Dlaczego 750 dolarów za piosenkę?

Ten wyrok "zahacza" o powyższy temat, ale nie sensu stricto. No i jeszcze są tam stawki ZAIKS-u, a w drugim sławetne tabele, jeszcze przed wyrokiem TK. Orzeczenia poniżej.

Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 25 marca 2004 r.

II CK 90/2003

OSNC 2005/4 poz. 66

Wynagrodzenie stosowne w rozumieniu art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Tekst jednolity: Dz. U. 2000 r. Nr 80 poz. 904 ze zm.), to takie wynagrodzenie, jakie otrzymałby autor (autor opracowania zależnego), gdyby osoba, która naruszyła jego prawa majątkowe, zawarła z nim umowę o korzystanie z utworu w zakresie dokonanego naruszenia.

Wyjątek z uzasadnienia:

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie narzuca żadnego systemu (sposobu) ustalania wynagrodzenia twórcy, jedynie w art. 43 ust. 2 wskazuje na dwa kryteria, które w razie sporu co do wysokości wynagrodzenia za przeniesienie autorskich praw majątkowych lub udzielenie licencji, powinny być brane pod uwagę: zakres udzielonego prawa i korzyści wynikające z korzystania z utworu. Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym kasację, podziela pogląd, że stosowne wynagrodzenie w rozumieniu art. 79 ust. 1 Pr. aut., to takie, jakie otrzymałby autor (również autor opracowania zależnego), gdyby osoba, która naruszyła jego prawa majątkowe, zawarła z nim umowę o korzystanie z utworu w zakresie dokonanego naruszenia. Jego wysokość wynika w sprawie niniejszej z ustaleń Sądu Okręgowego, nie zakwestionowanych przez Sąd Apelacyjny, dotyczących relacji wynagrodzenia otrzymanego przez prof. Mieczysława I. od powoda w stosunku do ówczesnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce uspołecznionej oraz „przeniesienia” stopnia tej relacji na przeciętne miesięczne wynagrodzenie w trzecim kwartale 2001 r. Dało to podstawę do ustalenia, że gdyby umowa między powodem i prof. Mieczysławem I. została zawarta „dzisiaj” (według zasad przyjętych w umowach jakie autor dzieła zależnego zawarł z powodem), to wynagrodzenie wynosiłoby po około 12.000 zł za jedno opracowanie, czyli za dwa opracowania - 24.000 zł. Potrójna wysokość tej kwoty (art. 79 ust. 1 Pr. aut.) wynosiłaby wówczas 72.000 zł.

I warto jeszcze zwrócić uwagę na art. 322 kpc:

Jeżeli w sprawie o naprawienie szkody, o dochody, zwrot bezpodstawnego wzbogacenia lub o świadczenie z umowy o dożywocie sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

No i:

Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 15 września 2004 r.

III CK 366/2003

OSNC 2005/7-8 poz. 141

Wyjątek z uzasadnienia:

Sąd Okręgowy za podstawę ustalenia stosownego wynagrodzenia w rozumieniu art. 79 ust. 1 Pr.aut. przyjął wynagrodzenie ustalone w tabelach i najczęściej stosowane w umowach zawieranych z podmiotami legalnie korzystającymi z utworów, odrzucając dopuszczalność waloryzacji tak ustalonego wynagrodzenia przy zastosowaniu współczynników wyliczonych przez stronę powodową na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw w spornym okresie. Sąd Apelacyjny, aprobując to zapatrywanie, stwierdził, że art. 79 ust. 1 Pr.aut. jako przepis szczególny wyłącza stosowanie art. 358[1] § 3 kc, a regulacja zawarta w Prawie autorskim jest analogiczna do zawartej w art. 363 § 2 kc, jakkolwiek roszczenie, o którym mowa, nie ma charakteru odszkodowawczego.

Wyrażony pogląd - choć nie podważa treści zapadłego rozstrzygnięcia - wymaga wskazania, że zgodnie z zasadą przewidzianą w art. 363 § 2 kc odszkodowanie ustala się według cen z daty jego ustalania. Możliwość zastosowania cen istniejących w innej chwili stanowi wyjątek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. Uwzględnienie wzrostu cen nie może - przy zastosowaniu mechanizmu z tego przepisu - prowadzić do zwichnięcia funkcji kompensacyjnej odszkodowania. Konstrukcja art. 79 Pr.aut., zmierzająca do zabezpieczenia interesów twórców przy dochodzeniu roszczeń pieniężnych, została zatem oparta na innych założeniach.

oraz

Zarzuty kasacji dotyczące tabel wynagrodzeń (art. 108 ust. 3 Pr.aut.) i konsekwencji wynikających z zastosowania art. 109 Pr.aut. wymagają wskazania, że istnienie i przedłożenie tabel do zatwierdzenia nie stanowi przesłanki dochodzenia roszczeń przewidzianych w art. 79 ust. 1 Pr.aut. Jak trafnie podniesiono w orzecznictwie przepisy dotyczące tabel wynagrodzeń zmierzają do zapewnienia osobom uprawnionym odpowiedniego poziomu ochrony, jednakże z uwzględnieniem uzasadnionych interesów użytkowników, co znalazło wyraz w art. 110 Pr.aut., zawierającym kierunkową zasadę adresowaną do organizacji zbiorowego zarządzania. Wskazuje ona obiektywne kryteria mające służyć ustaleniu wynagrodzeń w zakresie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i pokrewnymi. Stosowanie tabel uznanych za wygórowane może stanowić podstawę wysunięcia zarzutu stosowania uciążliwych warunków umownych. Zatwierdzone tabele wywierają skutek prawny w stosunku do danej organizacji. Przepis art. 109 Pr.aut. stanowi ustawowe ograniczenie zasady swobody umów ze wszystkimi konsekwencjami stąd wynikającymi, a zatwierdzenie tabel otwiera możliwość ich stosowania. Zakresem jego stosowania są objęte zarówno postanowienia umów zawieranych przez te organizacje z twórcami i artystami wykonawcami.

Podwójna wartość odszkodowania znana jest jednak w prawie karnym
za... kradzież drzewa. Sąd skazując sprawcę ma obowiązek zasądzić na rzecz pokrzywdzonego kwotę podwójnej wartości drzewa tytułem środka karnego. Oczywiście wina (tylko umyślna) musi być udowodniona, a wartość szkody musi być dokładnie obliczona.