ELS: w jedności, neutralności i kompatybilności siła

Zarząd Transportu Miejskiego podpisał umowę z czterema uczelniami na połączenie legitymacji studenckiej z biletem ZTM. Chodzi o Warszawę. Być może lepiej byłoby napisać, że to cztery uczelnie: Uniwersytet Warszawski, Politechnika Warszawska, Akademia Medyczna i Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego, podpisały z ZTM umowę? Elektroniczna legitymacja studencka stanie się zatem nośnikiem biletów i opłat parkingowych. To kolejna odsłona procesu standaryzacji kart, aplikacji i systemów. Potencjalnie "akademicki plastik" mógłby też stać się nośnikiem podpisu elektronicznego (por. O legitymacjach studenckich i poznańskim przetargu z jednej strony), jednak jest to nadal problem „nie do przeskoczenia”.

Życie Warszawy: "Nowe plastikowe legitymacje zastąpią studentom wiele dokumentów, m.in. kartę miejską, biblioteczną, kartę wstępu do akademika. Legitymacja pozwoli również na dokonywanie płatności na terenie kampusu (np. za ksero). W przyszłości będzie także służyła studentom jako indeks".

Gazeta.pl: "Choć wprowadzenie systemu elektronicznych dokumentów jest kosztowne, bardzo się opłaca. Za pomocą kart mikroprocesorowych studenci będą mogli od 1 października naładować kartę miejską, a na Uniwersytecie Warszawskim także korzystać z biblioteki. W przyszłości nowe legitymacje umożliwią też opłacenie parkingu czy internetowe porozumiewanie się z dziekanatem. Staną się identyfikatorami i przepustkami do akademików. - Karty ELS poinformują studentów, do których pomieszczeń mają prawo wstępu, a do których nie - mówi prorektor do spraw studenckich Akademii Medycznej Piotr Zaborowski. - Poza tym właścicielowi tak nowoczesnego dokumentu nie będzie wypadało jeździć na gapę - żartował".

Sam nie wiem czy to sukces. Plastik, który trafi do studentów może stać się nośnikiem elektronicznego podpisu, tylko każdy z uczestników rozgrywki chce uszczknąć swoją część z tortu. Kontrolując aplikacje, formaty i same karty ich dostawcy mogą projektować swoje zyski. Chodzi o to, by z "usługi wysokiej półki" z legitymacji studenckiej zrobić usługę bardziej powszechnie dostępną (jak zapałki, w których ważne jest to, by się paliły, nie zaś ich producent, opakowanie czy sieć dystrybucji, a także to, co taką zapałką można podpalić). Oczywiście usługę tańszą (obecnie w Warszawie ma kosztować 17 złotych).

Standaryzacja i zastosowanie neutralnych technologicznie rozwiązań pozwoli doprowadzić do tego, by zastosowane rozwiązanie nie stanowiło czynnika decydującego o tym, jakie usługi i "funkcje" na takiej karcie dla studentów (i pracowników, gdyż mowa też o legitymacji pracowniczej, która na UW będzie mogła być nośnikiem karty bibliotecznej) będą dostępne. Chodzi o to również, by z czasem można było zmieniać dostawców poszczególnych elementów systemu. Dziś wciąż wybierając jednego z dostawców uzależnia się od niego na lata. Każdy broni swojej pozycji, a elementem tego systemu obrony jest właśnie niekompatybilność rozwiązania.

W sytuacji idelanej dostarczony plastik umożliwiałby kodowanie w nim dowolnej funkcji (aplikacji), niezależnie od woli dostawcy plastiku, pozwalałby na umieszczenie tam podpisu elektronicznego pochodzącego od dowolnego certyfikatora (i dowolną zmianę dostawcy w przyszłości), współpracowałby z dowolną standardową aplikacją (niekoniecznie kontrolowaną przez producenta innych elementów układanki). Każdy mógłby tworzyć aplikacje, systemy i usługi, z którymi współpracowałby plastik w rękach studenta. Jeśli mógłby to robić każdy i niezależnie od tego, czy obecny dostawca rozwiązania na to się zgodzi czy nie, to oczywiste, że taka sytuacja nie jest wszystkim na rękę. Pytanie o to czy uczelnie mogą tak przedstawić wymagania, by dostawcy je spełnili (w tym interoperacyjność, neutralność technologiczną) czy też muszą przyjmować tylko oferowane i niekompatybilne rozwiązania, żmudnie dogadując się z poszczególnymi dostawcami, poszczególnych elementów długiego łańcucha usług.

W idealnej sytuacji podpisanie umowy pomiędzy czterema uczelniami a ZTM (na podstawie której w legitymacjach da się kodować bilety komunikacji miejskiej i opłaty parkingowe, czyli aplikacje dostępne na Warszawskiej Karcie Miejskiej) nie byłoby zupełnie wydarzeniem, na temat którego warto by przygotowywać newsa.

Na stronie Uniwersytetu Warszawskiego znalazł się dział Elektroniczna ligitymacja studencka, a tam:

• ZARZĄDZENIE NR 22 REKTORA UNIWERSYTETU WARSZAWSKIEGO z dnia 11 lipca 2006 r. w sprawie elektronicznej legitymacji studenckiej (PDF)
• ELEKTRONICZNA LEGITYMACJA STUDENCKA NA UNIWERSYTECIE WARSZAWSKIM - MINIPRZEWODNIK DLA WYDZIAŁÓW (PDF)

Czy teraz, wobec tego, iż aplikacje Warszawskiej Karty Miejskiej będą mogły się pojawić w legitymacji studenckiej - przedłużanie ważności legitymacji studenckiej nadal musi odbywać się przez naklejanie na plastiku hologramów? Wcześniej argumentowano, że kontrolerzy PKP nie będą wiedzieli czy legitymujący się takim dokumentem rzeczywiście uprawniony jest do zniżki... A więc jeszcze trzeba się dogadać z koleją?

Na przedstawionym wyżej zdjęciu ELS, pochodzącym z czasów projektowania stosownego rozporządzenia, zdjęcie studentki nie spełnia dzisiejszych wymogów. Lewe ucho jest nieodsłonięte...

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 18 lipca 2005 r. w sprawie dokumentacji przebiegu studiów. Po immatrykulacji student otrzymuje... elektroniczną legitymację studencką, której wzór jest określony w załączniku nr 3 (PDF) do rozporządzenia.