Nie podoba mi się pomysł "uwłaszczenia naukowców" z publicznych uczelni

Trochę się Pan myli w ocenie, że państwo nie może wspierać prywatnych firm w ich badaniach nad rozwijaniem "nowych technologii". Państwa zachodnie to w zasadzie wspierają swoje firmy na każdym kroku. Choć nie jest to robione zawsze bezpośrednio, to jednak jest to forma wsparcia.

Np. firma Boeing co chwila dostaje od rządu USA grube miliony na rozwijanie pionierskich eksperymentów w dziedzinie lotnictwa wojskowego (i nie tylko). Nawet jeśli tych potem nie zamówi to państwo. Pozwala to jednak tej firmie wymyślać np. nowe materiały, które zastosowanie znajdują w dziedzinie lotnictwa cywilnego. I w ten sposób powiększają one przewagę konkurencyjną tej firmy nad innymi producentami, np. Airbus.

Pomysł PO - trudno mi go oceniać, czy ma on sens, czy nie jest tylko kolejnym skokiem na kasę i dające się jeszcze sprzedać pomysły naukowe. Ale wygląda to ogólnie jak krok w tym kierunku, w którym podążają państwa zachodnie.

P.S. Gigantycznym problemem polskiej innowacyjności jest to, że nie znajduje ona zastosowania komercyjnego potem. Wynalazek jest wymyślany, a potem - nikt go nie produkuje. Taka innowacyjność "do szuflady" nie ma żadnego sensu. Liczy się tylko to, co jest (lub może być w najbliższym czasie) produkowane komercyjnie.

Nie czytałem wyżej wyżej wymienionej ustawy ale kilka uwag mi się narzuca.. Jak dla mnie taki projekt jest dość czytelnym sygnałem od ministerstwa - sami na siebie zaróbcie bo od nas nie dostaniecie większych pieniędzy. W tej chwili wiele grantów przyznawanych przez państwo ma przewidzianą niewielką ilość pieniędzy na wypłaty (przynajmniej w mojej dziedzinie).
Co do bezpieczeństwa socjalnego to w części uczelni zatrudnienie zależne jest od godzin dydaktycznych - co ze względu na demograficzny dołek może prowadzić do zwolnień. Co do otwarcia zasobów - ok, tylko że ocena naukowca jest uzależniona od publikacji i to najlepiej w międzynarodowych, mniej lub bardziej prestiżowych czasopismach - które otwarte nie są (ale to temat na dłuższą dyskusje)
Naukowiec tym się różni od poety duża część jego pracy często do niczego się nie nadaje a jeśli się do czegoś nadaje to nie do bezpośredniego spieniężania. Poeta może pisać po godzinach pracy w supermarkecie do szuflady, najwyżej potomności go doceni, praca naukowa przynajmniej ta na wysokim poziomie to praca na pełen etat, a jeśli naukowcy musieli by całkowicie ponosić konsekwencje swoich porażek tak jak w gospodarce- pracowali by nad zagadnieniami które są niezbyt ryzykowne a nauki podstawowe moglibyśmy sobie praktycznie darować.
A co współpracy z przemysłem i sprzedaży za bezcen wiedzy wytworzonej za pieniądze publiczne, tego bym się nie obawiał przynajmniej w tej chwili polscy przedsiębiorcy nie są zainteresowani, bo sprowadzają sprawdzone rozwiązania z zagranicy, albo prawo im nie pozwala (np. badania nad GMO) więc to że pojawi się jakikolwiek transfer wiedzy z uczelni do przemysłu będzie już jakimś sukcesem.

W zasadzie to zgoda, tylko z jednym zastrzeżeniem. Można przy tej logice twierdzić, że prowadzenie badań podstawowych za pieniądze podatników to też ich marnowanie. Jeśli bowiem kończy się na uczelni działalność na badaniu naukowym, z którego wynika jakieś nowe odkrycie i się to odkrycie publikuje w czasopiśmie naukowym to się je i tak "oddaje" zainteresowanym "biznesom", które na podstawie tych publikacji mogą sobie zrobić jakieś zyskowne wdrożenie i je opatentować. Tyle, że można ew. uznać, że wtedy wszyscy mają tu równe prawa - znaczy każdy podatnik dysponujący odpowiednią wiedzą i możliwościami może studiować literaturę naukową i próbować samemu zamieniać różne opisane tam odkrycia na konkretne wynalazki, które sobie już na własny koszt i na własne konto zmonopolizuje patentem. Idea wspierania tegoż naukowca z środków publicznych jest tu taka, że jego praca się przekłada na nowe możliwości dla podatników - zarówno czerpania korzyści finansowej z jego pracy, jak i z bezpośredniego korzystania z tego, że na rynku pojawi się nowy wynalazek, który dajmy na to ratuje czyjeś życie (np: nowy lek na raka). Przeniesienie praw majątkowych do wynalazku - faktycznie tutaj burzy tę logikę finansowania nauki.

Praktyka jest jednak taka, że uczelnie (polskie akurat w minimalnym stopniu, ale amerykańskie, izraelskie i te ze "starej Europy" z tego żyją w dużym procencie) same chcą zmonopolizować korzyści finansowe z odkrycia - w tym celu przez pewien czas ich nie ujawniają - tylko pracują po cichu nad ich wdrożeniem w praktyce, czyli kombinują jak je zamienić na patentowalne wynalazki. Żeby naukowiec miał do tego jakąś motywację - zachęcają go perspektywą podziału zysków, albo przynajmniej pojedynczą, sowitą nagrodą. W sumie - o ile na taką działalność uczelni państwowych jest zgoda - to podatnikowi w zasadzie wszystko jedno - jak się zyskiem z monopolu na wynalazek uczelnia dzieli z wynalazcą, czyli naukowcem... I tak jego możliwości wdrożenia tego wynalazku to nie zmieni.

Mam więc pytanie: Czy uczelnie/naukowcy mają mieć prawo do patentowania wynalazków wynikających z ich badań prowadzonych przez podatników, czy też mają te wyniki publikować a wdrażaniem lepiej, żeby się zajęli obrotni podatnicy już poza uczelniami? Najbardziej obrotni tutaj to oczywiście biznesmani, również, a może głownie ci z dużych korporacji międzynarodowych, tak czy siak... :-)

Niestety nie przeczytałem projektu ustawy, więc może nie powinienem się wypowiadać, ale zaryzykuję kilka uwag:

1. Moja pierwsza hipoteza jest taka, że chodzi po prostu o poprawienie statystyk, żeby lepiej wypaść w jakimś europejskim zestawieniu. W tym samym celu pewna uczelnia uchwaliła, że za niezgłoszenie wynalazku w ciągu dwóch tygodni od wynalezienia grozi kara dyscyplinarna. Skuteczność ustawy będzie pewnie podobna, jak tego zarządzenia.

2. W dawnych czasach najlepszym kompilatorem Pascala na mikrokomputery był UCSD Pascal opracowany na University of California in San Diego, ale rozprowadzany przez inną instytucję, bo - jak tłumaczono - uniwersytetowi nie wolno zarabiać działalnością komercyjną. Do dziś mnie intryguje, czy to w USA był wyjątek czy zasada i czy to się potem zmieniło.

3. Własnością pracodawcy jest nie tylko patent przygotowany w ramach obowiązków służbowych, ale każdy patent mający związek z pracą - tak przynajmniej kiedyś to zrozumiałem i wydawało mi się to niesprawiedliwe.

4. Tak w ogóle to obsesja na temat patentowania wyników badawczych wcale mi się nie podoba. Słyszałem anegdotę - nie ręczę za prawdziwość - że pewna uczelnia zgłosiła mnóstwo bezsensownych patentów, które niemal na pewno zostaną odrzucone, ale to potrwa - w miedzyczasie uczelnia zarobiła za same wnioski dostatecznie dużo punktów do "parametrycznej oceny jednostki", żeby ten manewr się opłacił.

Cóż ja też się nie znam ale się wypowiem. Moim zdaniem jeśli już istnieją uczelnie państwoawe (czyli utrzymywane z podatków) to wszelkie pożytki płynące z pracy naukowców tam zatrudnionych (w tym finansowe) powinny stanowić własność podatników (występujących tu w roli sponsora / zleceniodawcy)
Zgadzam się że wyniki badań powinny być patentowane i to we wszystkich możliwych miejscach (bo wynalazki należy chronić) jednak właścicielem patentu powinni być wszyscy obywatele RP.
Jestem za tym żeby naukowiec który opracuje coś co można wykorzystać w świecie realnym i co może przynieść określone profity otrzymał przyzwoitą premię wprost proporcjonalną (np 1%) do wpływu podatkowego uzyskanego z tego tytułu od firmy/firm które wykorzystują go biznesowo. Warunkiem uzyskania prawa do wykorzystywania takiego wynalazku byłoby to że firma jest zarejestrowana na terenie RP i tutaj prowadzi biznes oraz odprowadza podatki.

System taki po pierwsze:
- wsparł by badania możliwe do wykorzystania oraz nagradzał badaczy
- przyczyniłby się do realnego postępu i wzrostu gospodarczego w RP

Takiego efektu nie posiadają dotacje i granty na badania przyznawane przez instytucje publiczne z racji niewielkiej wiedzy przyznających w dziedzinie badań oraz możliwości ich ewentualnego wykorzystania w realnym świecie.

Naukowiec w prywatnej firmie nie będzie właścicielem patentu. Właścicielem będzie raczej ten, kto do pracy nad problemem go zatrudnił.

Na zachodzie właścicielami patentów są uczelnie, które zatrudniały pracujących nad nimi naukowców. Dlatego też nie istnieją właściwie darmowe praktyki, bo wtedy wynalazek/odkrycie mógłby opatentować praktykant, a przecież korzystał z zaplecza badawczego uczelni.

Granty są częścią wynagrodzenia i dlatego prawa do odkryć ma zatrudniający (uczelnia).

Według założeń uczelnia będzie zobowiązana do publikowania "na stronach podmiotowych uczelni" (co to jest???) prac dyplomowych - jak rozumiem - bez wynagrodzenia. Na wniosek studenta to naruszenie praw autorskich będzie mogło być odroczone przez "radę podstawowej jednostki uczelni".

Uwagi do zmian dotyczących prac dyplomowych zgłosiło kilka instytucji, ale wszystkie zostały odrzucone, więc założenia nie podają ich treści.

Praca naukowa w tajemnicy - to oksymoron. Nie da się tworzyć wynalazków, pracując nad kartką zasłanianą ręką. Ministrze Kudryckiej pomyliło się już wszystko i nie rozróżnia sytuacji naukowca pracującego dla olbrzymiego koncernu farmaceutycznego, który owszem, ma patenty i jednocześnie osiągnięcia naukowe, ale zatrudnia z 5000 chemików w tym 30 profesorów na etacie, a biedną polską uczelnią (jak UJ czy UW) gdzie pracuje 50 chemików i 30 profesorów ale każdy w innej dziedzinie. Ci luzie nie mają problemów z tym że im ktoś kradnie efekty pracy (co trzeba by zabezpieczać patentami). Problemem tych ludzi jest samotność i brak partnerów pracujących nad tym samym zagadnieniem w Kraju, a czasem nawet i na świecie (bo czasem danym tematem zajmują się na całym świecie 4 osoby!). Izolacja nauki Polskiej jest większym wyzwaniem (z którym pani ministra niewiele robi), niż kradzież efektów naszej pracy (ba! Żeby ktoś chciał to kraść!). Dlatego pomysł ministry jest kuriozalny, bo zachęca polskich uczonych do ukrywania tego czego i tak nie mają...

Panie Piotrze z dużą ilościa Pańskich tez krytycznych się zgadzam. Tak tylko pierwsze skojarzeni mi przychodzi do głowy, że nasi legislatorzy chyb sie inspirują regulacjami z USA. Tylko ciekawe czy to u nas zadziała, jako, że nasz poziom instytucjonalny jest dość inny. Mam na myśli zarówno wymiar publiczny jak i sektor prywtany. Tak się zastanwiam czy kopiowanie prawie literalnei rozwiązania z ustawy The Bayh–Dole Act ma sens?

Komentarze powyżej już zawierają wiele cennych uwag toteż nie widzę potrzeby rozpisywania się. Dodam jedynie krótkie uwagi.

W odniesieniu do tytułowej tezy Pana Piotra, to mój pogląd w sprawie korzyści dla podatników w kontekście komercjalizacji jest mniej więcej taki jak odnośnie odprowadzania stawki VAT od papierosów lub benzyny, a następnie akcyzy od już oVATowanej kwoty (czyli podatek od podatku). Czyli wobec przepisów podatkowych a także obecnych (i przyszłych) przepisów komercjalizacyjnych, dura lex sed lex.

W odniesieniu do całej "reformy reformy" to pozostaje mi jedynie wyrazić ubolewanie iż minister Kudrycka nie dalej niż trzy lata po wprowadzeniu w miarę jasnych przepisów komercjalizacyjnych, uznała iż środowisko naukowe, skądinąd mocno skostniałe, w kontekście efektywności komercjalizacji najwidoczniej należy potraktować kolejną "terapią szokową".

W odniesieniu do samego projektu, przejrzałem podlinkowany projekt, w poszukiwaniu doprecyzowania terminu "niektórych innych ustaw". Ku zaskoczeniu nie znalazłem tam nic o noweli ustaw o PAN oraz IB. Czyżby minister Kudrycka serwowała właśnie polskiej nauce duopol komercjalizacyjny, gdzie odmienne od siebie procedury komercjalizacji zależą bezpośrednio od typu jednostki naukowej??

Muszę się niezgodzić. Obecny system ocen instytucji naukowych nie zacheca do patentowania - mozna nabic punkty w inny sposob. Problem polega na tym ze jezeli juz sie opatentuje cos sensownego to nie da sie z tym nic zrobic. Uczelnia jest tworem intertnym, który nie ma woli wykorzystania tego patentu. Ginie on wiec w szufladzie. Gdyby zrobic tak ze patentem dysponuje dowolnie wynalazca a uczelnia dostaje powiedzmy 30% z zysku z patentu wilk bylby syty i owca cała. Zmotywowany naukowiec by decydował co z nim zrobic - zalozyc firme czy sprzedac. Uczelnia miala by forse z patentu panstwo z podatków. Win - win.

W krótkim wcześniejszym wpisie zabrakło uzasadnienia w odniesieniu do mimo wszystko zasadności - w moim przekonaniu - planowanych zmian.

Sytuacja jest stosunkowo prosta. Wprowadza się przepisy komercjalizacyjne (przybliżona data: 1 X 2010 r.). Zarówno naukowcy jak i uczelnie, pomimo krótkiego czasu na zapoznanie się z nową "polityką", najpewniej nie generują zbyt wielu udanych wdrożeń a stosowne zachęty traktuje się jako instrument nadmuchiwania statystyk. Ponadto niektóre regulaminy IP uczelni pozbawiają całkowicie naukowców praw do przychodów z tytułu komercjalizacji IP co powoduje, że całe IP trafia docelowo "do szuflady". Bo dla większości uczelni i jednostek naukowych "komercjalizacja" to kolejny "kłopot".

Wobec tego Pani Minister ucieka się do innego środka w stylu: "to jest wasza własność, radźcie sobie sami, jeśli wierzycie w odkrywczość własnej innowacji, załóżcie firmę i pokażcie sprzedaż, eksport itp". I pomimo rozlicznych minusów takiego podejścia, wydaje się ono byc umiarkowanie uzasadnione.

W odniesieniu do "uwłaszczenia naukowców za publiczne pieniądze" nie widzę w tym niczego zdrożnego. Proszę zwrócić uwagę iż w całej UE firmy mogą korzystac z bezzwrotnej pomocy de minimis w kwocie do 200 000 EUR w czasie trzech lat. W Polsce rozliczne fundusze zalążkowe dokapitalizowują bezzwrotnie(!) startupy w formie de minimis właśnie. W całej unii wspiera się innowacje, co więcej, wspiera się mikro- i małe firmy. Jednym z celów reformy nauki było "wsparcie przedsiębiorczości studentów i pracowników naukowych".

Więc wobec tego iż obecnie w urzędach pracy można otrzymać bezzwrotne wsparcie typu 50 000 PLN na "założenie firmy", wszystkie po kolei ministerstwa wspieracją przedsiębiorczość, więc wspiera się też - w moim przekonaniu poprzez cytowane zmiany - przedsiebiorczość "przedsiębiorczych i pomysłowych naukowców". Bezrobotny dostaje dotację 50 000 PLN na firmę, student może dostać do 200 000 EUR na innowacyjną firmę, dlaczego więc państwo nie miałoby wspierać naukowców "wartością niematerialną lub prawną" której wartość w momencie rozpoczęcia procedury komercjalizacji (wczesny prototyp lub PoC) jest z jednej strony istotna, z drugiej strony mimo wszystko ograniczona wysokim ryzykiem innowacyjnym.

Pracuję na uczelni na poletku badań podstawowych, ale pewnie poniższe uwago dotyczą chyba większości zatrudnień badaczy na uczelniach.

1. Obowiązkiem nauczyciela akademickiego (bo tak się nas nazywa) jest kształcenie i prowadzenie badań. Prowadzenie badań jest mierzone "publikowalnością" ale nikt nie pyta gdzie i kiedy wykonano badania i czy wszystkie wyniki opublikowano. Mój czas pracy jest na tyle niedookreślony (pracuję w domu i na uczelni, w dzień i w nocy, w dni robocze i ustawowo wolne) że nikt nijak nie ustali, kiedy powstało jakieś odkrycie. Jak się uprę, to uczelnia nigdy o moim wielkim odkryciu się nie dowie i chyba nijak ścigać za to się nie da - ot w ramach hobby sobie coś odkryłem.

2. Powyższe stosuje się nawet do (w pewnym sensie) zamawianych badań, np. w ramach grantów NCN. Niby deklaruję tam, że to będą badania poza normalnymi obowiązkami służbowymi (i dlatego dodatkowo płatne) ale (przynajmniej w znanych mi przypadkach) nikomu do głowy nie przychodzi kontrolowanie mojego czasu pracy, miejsca wykonywania badań i zakresu ujawnienia ich wyników. Jeśli dokonam wielkiego odkrycia to teoretycznie nikt mnie nie zmusi nawet do jego opublikowania i grantodawca (finansujący moje badania) może się o nim nigdy nie dowiedzieć.

3. Ramy prawne pracy naukowca na uczelni raczej sprzyjają takiej interpretacji: państwo daje pieniądze na funkcjonowanie uczelni głównie dla jej działalności dydaktycznej. ponieważ jednak kształcenie na poziomie wyższym powinno być prowadzone przez fachowców (czytaj: czynnych naukowo badaczy) wiec państwo dorzuca trochę kasy (teraz prawie wyłącznie w systemach konkursowych) na prowadzenie badań i interesuje się wynikami tych badań tylko dla sprawdzenia, czy badacz pracuje naukowo, co mierzone jest liczba publikacji. Temu służą systemy awansowe, ograniczony czas bycia asystentem (bo musi zrobić doktorat), adiunktem (bo musi zrobić habilitacje) itd.

4. W sprawach jakie my sami uważamy za ważne jesteśmy uwłaszczeni już od dawna - nikt nie dostanie kodu źródłowego opracowanych przeze mnie programów komputerowych jakie opracowałem dla wykonania badań, na podstawie których opublikowałem kilkadziesiąt prac, zrobiłem doktorat czy habilitację, również w ramach grantów.

Pozdrawiam.

Prawda jest taka, że:
- pisanie projektów pod już opracowane lub znane już rozwiązania na świecie, jest niczym nowym
- brak jest rozwiązań naprawdę ciekawych i innowacyjnych - to co jest zgłaszane ma niejednokrotnie niską wartość (o ile nie zawyżam)
- to że ktoś na uczelni wymyśli lek na raka - pozostawiam w sferze imaginacji
- patenty ważne są do awansu i parametryzaji
- większość uczelni w swoich regulaminach i tak - w razie komercjalizacji - oddaje twórcom nawet 70% kwoty jaka wpłynie na konto uczelni z tytułu tego wynalazku. A i tak nikomu nic się nie chce.
- kadra uczelni/PAN/instytutów - prosze popatrzeć na wiek, ilość emerytów, ilość młodych naukowców,
- mało komu się coś chce...i kasa zewnętrzna czy przenoszenie praw nic tu nie zmieni
- pracownicy uczelni uważają, że do ich pomysłów powinna stać kolejka chętnych przedsiębiorców i kupić rozwiązanie od razu za 1 mln euro,
- brak wspólnego języka pomiędzy przedsiębiorcami a naukowcami - na cóż, nie jeden myślę uważa, że większą wiedzę ma chłopak po zawodówce pracujący od 15 lat np.na spawalni niż niejeden profesor, który się specjalizuje w temacie i nie potrafi obsługiwać maszyny czy zrobić porządnego spawa :-)

Chcecie zmian - najwyższy czas na podział prawników naukowców/badaczy i nauczycieli.
I skończyć z umowami o pracę na czas nieokreslony! Tak właśnie jest na zachodzie - jest grant, jest Pan profesor; nie ma grantu, do widzenia - profesor pakuje się i szuka nowego miejsca pracy.
U nas to oczywiście nie do pomyślenia.

System taki obowiązuje również na uczelniach tj. Cambridge czy Oxford - tam umowę na czas nieokreślony mają tylko Nobliści, i to nie wszyscy...

Pozostawiam z przemyśleniami.

Moze niektorym naukowcom sie przyda:
Wolne licencje w nauce. Instrukcja.

Prawda leży gdzieś pośrodku. Współcześnie w Polsce mamy raczej z tendencją do zniewolenia państwowego pracownika badawczego (czego oczywistą konsekwencją jest, że jeśli ktoś wpadnie na na prawdę opłacalny pomysł, to odchodzi z pracy i wpada nań powtórnie już we własnej firmie). Ponadto często państwowemu molochowi się zwyczajnie nie opłaca, to co opłacałoby się firmie kilkuosobowej (ale ta się nie może zająć sprawą, no bo przecież prawa do pomysłu należą do molocha, a ten chciałby za ich sprzedaż taką kasę, że opłacalność zniknie). Znam sporo osób, które z uczelni odeszły i rozwinęły małe ale całkiem ciekawe firmy produkujące a to jakieś specjalistyczne oprogramowanie, a to jakąś nietypową elektronikę, a to jakieś ciekawe preparaty chemiczne do niszowych zastosowań. Milionerami może nie są, ale w porównaniu z pensją uniwersytecką czy politechniczną...
No właśnie - i to jest drugi problem. Przy demotywującym systemie wynagrodzeń i braku pieniędzy w budżecie propozycja ministerstwa jest jakimś tam pomysłem. Oczywiście nie można teraz popaść ze skrajności w skrajność (choć co do zasady to raczej nie grozi: nie tylko nie każdy ale znaczna mniejszość naukowców jest i może być wynalazcami i vice versa - to są jednak zbiory o niekoniecznie dużej części wspólnej).
Co do zasady (publiczne za publiczne pieniądze) to pomysł jest ciekawy, jakkolwiek ma sporo niuansów, bo twórczość intelektualna rozwija się nie tylko w murach uczelni. Wykład uczony głosi na uczelni, ale przygotowuje w domu. Na dodatek jest zatrudniony w uczelni prywatnej i jeszcze ma własną firmę doradczą, gdzie spotyka się z problemami, o których pisze w książce. A w ogóle to jeden z przykładów, który opisuje w skrypcie do tego wykładu poznał i rozpracował jako biegły na sali sądowej, a inny jako wolontariusz w organizacji pozarządowej. Aha: no i uczelnia nie płaci mu za pisanie skryptu ani grosza. Chcesz to pisz, nie chcesz to wykładaj z głowy i skryptu kolegi. No i kto ma mieć prawa autorskie do wykładu i do skryptu?

Z ostatnich nieoficjalnych informacji, raczej pewnych, wynika, że jednak uwłaszczenia nie będzie.
Pozdrawiam,

Warto dodać, że sami naukowcy w większości patrzą na te wszystkie pomysły z rezerwą, spodziewając się głównie kolejnej fali biurokratycznych formalności.

Na Uniwersytecie Warszawskim pracownicy zostali właśnie masowo wezwani do podpisywania, cytuję, *porozumień* z pracodawcą w sprawie własności intelektualnej, praw autorskich etc. Ściślej mówiąc, chodzi o "porozumienia" nadpisujące poprzednią falę "porozumień", o których w kręgach pracowników uczelni częściej myśli się i mówi po cichu raczej jako o nieporozumieniach. Pracownicy odmawiający podpisania porozumień otrzymują pouczenie, że stanowią one integralną część umowy o pracę. Komunikat jest więc w sumie prosty: "podpisz albo żegnaj się z robotą -- zrozumiano?"

Po nowych komentarzach widzę, że z tym uwłaszczeniem jest coś nie teges. Może te te plany uwłaszczenia maja jakiś związek z zapisami w TTIP (których nikt nie zna, może nawet i rząd, ACTA też nikt nie rozumiał) a nie jakaś chęć przybliżenia naukowcom nieba z czystej życzliwości.

że - choć istnieje tendencja do nadregulacji - zakazy działalności konkurencyjnej na uczelniach mają zarówno pewne sensowne elementy (np. żeby mniej lub bardziej państwowy sprzęt nie był "po godzinach" zarzynany na cele prywatne, tj przynoszące zysk wyłącznie osobom prywatnym) jak i ograniczenia wynikające z natury rzeczy: nikt nie zabroni naukowcowi pracować twórczo poza uczelnią, bo uprawianie nauki nie jest działalnością gospodarczą. Nie ma więc za bardzo możliwości zakazania publikowania z afiliacją "Jan Kowalski private laboratory" albo "wolontariusz w stowarzyszeniu tego i owego" nawet jeśli się jest pracownikiem uczelni. Przyzwoitość nakazuje afiliować się w miejscu, które ma jakiś (finansowy/merytoryczny) związek z wykonywanymi badaniami. Ponieważ umowa o pracę (na uczelni czy poza nią) nie ma charakteru umowy zniewolenia (choć wielu pracodawców tak by zapewne chciało) nie bardzo można - jeśli się chce być w zgodzie z art 54 i 70 Konstytucji - zabronić komukolwiek uprawniania nauki i publikowania wyników.
Nie wydaje mi się też, żeby w jakikolwiek sposób dało się zakazać hobbystycznego pisania programów komputerowych przez osoby zatrudnione na uczelni. Natomiast czym innym jest sytuacja, w której pracownik uczelni, w godzinach pracy, na uczelnianym sprzęcie i oprogramowaniu, w ramach swoich obowiązków zawodowych coś pisze. No to chyba nie ma wątpliwości, że JAKIŚ udział uczelni w tym jest i JAKIŚ zwrot z kapitału jej się sprawiedliwie należy, niezależni od tego czy jest to uczelnia prywatna czy publiczna, czy nawet zupełnie nieuczelniane miejsce pracy.