Irlandzka próba podważenia europejskiego prawa inwigilacji obywateli

Jest kilka komentarzy i doniesień wcześniejszych, z czasu gdy DRI napisało dopiero do ministerstw listy z prośbą porzucenia planów inwigilacji obywateli, a w których zapowiadano rozpoczęcie działań prawnych.:

• State may face legal challengeover its access to phone data
• Government right to store personal data faces court challenge
• Call for end to alleged surveillance by Gardai

W komentarzu do powyższego doniesienia Józef napisał na liście dyskusyjnej ISOC Polska:

Irlandia (rząd irlandzki) sama już wniosła skargę do ETS. Im chodzi o to, że dyrektywa została przyjęta w pierwszym filarze w ramach Wspólnoty Europejskiej jako prawo gospodarcze z udziałem Parlamentu, a oni życzyliby sobie takie rzeczy załatwiać poza Wspólnotą w ramach współpracy w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych. Wtedy przy decyzji nie tylko nie ma Parlamentu, ale konieczna jest jednomyślność państw członkowskich. Poza tym tamtejszemu lobby policyjnemu chodzi o to że mają przepisy niekiedy ostrzejsze niż określone w dyrektywie i chcą wyprzedzić ewentualne żądania ich liberalizacji.

Bo trzeba powiedzieć, że Michael McDowell, czyli irlandzki minister sprawiedliwości, generalnie zgadza się z założeniami dyrektywy, zgadza się z tym, co ona ma chronić i jak regulować pewne kwestie, ale nie zgadza się z procedurą, w jakiej została przyjęta (i o tym właśnie pisałem w poprzednich notatkach). W efekcie działania rządu mają za zadanie podważenie jedynie kwestii proceduralnych, nie zaś merytorycznych, tj. nie zmierzają ku temu, by sąd wypowiedział się w kwestii prawa do prywatności obywateli. Jak zauważają komentatorzy - działania rządu mają na celu ochronę irlandzkiego veta w Radzie Ministrów. Odnośnie działań rządu Irlandii należy przywołać doniesienia z początku lipca 2006 roku (i wcześniejsze, bo dotyczące zapowiedzi działań): W tym sensie działania i cele DRI i rządu nie są ze sobą zbieżne.

• Irish Government challenges Data Retention Directive - but ignores privacy rights
• Irish Irish Government Lodges Objection to Data Retention Directive with ECJ
• Ireland in court challenge to terror directive

Po skardze rządu Irlandii można teraz szukać w serwisie Curia dalszych doniesień na temat sprawy Case C-301/06 (Ireland v. Council of the European Union and European Parliament). W skardze rządu Irlandii, wniesionej w dniu 6 lipca 2006 r., czytamy m.in.:

Żądania strony skarżącej:

stwierdzenie nieważności dyrektywy 2006/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie zatrzymywania generowanych lub przetwarzanych danych w związku ze świadczeniem ogólnie dostępnych usług łączności elektronicznej lub udostępnianiem publicznych sieci łączności oraz zmieniającej dyrektywę 2002/58/WE1 z uwagi na to, że nie została ona przyjęta na odpowiedniej podstawie prawnej.

obciążenie Rady Unii Europejskiej i Parlamentu Europejskiego kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Irlandia twierdzi, że wybór art. 95 traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską ("traktatu") jako podstawy prawnej dyrektywy 2006/24/WE ("dyrektywy") jest zasadniczym błędem. Irlandia zauważa ponadto, że ani art. 95 traktatu ani żaden inny jego przepis nie mogą stanowić odpowiedniej podstawy prawnej dyrektywy. Zdaniem Irlandii, jedynym lub ewentualnie, podstawowym lub najważniejszym celem dyrektywy jest ułatwienie dochodzenia, wykrywania i ścigania poważnych przestępstw, także w zakresie terroryzmu. W tej sytuacji, jak twierdzi Irlandia, jedyną prawidłową podstawą prawną ustanowionych w dyrektywie środków, stanowi tytuł VI traktatu o Unii Europejskiej ("traktat UE"), a w szczególności jego art. 30, art. 31 ust. 1 lit. c) i art. 34 ust. 2 lit. b).

Na poparcie swoich twierdzeń Irlandia podnosi, że analiza motywów i podstawowych przepisów dyrektywy wskazuje bez wątpienia, że przyjęcie art. 95 traktatu za podstawę prawną dyrektywy jest całkowicie niewłaściwe i niemożliwe do utrzymania. W związku z tym Irlandia zauważa, że dyrektywa w jasny i jednoznaczny sposób jest ukierunkowana na zwalczanie poważnych przestępstw. W rezultacie, jak twierdzi Irlandia, stanowi to podstawowy lub najważniejszy, a nawet jedyny cel dyrektywy.

Uznaje się, że działania podjęte na podstawie art. 95 traktatu powinny mieć za "środek ciężkości" zbliżenie przepisów krajowych w celu ulepszenia funkcjonowania rynku wewnętrznego. Przepisy dyrektywy odnoszą się do zwalczania ciężkich przestępstw i nie zmierzają do usuwania nieprawidłowości występujących na wewnętrznym rynku.

Mimo że nieprawidłowości wynikające z rozbieżności w krajowych przepisach zostały przywołane, nie zostały one wykazane.

Posiłkowo Irlandia podnosi, że jeżeli Trybunał w przeciwieństwie do głównego jej żądania uzna, że celem dyrektywy jest zapobieganie zakłóceniom i przeszkodom na wewnętrznym rynku, cel ten powinien być uznany za zdecydowanie drugorzędny względem podstawowego lub najważniejszego wskazanego celu, jakim jest zwalczanie przestępstw.

Na temat retencji w Irlandii warto też zaproponować lekturę bloga Damien Mulley ("Invisible people have invisible rights").

--
[VaGla] Vigilant Android Generated for Logical Assassination