie je gwarantuje, w tym między innymi poszanowanie życia prywatnego, ochronę danych, wolność wypowiedzi, słowa i zrzeszania się, wolność prasy, głoszenia poglądów politycznych i udziału w życiu politycznym, brak dyskryminacji, kształcenie oraz różnorodność kulturową i językową; podkreśla, że w związku z tym na instytucjach i zainteresowanych podmiotach na wszystkich szczeblach ciąży ogólna odpowiedzialność za pomoc w dopilnowaniu, aby wszyscy mogli korzystać z przysługującego im prawa uczestnictwa w społeczeństwie informatycznym, zwłaszcza osoby starsze, które napotykają więcej trudności w zaznajamianiu się z nowymi technologiami, a jednocześnie za stawienie czoła dwóm wyzwaniom wieku elektronicznego w postaci analfabetyzmu elektronicznego oraz wykluczenia z procesów demokratycznych;

4. podkreśla szczególnie potrzebę dynamizacji rozwoju podejść oddolnych oraz demokracji elektronicznej przy jednoczesnym zagwarantowaniu stworzenia odpowiednich zabezpieczeń przed nowymi formami nadzoru, kontroli i cenzury przez podmioty publiczne lub prywatne, aby swoboda dostępu do Internetu i ochrona życia prywatnego były realne, nie zaś iluzoryczne;

5. podkreśla konieczność ochrony i promocji europejskiego dziedzictwa kulturalnego, w tym za pośrednictwem Internetu; uważa, że Internet odgrywa kluczową rolę w pobudzaniu innowacyjności i zmniejszaniu przepaści cyfrowej, społecznej i kulturowej w Europie w stosunku do innych części świata; z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Komisja rozumie znaczenie likwidowania tzw. "przepaści cyfrowej" i znaczenie zagadnień rozwoju związanych z zarządzaniem Internetem; jednak uważa, że trzeba również zwracać uwagę na licznych starszych obywateli, zarówno w krajach rozwiniętych, jak i rozwijających się, którzy często mają poczucie pozostawania z tyłu w tym nowym świecie on-line; zwraca uwagę, że Internet może stanowić skuteczne narzędzie integracji społecznej i że starsi obywatele muszą zostać zintegrowani; wzywa do podjęcia działań promujących kształcenie w zakresie korzystania z zasobów oferowanych przez Internet oraz wyboru kryteriów określających sposoby wykorzystywania tych zasobów;

6. przyznaje, że wzmożone użytkowanie Internetu przez obywateli, konsumentów, przedsiębiorstwa i władze oznacza, że to narzędzie komunikacji stało się jednym z głównych elementów umożliwiających realizację rynku wewnętrznego w UE; podkreśla w tym kontekście potrzebę odpowiedniej ochrony konsumentów oraz posiadaczy praw własności intelektualnej w Internecie; podkreśla również, że prawa obywatelskie i swobody użytkowników Internetu muszą zostać zagwarantowane; uznaje znaczenie Internetu jako środka informacji o prawach konsumentów i propagowania tych praw;

7. podkreśla, że zarządzanie Internetem powinno ułatwić handel elektroniczny i transakcje transgraniczne poprzez decentralizację funkcji samoregulacyjnych, zwłaszcza w ustalaniu warunków wejścia na rynek dla nowych konkurentów;

8. wzywa do ułatwienia dostępności i rozwoju Internetu w nowych państwach członkowskich, zwłaszcza na obszarach wiejskich, i krajach rozwijających się, za pośrednictwem programów finansowanych przez Unię Europejską; wzywa ponadto do umocnienia ich roli w kształtowaniu polityki zarządzania Internetem;

9. uważa, że aby uchronić interesy UE i zachować Internet jako globalne publiczne dobro, zarządzanie Internetem powinno opierać się na szerokim modelu, który równoważyłby udział sektorów publicznego i prywatnego, unikając dominacji ze strony jakiejkolwiek pojedynczej jednostki lub grupy jednostek oraz prób podejmowanych przez państwa lub ponadnarodowe organy, by kontrolować przepływ informacji w Internecie, jednocześnie współdziałając z wielostronnymi procesami w zakresie zarządzania Internetem, który nadal dostarcza skutecznego mechanizmu promowania globalnej współpracy;

10. podkreśla, że wartości, na których opiera się Unia, jak określono w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej, są fundamentalnymi wartościami i ostatecznymi celami Unii Europejskiej; wzywa zatem Komisje Europejską i państwa członkowskie do dopilnowania, by cała działalność związana z zarządzaniem Internetem odpowiadała tym wartościom i celom, zwłaszcza na tych globalnych forach zarządzania Internetem, gdzie obecne są kraje, których wartości różnią się znacznie od wartości krajów europejskich; uważa, że w interesie uniknięcia konfliktu należy wzmocnić dialog z tymi krajami w obszarze uregulowań odnoszących się do Internetu;

11. uważa, że rządy powinny skoncentrować się na kluczowych dla publicznej polityki globalnego Internetu kwestiach, gdyż wiodąca rola sektora prywatnego musi opierać się na poszanowaniu zasad polityki publicznej oraz obowiązujących przepisach, a poza tym przestrzegać zasady nieinterwencji z wyjątkiem, gdy okaże się to konieczne w wyjątkowych okolicznościach, a nawet wtedy działania powinny być prowadzone z pełnym poszanowaniem podstawowych praw człowieka i zasady proporcjonalności;

12. uważa, że rządy powinny unikać angażowania się w zwykłe zarządzanie Internetem, powstrzymać się od szkodliwej innowacji i konkurencji za sprawą niepotrzebnych, uciążliwych i restrykcyjnych uregulowań i nie próbować kontrolować tego, co jest i powinno pozostać globalnym dobrem wspólnym;

13. wzywa rządy do zaprzestania narzucania ograniczeń w dostępie do Internetu w drodze cenzury, blokowania, filtrowania lub na inne sposoby, a także do zaprzestania zobowiązywania do tego jednostki prywatne; nalega na zagwarantowanie otwartego Internetu, w którym użytkownicy są w stanie dotrzeć do informacji i rozpowszechniać je lub uruchamiać aplikacje i usługi według własnego wyboru, co określono w poprawionych ramach regulacyjnych dotyczących łączności elektronicznej;

14. podkreśla, że wszelkie ograniczenia uznane za niezbędne powinny być ograniczone do koniecznego minimum w społeczeństwie demokratycznym, opierać się na prawie i być skuteczne i proporcjonalne; podkreśla, że należy zagwarantować ochronę osób niepełnoletnich, oraz zwraca się do państw członkowskich, aby również podjęły działania, np. wykorzystując system powiadamiania odnoszący się do interesu publicznego dostępny na mocy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/136/WE z dnia 25 listopada 2009 r. zmieniającej dyrektywę 2002/22/WE, dyrektywę 2002/58/WE oraz rozporządzenie (WE) nr 2006/2004 w zakresie praw użytkowników (,dyrektywa o prawach obywateli")(9) w celu umożliwienia osobom niepełnoletnim korzystania z Internetu i internetowych usług informacyjnych w sposób odpowiedzialny oraz w celu podniesienia świadomości zagrożeń, jakie niosą ze sobą nowe usługi;

15. wzywa do podjęcia większej liczby inicjatyw, aby zwiększyć bezpieczeństwo dzieci eksplorujących Internet, upowszechniać na całym świecie najlepsze wzorce i zacieśniać międzynarodową współpracę w zwalczaniu szkodliwych i nielegalnych treści on-line, zwłaszcza związanych z seksualnym wykorzystywaniem dzieci w Internecie;

16. bierze również pod uwagę szczególną konieczność ochrony osób najbardziej zagrożonych, zwłaszcza niepełnoletnich, poprzez wspólne działania podmiotów publicznych i prywatnych; ponownie stwierdza, że zwalczając cyberprzestępczość i pornografię dziecięcą, należy u źródła usuwać treści o charakterze przestępczym, przed rozważeniem zablokowania stron internetowych;

17. uważa, że poza określonymi przez Komisję zasadami zarządzania rządy powinny wdrażać również następujące zasady:
(i) przejrzystość, wielostronność, demokrację i ochronę podstawowych praw i swobód poprzez zgodność z normami UE;
(ii) poszanowanie otwartego, interoperacyjnego, technicznie neutralnego, opartego na zasadzie "end-to-end" charakteru infrastruktury Internetu;
(iii) konkretną odpowiedzialność jednostek sektora prywatnego, które zarządzają zasobami światowego Internetu w codziennym życiu;
(iv) promowanie współpracy w zakresie zarządzania globalnym Internetem poprzez współdziałanie i zachęcanie do wielostronnych procesów, również zajęcie się potrzebą poprawy udziału krajów rozwijających się;
(v) ochronę integralności globalnego Internetu i wolności komunikacji poprzez unikanie podejmowania jakichkolwiek środków regionalnych, jak odbieranie adresów IP czy nazw domen w krajach trzecich;

18. podkreśla, że UE powinna rozwinąć wdrożenie stanowiska w sprawie podstawowych zasad zarządzania Internetem i stanowczo go bronić na forach międzynarodowych i w stosunkach dwustronnych;

19. z radością przyjmuje aspekty zarządzania Internetem hiszpańskiej prezydencji pt. "Granada Strategy" oraz postanowienia sprawozdania Parlamentu w sprawie nowej agendy cyfrowej dla Europy: 2015.eu(10) , by stworzyć Europejską kartę praw obywateli i konsumentów w otoczeniu cyfrowym i rozwijać "piątą wolność", która umożliwi swobodę przemieszczania się treści i wiedzy;

20. Notes the US government's new "internet Policy 3.0" announced on 24 February 2010; [nie przetłumaczono w opublikowanym tekście - dopisek mój, VaGla]

21. podkreśla, że UE powinna zając się trzema znamiennymi kwestiami politycznymi:
(i) ochroną infrastruktury Internetu, by zagwarantować otwartość, dostępność, bezpieczeństwo i odporność na ataki cybernetyczne;
(ii) europejskim uzależnieniem od dominujących na rynku rozwiązań i związanymi z nimi zagrożeniami dla bezpieczeństwa publicznego, oraz
(iii) ochroną danych i prywatności, w szczególności jeśli chodzi o ustanowienie skutecznych międzynarodowych mechanizmów rozstrzygania kwestii spornych; wzywa Komisję do przedstawienia wniosku dotyczącego dostosowania dyrektywy o ochronie danych osobowych do aktualnego środowiska cyfrowego;

22. wzywa państwa członkowskie do zapewnienia, we współpracy z Komisją, ochrony infrastruktury Internetu wobec gróźb i incydentów poprzez harmonizację podejścia UE oraz zakończenie powoływania krajowych grup reagowania w nagłych przypadkach i mechanizmów współpracy między nimi;

23. wzywa Komisję i państwa członkowskie do wzmocnienia swych wysiłków na rzecz podniesienia bezpieczeństwa cyberprzestrzeni w UE, jak również właściwego udzielania się w międzynarodowej współpracy w tym zakresie, oraz podkreśla potrzebę wielostronnego podejścia, by zapewnić lepsze zrozumienie i wiedzę o właściwości sądów w sprawach cyberprzestępczości i "przetwarzania w chmurze "w oparciu o równe szanse na starcie i ustanowienie jasnych obowiązków i zakresu odpowiedzialności dla każdego zainteresowanego podmiotu;

24. podkreśla znaczenie bezpieczeństwa usług elektronicznych, zwłaszcza podpisów elektronicznych, i potrzebę stworzenia infrastruktury klucza publicznego (PKI) na poziomie ogólnoeuropejskim, a także wyzywa Komisję do ustanowienia bramki europejskiego organu walidacyjnego w celu zapewnienia transgranicznej interoperacyjności podpisów elektronicznych i podniesienia bezpieczeństwa transakcji przeprowadzanych przy użyciu Internetu;

25. wzywa Komisję do dostarczenia jasnych wskazówek państwom członkowskim, które nie ratyfikowały i nie wdrożyły Konwencji Rady Europy o cyberprzestępczości, aby zaangażować wszystkie państwa członkowskie w wysiłek współpracy w walce z cyberprzestępczością i spamem, by podnieść zaufanie użytkowników i zabezpieczyć cyberprzestrzeń Unii Europejskiej przeciwko wszelkim rodzajom przestępstw i wykroczeń; wzywa wszystkie państwa członkowskie do ratyfikowania i wdrożenia Konwencji Rady Europy o cyberprzestępczości;

26. wzywa wszystkie państwa członkowskie do ratyfikowania i wdrożenia Konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi, co pozwoli rozwijać podstawę pod współpracę międzynarodową w zakresie przeciwdziałania wykorzystywaniu Internetu przez terrorystów i atakom na szeroką skalę na systemy komputerowe i za ich pośrednictwem, zagrażającym bezpieczeństwu narodowemu, publicznemu lub dobrobytowi gospodarczemu;

27. zaleca ponadto, by Komisja i państwa członkowskie pracowały nad podniesieniem bezpieczeństwa i stabilności Internetu poprzez środki mające na celu zwiększenie różnorodności sieci i systemu poprzez zastosowanie prawa konkurencji, norm i polityki zamówień publicznych UE, jak również poprzez:
(i) wspieranie pracy ICANN nad bezpieczeństwem i stabilnością systemu nazw domen;
(ii) wspieranie pracy na forach międzynarodowych, jak Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, Organizacja Narodów Zjednoczonych i Rada Europy w zakresie poprawy ram legislacyjnych i koordynacji krajowej;

28. zwraca uwagę na fakt, że powodzenie sieci społecznych związane z możliwościami technicznymi Internetu (pamięć i przetwarzanie informacji) stanowi zwłaszcza problem w zakresie przechowywania danych oraz użytkowania tych archiwizowanych danych; dlatego też ubolewa nad tym, że w chwili obecnej nie istnieje w Internecie "prawo do zapomnienia";

29. Stresses the need to find a suitable balance between protecting users" privacy and recording personal data; [Nie przetłumaczono w opublikowanym tekście - dopisek mój, VaGla]

30. ubolewa nad tym, że wzrastającemu korzystaniu z sieci Internetu nie towarzyszą jeszcze przepisy pozwalające użytkownikom zarządzać danymi osobowymi, które im powierzają;

31. zauważa, że przejrzyste i odpowiedzialne zarządzanie Internetem może odgrywać ważną rolę w nadzorowaniu sposobu, w jaki wyszukiwarki przetwarzają informacje na całym świecie;

32. wzywa Komisję do zaprezentowania propozycji rozszerzenia zastosowania rozporządzenia (WE) nr 864/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. dotyczącego prawa właściwego dla zobowiązań pozaumownych ("Rzym II")(11) poprzez objęcie przypadków naruszenia ochrony danych i prywatności, zaś Radę wzywa do zezwolenia na wszczęcie negocjacji z myślą o zawarciu międzynarodowego porozumienia umożliwiającego skuteczne dochodzenie roszczeń przez obywateli UE w przypadku naruszanie ich praw podlegających prawu UE o ochronie danych i prywatności;

33. popiera promowanie zasady poszanowania prywatności od samego początku (ang. privacy by design), zgodnie z którą wymogi dotyczące prywatności i ochrony danych należy wprowadzać na jak najwcześniejszym etapie cyklu życia nowych technologii, gwarantując obywatelom bezpieczne i przyjazne dla użytkownika środowisko;

34. zwraca uwagę, że staje się konieczne wprowadzenie świadectw zabezpieczenia stron internetowych, by wzbudzić w konsumentach większe zaufanie do korzystania z informacji i usług on-line;

35. podkreśla, że instytucje, organy i państwa członkowskie UE powinny koordynować swe podejście do zarządzania Internetem w różnych międzynarodowych organizmach, które się tym zajmują, jak np. ICANN oraz jej organy doradcze, w tym Rządowy Komitet Doradczy (GAC);

36. podkreśla rolę Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA) w tworzeniu jednolitej europejskiej przestrzeni informacji; zauważa, że ENISA może odgrywać ważną rolę, w szczególności jeśli chodzi o zapobieganie problemom bezpieczeństwa sieci i informacji oraz ich badanie i rozwiązywanie, i z zadowoleniem przyjmuje zapowiedź złożenia przez Komisję wniosku dotyczącego modernizacji ENISA;

37. podkreśla potrzebę dalszego podnoszenia skuteczności ENISA przez:
– identyfikowanie na poziomie europejskim priorytetów dotyczących badań w obszarach odporności tworzenia sieci i bezpieczeństwa sieci i informacji, a także oferowanie potencjalnym instytucjom badawczym wiedzy na temat potrzeb przemysłu;
– zwracanie uwagi decydentów na nowe technologie w obszarach związanych z bezpieczeństwem;
– rozwijanie forów na rzecz wymiany informacji i udzielania wsparcia państwom członkowskim;

38. podkreśla, że wsparcie ENISA koncentruje się na państwach członkowskich o szczególnych potrzebach, i zaleca, by ENISA kontynuowała rozwijanie forów umożliwiających wymianę informacji między państwami członkowskimi oraz innymi;

39. uważa, że Komisja ma do odegrania główną rolę w zainicjowaniu i koordynacji wszystkich aspektów odnoszących się do wewnętrznej organizacji UE, aby zapewnić spójne podejście UE, w tym odnośnie do IGF;

40. sugeruje, by Komisja rozpoczęła rozwijanie potencjału pod rzeczywiście europejską reprezentację społeczeństwa obywatelskiego na międzynarodowych forach zarządzania Internetem i w organizacjach lub konsorcjach standardów internetowych;

41. zwraca się do Komisji o ułatwienie przyjęcia spójnego i wszechstronnego podejścia UE odnośnie do IGF oraz innych głównych wydarzeń zarządzania Internetem poprzez przedłożenie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie projektu dokumentu w sprawie stanowiska UE odpowiednio wcześnie przed rozpoczęciem takiego wydarzenia, aby umożliwić odbycie debaty na jego temat;

42. wspiera kontynuowanie i rozwijanie modelu IGF na globalnym, regionalnym – w tym EuroDIG – i krajowym poziomie przez zachowywanie jego głównych cech jako niewiążącego, wielostronnego procesu oraz pozostanie otwartym forum dla dialogu i wymiany najlepszych praktyk między rządami, społeczeństwem obywatelskim i sektorem prywatnym oraz nową formą demokracji uczestniczącej;

43. podkreśla znaczenie włączenia do rozmów na temat zarządzania Internetem podmiotów z Azji, biorąc pod uwagę specyficzny charakter rynku azjatyckiego;

44. podkreśla również konieczność zaangażowania odbiorców końcowych w proces tworzenia modelu zarządzania, kładąc nacisk na współpracę między uniwersytetami i przedsiębiorstwami na szczeblu lokalnym, regionalnym i krajowym;

45. zaleca modernizację IGF na następujące sposoby:
(i) zwiększenie w nim udziału krajów rozwijających się, zwracając uwagę na sfinansowanie ich udziału,
(ii) wzmocnienie obecności w mediach,
(iii) sprawniejszą organizację spotkań, np. poprzez ograniczenie liczby jednocześnie prowadzonych spotkań, ustanowienie stałej platformy, w celu uproszczenia globalnego udziału, i szerszą wielojęzyczność,
(iv) lepsze skoordynowanie i współpraca globalnych, regionalnych i krajowych forów zarządzania Internetem, oraz
(v) pogłębioną współpracę między Parlamentem Europejskim i parlamentami krajowymi poprzez wykorzystanie wszystkich dostępnych środków technologicznych, jak wideo-konfernecje, jak również międzyparlamentarnej bazy wymiany informacji EU - IPEX;

46. udziela wsparcia pracom Komisji oraz hiszpańskiej i belgijskiej prezydencji w zakresie przygotowania spotkanie IGF w Wilnie we wrześniu 2010 r. i apeluje o wzmocniony udział Parlamentu Europejskiego;

47. popiera zasadniczo przychylne stanowisko Komisji Europejskiej wobec obecnego modelu zarządzania ICANN opartego na wiodącej roli sektora prywatnego;

48. uznaje, że ICANN skutecznie zapewnia stabilność systemu nazw domen;

49. wspiera kontynuowanie niedawno rozpoczętego przez ICANN procesu przyznawania nazw domenom w alfabetach innych niż łaciński;

50. apeluje o nową nazwę rodzajową głównej domeny dla organizacji i placówek kulturalnych, mediów i artystów, na przykład "kultura" lub "sztuka";

51. wzywa do zwiększenia rozliczalności przedsiębiorstw prywatnych, które zajmują się rejestracją i dystrybucją nazw domen, świadcząc usługę, od której społeczeństwo stało się w znacznym stopniu zależne; w związku z tym należy opracować wspólny zestaw obowiązujących kryteriów, mających na celu zwiększenie przejrzystości i zagwarantowanie ponoszenia rosnącej odpowiedzialności przez wspomniane przedsiębiorstwa;

52. wzywa organ rejestrujący domeny .eu EURid do przeprowadzenia dogłębnej kampanii w mediach i on-line w celu promowania domen .eu w państwach członkowskich, aby ułatwić rozwój europejskiego otoczenia on-line opierającego się na wartościach, cechach i polityce Unii Europejskiej;

53. podkreśla znaczenie GAC w procesie kształtowania polityki przez ICANN i zaleca, by wzmocniono skuteczność GAC m.in. poprzez ustanowienia sekretariatu o właściwym potencjale wsparcia; uznaje za ważne, by każde państwo członkowskie brało czynny udział w pracach tego komitetu;

54. uważa, że w ICANN można by dokonać usprawnień poprzez:
(i) wprowadzenie – przy okazji oceniania skuteczności istniejących mechanizmów rozstrzygania kwestii spornych (niezależny panel kontroli i rzecznik praw obywatelskich ICANN) – alternatywnego mechanizmu zewnętrznego rozstrzygania kwestii spornych umożliwiającego zainteresowanym stronom skuteczne, neutralne, terminowe i niekosztowne przeprowadzenie rewizji decyzji ICANN;
(ii) stopniowo wprowadzoną zróżnicowaną strukturę finansowania, z finansowaniem pochodzącym od każdej reprezentowanej jednostki lub sektora, aby uniknąć niepotrzebnego wywierania wpływu na działalność ICANN ze strony jakiejkolwiek pojedynczej jednostki lub grupy jednostek;
(iii) właściwą reprezentację w ICANN wszystkich zainteresowanych stron,
(iv) dopilnowanie, by rada nadzorcza i główny zarząd ICANN reprezentowały szereg interesowi i regionów;
(v) wykorzystanie rozsądnej części swych funduszów rezerwowych na zwiększenie udziału społeczeństwa obywatelskiego (zwłaszcza z krajów rozwijających się) w forach dotyczących zarządzania Internetem;

55. popiera pogląd Komisji, że ustalenia dotyczące IANA powinny zawierać mechanizmy dotyczące wielostronnej rozliczalności i potwierdza, że w przyszłości żaden rząd nie powinien wywierać dominującego wpływu na IANA, której działalność podlega raczej stopniowemu umiędzynarodowieniu, które doprowadzi do wielostronnego nadzoru;

56. uważa, że "potwierdzenie zobowiązań" z 2009 r. może stanowić pozytywną podstawę dalszego rozwijania ICANN, jednocześnie podkreślając, że:
(i) UE, głównie za sprawą Komisji, powinna odgrywać czynną rolę w ich wdrażaniu, w tym za pośrednictwem paneli kontroli i przy zapewnianiu niezależności ich członków, braku konfliktu interesów i reprezentowania przez nich różnych regionów,
(ii) w następstwie zgłoszenie uwag przez społeczeństwo ICANN powinna wdrażać zalecenia panelów kontroli, a w przypadku niezastosowania się do tego – podać tego przyczyny;

57. zwraca się do Komisji o dostarczanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdań rocznych w sprawie wydarzeń odnoszących się do zarządzania Internetem z ubiegłych lat, a pierwsze takie sprawozdanie powinno zostać złożone do marca 2011 r.;

58. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji i państwom członkowskim.