Eksperymentalny podcast

Coś mnie podkusiło, żeby nagrać sobie eksperymentalny podcast. W końcu warto wiedzieć, o co w tym wszystkim chodzi, a te techniki komunikowania masowego tak szybko się zmieniają... Tak naprawdę, to mało istotne jest to, co tam powiedziałem. Chodziło raczej o podjęcie próby. Chętnie też poznał bym opinie czytelników: co sądzicie na temat podcastów? Czy faktycznie jest sens publikować w tej formie? Czy nie lepiej jednak ograniczyć się do pisania? A może lepiej przeskoczyć etap podcastów i zająć się przygotowywaniem i publikowaniem plików video?

Pierwsze wrażenia: to nie jest takie proste, by powiedzieć dokładnie to, co się chce powiedzieć. Człowiek gubi trochę wątki, zbacza z tematu. Kolejna sprawa to opanowanie techniki. Mam świadomość, że poniżej podlinkowany plik nie powinien "ważyć" aż 16 MB, nawet jeśli zawiera prawie 17 minut nagrania). Prawdopodobnie powinienem "obciąć" trochę jakości. Być może z czasem nauczę się, jak należy przygotowywać mp3, by łatwiej dało się je z Sieci ściągnąć. Może też lepiej się przygotuję do togo, co chcę powiedzieć. Jak powiedziałem - to eksperyment.

Jeśli ktoś będzie miał ochotę sprawdzić jak mi poszło - do pobrania pliki:

• vagla_podcast_20060926_2.mp3 [16 MB]
• vagla_podcast_20060926_2.ogg [7 MB]

Te doniesienia, o których tam sobie dywaguję to:

• Zbliża się nowy traktat WIPO - czy pojawią się nowe prawa, tym razem nadawców?
• ACAP: wydawcy prasy w ofensywie
• Francja staje się modna: tendencje orzecznictwa w czasach globalizacji

Jak się tak przez chwilę posłuchałem, to uznałem, że strasznie często się zawieszam: "yyyyyyyy", "eeeeeeee". Zaczynam rozumieć pracę montażystów, którzy w radio spędzają sporo czasu, by "obrobić" nagrany wcześniej materiał. To wszystko się wycina. Prawdą jest również to, czego dowiedziałem się kiedyś, przy okazji jakiegoś wywiadu, że kiedy człowiek zaczyna mówić, to na początku zaczyna mówić głośniej i szybciej, a potem, stopniowo, mówi coraz ciszej, mniej dynamicznie, wolniej. Sporo się muszę jeszcze nauczyć, by przygotowywać takie "radiowe" spoty. To kolejna umiejętność, którą chętnie posiądę (jeśli tylko nastąpią sprzyjające okoliczności i będę miał jakieś rozsądne materiały dotyczące techniki obróbki plików audio). Podobno najlepiej się uczyć na błędach (podobno najlepiej na cudzych, ale jak nie mam cudzych - muszę na swoich). Natomiast jeśli ktoś z Państwa zechce się ze mną podzielić swoimi doświadczeniami - będę wdzięczny.

Jeśli upowszechni się szerokopasmowy dostęp do internetu, to faktycznie dziennikarstwo obywatelskie mogłoby w pewien sposób zachwiać pozycją mediów mainstreem’owych. Jeśli jakiś dziennikarz dysponuje warsztatem, pomysłami i możliwościami ich zrealizowania, to właściwie mógłby publikować wyłącznie na swój własny rachunek. Agregatory dziennikarskie jednak na razie nie znikną, bo jednak spora organizacja lepiej potrafi zatroszczyć się o pozyskanie reklamy (dział reklamy), lepiej zatroszczyć się o sprzedaż (dział sprzedaży, marketing), wydawnictwo może też zatroszczyć się o potrzebne materiały, zakumulować środki, by wysłać dziennikarza w jakieś trudnodostępne miejsce, wreszcie jak długo pojedynczy człowiek wypełniałby treścią szpalty średniej wielkości czasopisma (wiem, że nie chodzi o ilość, tylko o jakość). Tu też jest specjalizacja, a niektórzy czytelnicy chcieli by móc przeczytać po trochu o wszystkim. No tak, ktoś powie, dlatego właśnie w internecie można sobie konstruować własne „gazety” składające się z materiałów publikowanych przez wielu piszących, niejako samemu agregować dostępne źródła. Tylko, że właśnie chodzi o to, że istnieje silna tendencja, by ograniczyć internatom taką możliwość. Wydawcy również mają instynkt samozachowawczy.