"Publiczne udostępnianie" w sprawie ITV Broadcasting Ltd. i in. vs. TVCatchup Ltd.

"Nadawcy telewizyjni mogą zakazać retransmisji swoich przekazów przez inną spółkę za pośrednictwem Internetu. Taka retransmisja stanowi bowiem, pod pewnymi warunkami, „publiczne udostępnianie” utworów wymagające zezwolenia ich autora." - to nagłówek z opublikowanego dziś komunikatu prasowego Trybunału Sprawiedliwości. A komunikat wydano w związku z wyrokiem Trybunału, który dokonywał interpretacji dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym.

Dostępny jest wspomniany Komunikat prasowy nr 25/13 (PDF) dot. wyroku w sprawie C-607/11 (ITV Broadcasting Ltd. i in. / TVCatchup Ltd.). Dostępne są również materiały dotyczące samej sprawy C-607/11.

Sprawa zaczęła się od wniosku o wydanie na podstawie art. 267 TFUE orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożonego przez High Court of Justice (England & Wales) (Chancery Division) (Zjednoczone Królestwo). Wniosek dotyczył wykładni art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym (Dz.U. L 167, s. 10). Pytania sądu wnioskującego o wykładnie brzmiały:

1) Czy prawo do zezwalania „na jakiekolwiek publiczne udostępnianie swoich utworów, drogą przewodową lub bezprzewodową” lub do jego zabraniania, o którym mowa w art. 3 ust. 1 dyrektywy [2001/29/WE] dotyczy przypadku, w którym:

a) autorzy zezwalają na zawarcie swoich utworów w niekodowanym przekazie telewizyjnym nadawanym w ramach sieci naziemnej, który jest przeznaczony do odbioru bądź to na całym terytorium państwa członkowskiego, bądź też na określonym obszarze geograficznym państwa członkowskiego;

b) osoba trzecia (tj. organizacja niebędąca nadawcą pierwotnym) świadczy usługę polegającą na tym, że poszczególni abonenci w zamierzonym obszarze odbioru przekazu, którzy mogliby zgodnie z prawem odbierać przekaz za pomocą odbiornika telewizyjnego w swoich własnych domach, mogą logować się na serwerze osoby trzeciej oraz odbierać treść przekazu za pomocą sieci internetowej?

2) Czy odpowiedź na pytanie przedstawione powyżej byłaby inna, jeśli:

a) serwer osoby trzeciej umożliwia każdemu abonentowi jedynie połączenie „jeden na jeden”, za pomocą którego poszczególni abonenci nawiązują własne połączenie internetowe z serwerem, a każdy pakiet danych przesyłany przez serwer do Internetu adresowany jest wyłącznie do indywidualnego abonenta?

b) usługa osoby trzeciej finansowana jest przez reklamy emitowane w trybie „pre-roll” (tzn. w okresie po zalogowaniu się przez abonenta, jednakże przed rozpoczęciem odbierania przez niego treści przekazu) lub „in-skin” (tzn. w ramce oprogramowania umożliwiającego odtwarzanie odebranego programu na należącym do abonenta odtwarzaczu, ale poza obrazem programu), jednakże reklamy zawarte pierwotnie w przekazie przedstawiane są abonentowi w miejscu, w którym zostały zamieszczone w programie przez nadawcę?

c) organizacja biorąca udział [w przekazie]:

i) świadczy usługę alternatywną względem usługi świadczonej przez pierwotnego nadawcę, bezpośrednio konkurując w ten sposób o widzów z pierwotnym nadawcą, lub

ii) bezpośrednio konkuruje z pierwotnym nadawcą o dochody z reklam?”

Trybunał Sprawiedliwośći uznał zaś:

1) Pojęcie publicznego udostępniania w rozumieniu art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym należy interpretować w ten sposób, że obejmuje ono retransmisję utworów zawartych w naziemnym przekazie telewizyjnym

– dokonywaną przez podmiot inny niż pierwotny nadawca,

– za pomocą przekazu internetowego udostępnionego abonentom tego podmiotu, którzy mogą odbierać tę retransmisję poprzez połączenie się z jego serwerem,

– pomimo że owi abonenci znajdują się w obszarze odbioru tego naziemnego przekazu telewizyjnego i mogą zgodnie z prawem odbierać ten przekaz w swoich odbiornikach telewizyjnych.

2) Na odpowiedź na pytanie pierwsze nie ma wpływu okoliczność, że retransmisja taka jak retransmisja sporna w postępowaniu głównym, jest finansowana z reklam, a zatem ma charakter zarobkowy.

3) Na odpowiedź na pytanie pierwsze nie ma wpływu okoliczność, że retransmisja taka jak retransmisja sporna w postępowaniu głównym, jest dokonywana przez podmiot bezpośrednio konkurujący z pierwotnym nadawcą.