O tym, że interfejs białkowy wykorzystywany jest jako proteza interoperacyjności Sejmu

Co do udostępniania dokumentów całemu społeczeństwu na raz -- bezwzględna zgoda. Zaś co do obowiązku czytania dokumentów na laptopie/iPadzie/innym telewizorze, veto, veto i jeszcze raz veto. Przez ostatni tydzień w gronie kilku Kolegów szykowaliśmy tekst artykułu. Wyglądał dziś pięknie, do czasu kiedy go nie wydrukowałem i nie znalazłem okazji do dwunastu poprawek na czternastu stronach tekstu przejrzanego przez ośmioro oczu i tyleż okularów, po kilka razy w ciągu tygodnia. Po prostu to jest inne medium, a medium jest przekazem. Papier pozwala myśleć, tablet od tego oducza, wolałbym aby posłowie myśleli, choć tyle, na ile ich stać, a nie odcinali się od treści przez ekran. Moje Państwo stać na kilka paczek papieru.

"A ja ponawiam swój postulat, zgodnie z którym posłowie nie powinni otrzymywać materiałów w inny sposób, niż uzyskują do tych materiałów dostęp obywatele."

Dlaczego coś, co wydaje się _mi_ jak najbardziej naturalne, w rzeczywistości w której się obracamy - wydaje się wołaniem odmieńca oderwanego od taniego wina gdzieś na marginesach społeczeństwa?

Dlaczego wciąż niektórzy politycy uważają, że do rządzenia potrzebna jest tajność, że potrzeba utrudniać dostęp do tego, co prawnie (w większości przypadków) podlega (lub przynajmniej powinno podlegać) pod ustawę o dostępie do informacji publicznej?

Jest to dla mnie równie irracjonalne jak wypowiedź z sejmowej ambony o tym że upublicznienie źródeł z dawnego prokomu (dokładniej - chodziło o ile dobrze pamiętam o sposoby szyfrowania wiadomości) spowoduje zmniejszenie poziomu zabezpieczeń "bo to ujawni zastosowane algorytmy" (ekh. nie mogę jakoś wyszukać linka do debaty, w której o tym była mowa...).

Te postulaty niebezpiecznie zmierzają w kierunku braku przywilejów "grupy rządzącej" i podważaniu sensu istnienia demokracji parlamentarnej w sytuacji, gdy jedyna przyczyna jej istnienia (brak technicznej możliwości zebrania wszystkich pod przysłowiowym dębem) odpadła w dniu powstania internetu ;)

Ja bym szykował szczoteczkę do zębów w każdym razie ;)

Szanowny Panie Piotrze,
Pana postulat jest, jak zwykle, piękny i słuszny.
Cytat: "A ja ponawiam swój postulat, zgodnie z którym posłowie nie powinni otrzymywać materiałów w inny sposób, niż uzyskują do tych materiałów dostęp obywatele. Posłowie też nie powinni otrzymywać tych materiałów wcześniej niż obywatele."
Jak Pan jednak świetnie wie, został już także jakiś czas temu zrealizowany. Wszystko co dotyczy prac Sejmu, dokumentów, działań posłów, komisji i podkomisji - jest dostępne dla wszystkich zainteresowanych poprzez System Informacyjny Sejmu. Nie wracając do czasów prehistorycznych, bo to nudne (tak to działać zaczęło około 1998 roku), według stanu na dziś: wszystkie dokumenty związane z każdym rozpatrywanym przez Sejm projektem, kompletne zestawienie działań dotyczących procesu legislacyjnego wszystkich projektów ustaw i uchwał, bezpośrednia transmisja z wszystkich obrad Sejmu (na marginesie: z tłumaczeniem na język migowy) oraz komisji i podkomisji pracujących nad projektami ustaw i uchwał, dostęp do zapisów archiwalnych z tych obrad, wszystkie wyniki głosowań, system informacji prawnej, zawierający komplet informacji o stanie prawa oraz teksty ujednolicone wszystkich ustaw. Informacje te są na bieżąco aktualizowane.
System Informacyjny Sejmu pełni podobną rolę jak BIP, lecz dodatkowo (lub - z naszego punktu widzenia - przede wszystkim) jest systemem udostępniającym informację posłom. Punkt widzenia nie ma w tym przypadku znaczenia, system jest jeden i służy wszystkim zainteresowanym. Posłowie nie korzystają z żadnych innych źródeł danych, udostępnianych przez Kancelarię Sejmu.

Jeszcze kilka uwag do tego wątku.
Cytat: "Zniknąłby z czasem problem skanowanych bitmap wkładanych w kontenery PDF, a całość dokumentów w procesie legislacyjnym byłaby tworzona w sposób ustrukturalizowany, nadający się do maszynowego odczytu."
Bardzo celna uwaga, lecz pod złym adresem. Proces legislacyjny ani się w Sejmie nie zaczyna, ani tu nie kończy. Nie mamy żadnego wpływu na postać otrzymywanych danych, mamy jednak obowiązek ich udostępniania. Nam też sprawiają trudność pliki w formacie PDF, sporządzone poprzez skanowanie dokumentów papierowych, projekty przysyłane wyłącznie w postaci setek kartek papieru lub sporządzone w starych wersjach jedynego słusznego edytora tekstu. Ideałem byłoby, gdyby do Sejmu wpływały projekty ustaw postaci strukturalnej. Nie musielibyśmy wtedy przekształcać ich na używany przez nas xml, tak jak to robimy teraz. Zyskałaby na tym najbardziej jakość i szybkość procesu legislacyjnego. Jednak do chwili gdy sytuacja "na wejściu" nie ulegnie zmianie, udostępniać będziemy dokumenty źródłowe w takiej postaci jak obecnie.
O dokumencie strukturalnym porozmawiamy, gdy tylko xsd zostanie uzgodnione między wszystkimi zainteresowanymi. Szanse na poprawę są znaczne, bardzo dobrze rokują obecne działania Ministerstwa Gospodarki i RCL, jednak zmiana wymaga czasu i cierpliwości.

Na temat opłacalności wyposażenia posłów w tablety, co dotyczy i tego wątku, i kilku równoległych.
Dwa słowa o „epoce przedtabletowej”. Istnieją dwa systemy. Pierwszy z nich, „cyfrowy”, sprowadzający się do Systemu Informacyjnego Sejmu (to pojęcie szersze niż tylko strona internetowa Sejmu), służy do wprowadzania danych do baz danych i do ich prezentowania dla różnych potrzeb. Na przykład – na stronie sejmowej. Drugi – „papierowy” – to system produkcji i dystrybucji tych samych danych w postaci materialnej. Każdy dokument jest drukowany, powielany w odpowiedniej liczbie egzemplarzy, pakowany i rozsyłany. Oczywiście, drugi system pobiera dane z pierwszego.
Celem do jakiego zmierzaliśmy było nie tylko ograniczenie liczby drukowanych kartek papieru. Chcieliśmy przede wszystkim umożliwić zlikwidowanie większości tej infrastruktury, która jest z postacią papierową związana. Głównym problemem było jednak znalezienie takiego rozwiązania, które zostanie zaakceptowane przez posłów. Był to warunek konieczny rozpoczęcia dyskusji na ten temat. To posłowie są dla nas ważną grupą odbiorców informacji. Istnieje szereg prawnych zobowiązań do dostarczania im dokumentów o pracach Sejmu, komisji i podkomisji sejmowych. Jednocześnie nie mogliśmy spowodować jakichkolwiek negatywnych skutków tej zmiany, odczuwalnych przez użytkowników.
Tak narodził się pomysł na projekt „Mobilny Poseł”.
Do czasu pojawienia się tabletów trudno było proponować radykalne zmiany. Nie istniała akceptowalna przez posłów alternatywa dla systemu „papierowego”. Braliśmy pod uwagę różne rozwiązania – zaawansowane telefony komórkowe, laptopy, komunikatory – każde z nich miało wady. Tablet rozwiązał wszystkie podstawowe problemy.
Według stanu „na dziś”, w lutym br. zniesiony został (uchwałą Prezydium Sejmu) obowiązek dostarczania posłom papierowej postaci druków sejmowych, sprawozdań stenograficznych, interpelacji, zapytań poselskich i odpowiedzi na nie oraz oświadczeń poselskich, wyników głosowań, pełnych zapisów przebiegu posiedzeń komisji sejmowych (w postaci tekstowej), wniesionych projektów ustaw i uchwał, wykazów uchwalonych ustaw i podjętych uchwał, informacji o postępowaniach przed Trybunałem Konstytucyjnym w sprawach stwierdzenia zgodności ustawy z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, komunikatów Marszałka Sejmu. I szeregu innych publikacji. Jednocześnie elektroniczne wersje tych dokumentów, a także – cyfrowe zapisy posiedzeń Sejmu, komisji i podkomisji sejmowych, terminarz posiedzeń Sejmu, porządki obrad, przebieg procesu legislacyjnego w Sejmie, prezentowane w Systemie Informacyjnym Sejmu zyskały na znaczeniu.
Poseł posiadający tablet ma dostęp do tych wszystkich informacji w sposób intuicyjny i wygodny. Na przykład – członek dowolnej komisji sejmowej otrzymuje przygotowane specjalnie dla niego dokumenty, dotyczące zaplanowanych posiedzeń komisji. Ma także do dyspozycji kalendarz, do którego może wpisywać zaplanowane zdarzenia, który jednak automatycznie uwzględnia posiedzenia Sejmu i tych komisji sejmowych, do których poseł należy. To tylko przykłady. System jest cały czas doskonalony i dostosowywany do rzeczywistych potrzeb użytkowników. Już dziś jednak widać, że inwestycja jest opłacalna. Nie tylko radykalnie ograniczono nakład publikacji papierowych. Można realnie działać w kierunku likwidowania tych zasobów, które dotychczas służyły do produkcji i dystrybucji – to znacząca oszczędność w tym i przyszłych budżetach.
Jest szereg pozytywnych skutków dodatkowych. Skrócono czas w jakim informacja dociera do posła i w jakim on jest w stanie przesłać informację dalej. Może to przełożyć się na jakość procesu legislacyjnego. Wielu posłów przekonało się że praca z komputerem może być prosta i przynosić korzyści – tablety przełamały wiele barier.
Olbrzymia większość posłów propozycję zaakceptowała. Kilka tygodni temu przeczytałem w jednym z serwisów, że „aż czterech posłów nie odebrało jeszcze od Kancelarii Sejmu tabletów”, a „tylko 340 stale ich używa”. Przykład: gdy kilkanaście lat temu zaczynaliśmy akcję wyposażania posłów w komputery, po czterech miesiącach dwie osoby korzystały osobiście z tego sprzętu. Do zakończenia ówczesnej kadencji Sejmu przekonało się do tego rozwiązania jeszcze około pięćdziesięciu osób. Nie znam przypadku, gdy posłowie tak szybko i na taką skalę jak obecnie zaakceptowali jakiekolwiek zaproponowane im rozwiązanie techniczne.
Dziś, po mniej więcej trzech tygodniach od tamtej publikacji, stale używa tabletów już ponad 370 posłów.