Ile było policyjnych wniosków dot. stron internetowych z pornografią dziecięcą?

W czasie dzisiejszego spotkania Grupy Dialog, poza tematem ACTA (co opisałem w oddzielnej notatce) poruszono również problematykę implementacji Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie zwalczania niegodziwego traktowania w celach seksualnych i wykorzystywania seksualnego dzieci oraz pornografii dziecięcej, zastępująca decyzję ramową Rady 2004/68/WSiSW. Otóż po moim tekście na temat opublikowania Dyrektywy w Dzienniku Urzędowym UE jeden z dziennikarzy zapytał Ministerstwo Sprawiedliwości, czy trwają jakieś prace dotyczące wdrożenia dyrektywy do polskiego prawa krajowego. Uzyskał informacje, że trwają obecnie prace analityczne dotyczące takiego wdrożenia. To był też powód, dla którego ta dyrektywa znalazła się w agendzie dzisiejszego spotkania. W ramach notatki zaś pozwolę sobie opublikować materiały, które zostały przygotowane na prośbę Ministerstwa Sprawiedliwości już w lipcu 2011 roku, które na jednym spotkaniu z Premierem pokazał mi wiceminister sprawiedliwości z zastrzeżeniem, że to jeszcze nieoficjalny materiał. Chodzi o to, ile polska prokuratura i policja skierowała do innych państw wniosków dot. stron internetowych z pornografią dziecięcą. Materiał ten nie został przekazany organizacjom społecznym (albo ktoś zapomniał, albo coś wypadło, może jakieś wybory, czy coś), więc dziś zapytałem, czy mogę go opublikować. Uzyskałem potwierdzenie, zatem...

O tym, że Ministerstwo Sprawiedliwości otrzymało pierwsze "statystyki" od Policji pisałem w lipcu zeszłego roku, w tekście Premier: "Prawo powinno podlegać permanentnemu audytowi". Jakoś tak wyszło, że przygotowane na to spotkanie materiały nie trafiły oficjalnie do organizacji pozarządowych, które prosiły o ich udostępnienie. I potem już nikt do tego nie wracał, nie udostępniał, ect. Natomiast wówczas udało mi się zobaczyć ten materiał, dlatego mogę przywołać dziś te statystyki, które wówczas ministerstwo już miało.

Ze statystyk Policji (których również dziś nam nie udostępniono oficjalnie) wynika, że w 2008 roku do krajów UE skierowano 40 takich wniosków dot. stron internetowych z pornografią dziecięcą, zaś poza kraje UE 107 wniosków (ogółem 147). W 2009 roku do krajów UE skierowano 9 wniosków, zaś do krajów spoza UE 21 wniosków (ogółem 27). W 2010 roku było to 17 wniosków do krajów UE i 40 wniosków do krajów spoza UE (ogółem 57). W I połowie 2011 roku było to 8 wniosków do krajów UE i 14 wniosków do krajów poza UE (ogółem 22).

Nie ma informacji na temat tego, ile z tych wniosków "trafiło w próżnię", to znaczy ile z nich nie doprowadziło do usunięcia kwestionowanych stron internetowych w formie oficjalnej procedury współdziałania policji. Być może wszystkie były skuteczne? Wspominam o tym, gdyż w dyskusji o "konieczności wprowadzenia infrastruktury do blokowania stron" podnoszono, że niektóre państwa ignorują "oficjalne" sygnały o pornograficzno-dziecięcych serwisach. Dlatego usiłowaliśmy się dowiedzieć, ile takich "oficjalnych" sygnałów zignorowano. Powyżej zaś mowa - jak rozumiem - o wnioskach, które w ogóle wysłano w imieniu Policji.

Z notatki wynika, że nie są to dane pełne, bo trzeba je uzupełnić o informacje z NASK. W czasie dzisiejszego spotkania również to podniesiono, a reakcją było pytanie dlaczego właściwie NASK, skoro prowadzony organizacje pozarządowe pytały o policję i prokuraturę (NASK nie jest ani jednym, ani drugim), a działania NASK w tym obszarze można porównać do działań organizacji pozarządowej.

Informacji dotyczących aktywności prokuratur w ww. obszarze nadal nie mamy.

Może będą to tysiące lub setki. Nie wiem. Może będzie to wyglądało podobnie, jak wyżej?

W każdym razie to element dyskusji na temat prawa stanowionego w oparciu o dowody, zwłaszcza gdy prawo ma dotyczyć podstaw tworzenia w danym kraju (w Polsce konkretnie) infrastruktury do blokowania stron internetowych.