Prośba o wiedzę: modele "wyceny" praw na dobrach niematerialnych w czasie

Tak to prawda, ale jest zasadnicza różnica pomiędzy robieniem tego na własnych stronach i tworzeniem klonów serwisów, których autorzy nie wyrażają na to zgody.

W zasadzie nie wiem dlaczego sprzedawcy ubrań nie proponują wprowadzenia takich regulacji.

Spokojnie, na wszystko przyjdzie czas! Ta paranoja ma to do siebie, że jak jedni zaczynają się upominać o swoje, to inni też zaczynają dostrzegać analogie na zasadzie "skoro oni mogą, to dlaczego ja nie mogę?..." Na razie jeszcze się wydaje, że to chodzi o rzeczy niematerialne, ale ruch obrony markowych przedmiotów też jest dosyć silny.

Zresztą na tym tle wyobrażam sobie w ogóle ciekawy kierunek: oznaczanie i sprawdzanie wszelkiej własności. Bo ludzie intuicyjnie zakładają, że jak ktoś ma coś przy sobie i używa, to automatycznie jest to jego własność i że może z tego legalnie korzystać. Nie tylko ubranie (jak przyjechał samochodem, to pewnie jego samochód, jak ma telefon, to też pewnie jego, a jak je obiad to też jego) choć oczywiście w przypadku ubrań wydaje się to bardziej interesujące. =}

Ale żeby skutecznie zwalczać bezprawie trzeba porzucić intuicje i sprawdzić dokładnie:

- czy korzysta legalnie (czy to naprawdę jego? a może komuś ukradł kurtkę? a może ktoś mu pożyczył? a czy miał prawo pożyczyć, skoro kurtka zawiera własność intelektualną w postaci designu - czy posiada licencję na wypożyczanie?)

- jeśli nawet ktoś zdobył w legalny sposób, to czy sam przedmiot jest "legalny" (samochód może np. mieć fałszywe tablice rejestracyjne albo np. nie spełniać norm emisji spalin, a kurtka z kolei może zostać uszyta na podstawie bezprawnie zapożyczonego wzoru, czyli powstała w wyniku "kradzieży" - więc pewnie można zarekwirować bez odszkodowania...)

Tu zresztą kolejna sprawa - wszyscy doszukują się wszędzie "kradzieży" (tak jak w niedawnych wypowiedziach o wizerunku - OIDP p. Brodzik mówiła o kradzieży jej wizerunku czy prywatności), a prawo można przecież złamać na wiele sposobów.

MSZ widać w tym wyraźną inspirację działaniami przemysłu dystrybucji dóbr niematerialnych, bo oni właśnie tak chcą widzieć wszelkie naruszenia licencji. Zapewne dlatego, że to łatwiej zrozumieć i lepiej gra na emocjach: "X ukradł Y coś tam" zamiast "X naruszył warunki porozumienia (licencji) jakie zawarł z Y przy okazji czegoś tam".

Bo jeśli się uprzeć, to sporo rzeczy można podciągnąć pod "kradzież": morderstwo=kradzież życia, obraza=kradzież dobrego imienia - z pobiciem czy gwałtem byłoby trudniej, ale z tym pewnie też można się jakoś podczepić pod wystarczająco modne hasło, jeśli tamte pojęcia stałyby się mniej emocjonujące.