Blogs

W czasie dzisiejszej konferencji prasowej, którą miałem przyjemność prowadzić, a która odbyła się w warszawskim Muzeum Techniki (Pałac Kultury i Nauki), rozpoczęła działalność Koalicja na Rzecz Otwartych Standardów (KROS) powołana przez firmy i organizacje polskiej branży teleinformatycznej. Ja reprezentowałem Internet Society Poland (i siebie oczywiście również). To co widać na obrazku to zestaw kluczy inbusowych. Ciężko byłoby każdemu z uczestników konferencji wręczyć specjalny zestaw do przetaczania wagonów na inne wózki (co się dzieje na granicy Polski, gdy pociąg musi jechać dalej, a rozstaw torów stanowi barierę).

Z okazji prac związanych ze stawianiem płotu dookoła osiedla, w którym mieszkam, udało mi się zrobić zdjęcie. Zdjęcie zaś prezentuję jako swoistą alegorię... Chociaż alegoria powinna być jednoznaczna - każdy jednak sam będzie mógł odczytać tę, która może wynikać ze zdjęcia.

Od jakiegoś czasu staram się śledzić interpelacje poselskie i odpowiedzi na nie. Zwłaszcza, gdy dotyczą prawa nowych technologii i są związane z internetem. Skoro - jak się wydaje - są to urzędowe dokumenty (a więc nie są przedmiotem prawa autorskiego - co wynikałoby z art. 4 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych) - gromadzę je (w miarę wolnego czasu) w dziale interpelacje niniejszego serwisu. Do napisania tej notatki popchnęło mnie odkrycie, które poczyniłem z pewnym zaskoczeniem: oto na niniejszy serwis internetowy powołano się w dwóch odpowiedziach na interpelacje poselskie. Kiedy to zauważyłem poczułem się z siebie dumny, jednocześnie zacząłem się zastanawiać...

Może jestem za stary, żeby wiedzieć co to znaczy. A może się tylko tak kryguję i rzeczywiście: lans to moje życie (tylko intelektualny ekshibicjonista i lanser mógłby redagować serwis internetowy zwracając się do czytelników w pierwszej osobie; ciekawe, że ostatnio blogowanie jest takie modne i biorą się za to tak znane z „tradycyjnych łam” pióra). Salonik Internet Standard opublikował relację z drugiego dnia opisanej już przeze mnie konferencji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Wypada się odnieść do tez postawionych przez kolegów dziennikarzy z Internet Standard, w końcu to internet, a tekst dotyczy mnie osobiście...

W Tygodniku "Wprost" ukazała się recenzja mojej książki. Przyznam szczerze, że jestem miło zaskoczony. Kiedyś byłem pracownikiem AWR Wprost, więc ktoś może uznać, że to "po znajomości", ale proszę mi wierzyć, nie miałem ze "spowodowaniem" tej recenzji nic wspólnego. Dziś robiłem monitoring Sieci i trafiłem na tekst Wprostu... Tym większe jest moje zdziwienie, gdyż książka ukazała się wszak w maju 2005 roku, czyli półtora roku temu. A tytuł recenzji to "Biblia społeczeństwa informacyjnego"... To znacznie na wyrost, ale jest mi miło.

Dominik Paszkiewicz komentując mój tekst o dostępności stron MSWiA napisał, że witryna "powinna mieć wersję odwróconą - negatyw, dla niedowidzących, którym lepiej czyta się na ciemnym tle". A więc negatyw. Nie miałem do tej pory czasu, by przygotować taką wersję swojego serwisu, a przecież nie jest to trudne. Wobec fizycznego wręcz braku ochoty do ślęczenia nad tekstami prawnymi (jaki mnie dziś ogarnął) pomyślałem "przy sobocie": a może czas coś z tym zrobić? Nie jestem pewny czy udało mi się zrealizować zamierzony cel, dlatego proszę użytkowników o wszelkie uwagi, które mógłbym wykorzystać do poprawienia tego, co już jest zrobione. A może by tak na chwilę ustawić ten motyw negatywowy jako domyślny?

Członkowie Akademii Internetu sporządzili i ogłosili listę nominowanych do tytułu Człowieka Roku Polskiego Internetu 2006. Miło mi niezwykle, że jako autor skromnego serwisu internetowego znalazłem się w tak szacownym gronie nominowanych. Równolegle trwa konkurs promujący najlepsze strony www oraz reklamy internetowe w Polsce. Gala Webstarfestival, podczas której ogłoszone zostaną wyniki, odbędzie się 30 listopada 2006.

Czy prowadząc jednoosobowo serwis internetowy można uznać się za dziennikarza? Wiem, że "nie kaptur czyni mnicha", ale postanowiłem sprawdzić czy prowadząc taki serwis jak VaGla.pl Prawo i Internet uzyskam akredytację dziennikarską w Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej. Jak pomyślałem - tak też zrobiłem. Złożyłem na stosownym formularzu wniosek, załączyłem zdjęcie, dane redakcji, wydruk serwisu, przybiłem pieczątkę i po pewnym czasie, po sprawdzeniu wszystkiego przez Biuro Prasowe (a także Biuro Przepustek) uzyskałem akredytację, a ściślej: kartę prasową (na zdjęciu). Teraz mam pewien problem i liczę na sugestie czytelników. Nie chciałbym być wezwany przed jakąś komisję śledczą...

Wiadomo, że nie wszystko jest na sprzedaż. W swojej praktyce szkoleniowca dostaje ostatnio propozycje angażowania się w projekty, które mają na celu wyjaśniać jak poruszać się w gąszczu coraz bardziej zacieśniających się przepisów, ograniczających możliwość korzystania z informacji. Staje się to coraz większym wyzwaniem. To tak na marginesie opublikowanego właśnie w miesięczniku "Marketing w Praktyce" (10/2006) tekstu autorstwa Macieja Gałeckiego, w którym autor był uprzejmy zacytować moją wypowiedź na temat sporów o słowa i wyszukiwarki, a także na marginesie dzisiejszego szkolenia na temat zawodu infobrokera.

Coś mnie podkusiło, żeby nagrać sobie eksperymentalny podcast. W końcu warto wiedzieć, o co w tym wszystkim chodzi, a te techniki komunikowania masowego tak szybko się zmieniają... Tak naprawdę, to mało istotne jest to, co tam powiedziałem. Chodziło raczej o podjęcie próby. Chętnie też poznał bym opinie czytelników: co sądzicie na temat podcastów? Czy faktycznie jest sens publikować w tej formie? Czy nie lepiej jednak ograniczyć się do pisania? A może lepiej przeskoczyć etap podcastów i zająć się przygotowywaniem i publikowaniem plików video?