Udowadniać każde pobranie

Serwisy twierdzą, że to porażka sądowa RIAA, a ja sobie myślę, że jest (a przynajmniej: może być) wręcz przeciwnie. W sprawie Universal Music Group vs. Lindor sędzia Trager miał stwierdzić, iż nie wystarczy wykazać, że pliki były możliwe do pobrania, lecz jeszcze i to, że ktoś je pobrał...

Jasne, że ciężar dowodu powinien spoczywać na tym, kto coś twierdzi. Gdy już uporamy się z problemem definicyjnym pojęć takich jak rozpowszechnianie, (o)publikowanie, nadanie, reemitowanie, użyczenie, etc, to potem możemy zastanawiać się nad "współdzieleniem", lub - jak kto woli - "udostępnianiem" (shared). Tych ostatnich w polskiej ustawie nie ma.

Amerykańskie sądownictwo odnosi się jednak do określenia "shared". Jak pisze serwis ArsTechnica.com w tekście Judge: music labels have to prove sharing - sędzia Judge David G. Trager orzekł mianowicie:

plaintiffs will have the burden of proving by a preponderance of the evidence that defendant did indeed infringe plaintiff's copyrights by convincing the fact-finder, based on the evidence plaintiffs have gathered, that defendant actually shared sound files belonging to plaintiffs.

Czyli nie tylko, że udostępnił, ale nawet i to, że udostępnił pliki, w których znajdowały się utwory, do których powód ma jakieś prawa.

W sprawie Electra v. Perez, sędzia miał stwierdzić, iż stworzenie sytuacji w której pliki były gotowe do dystrybucji już samo w sobie wystarczy, by wykazać naruszenie prawa autorskiego. W tej sprawie sędzia Aiken miał napisać:

[P]laintiffs' Amended Complaint refers to 'Exhibit B' attached to the complaint, which allegedly represents music files being shared by user 'perez@KaZaA' at the time plaintiffs' investigator conducted the investigation... I find that Exhibit B, in the context of the allegations in the Complaint, supports plaintiffs' allegation that defendant made copyrighted materials available for distribution...

Tu też mowa o "prywatnej policji" (plaintiffs' investigator).

Obawiam się tylko, że takie "uzależnienie" dowodowe, o którym mowa w pierwszym z cytowanych orzeczeń, niewiele zmienia, gdyż "społeczni śledczy" wykażą bez problemu, iż to oni właśnie pobrali pliki w czasie "namierzania" osób, które te pliki udostępniały (w którymś newsie na temat pewnego procesu pisałem o tym, że plik pobrał tylko policjant – w wolnej chwili muszę poszukać gdzie to było). Oczywiście warto sięgnąć do pełnej treści orzeczenia, bo nie wiem czy oznaczać ono ma w istocie to, że nie można dochodzić odszkodowania wedle zgrubnego wzoru: 750 dolarów razy ilość piosenek na dysku twardym pozwanej (w katalogu "shared"). Jeśli tak, to istotnie strategia RIAA napotkałaby spory problem (czego oko nie widziało, tego sercu nie żal?).

A w przypadku torrentów? Jakby to było w przypadku plików zawierających jedynie metainformacje o lokalizacji pliku z utworem?

Przeczytaj również:

• Po apelacji Szwed uniewinniony z powodu niewystarczających dowodów
• W Szwecji za P2P grzywna, nie więzienie
• Kolejny pierwszy przypadek, tym razem w Szwecji
• BitTorrent: jest wyrok w Hong Kongu