Co słychać w kulturze w erze cyfrowej?

Ministerstwo Kultury ogłosiło Projekt założeń do projektu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz zmianie niektórych ustaw, ogłosiło również Projekt założeń projektu ustawy o zmianie ustawy o państwowych instytucjach filmowych oraz ustawy o kinematografii, od pewnego czasu jest też Projekt ustawy o Instytucie Kultury Polskiej. Jest również Projekt założeń do nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji w związku z implementacją dyrektywy o audiowizualnych usługach medialnych... Małe tsunami wywołuje właśnie również pomysł na to, by ze sprzedaży detalicznej przeróżnych odtwarzaczy multimediów dofinansować działalność Narodowego Instytutu Audiowizualnego (por. No i powstał Narodowy Instytut Audiowizualny). Do ceny telewizorów, MP-trójek, telefonów komórkowych, etc., doliczono by 1% ceny i ta kasa poszłaby na cyfryzację materiałów audiowizualnych... Z szacunków wynika, że zebrano by ponad miliard złotych w przeciągu 4 lat...

Te szacunki to proste przemnożenie przez "4" kwoty 280 mln zł., czyli jednego procenta od kwoty 28 mld zł., na ile branża wyceniła tegoroczny rynek sprzedaży detalicznej sprzętu adio-video. O planach Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego na dzień przed Kongresem Kultury Polskiej można przeczytać w tekście Gazety Wyborczej pt. Będzie nowy podatek.

Poza tym bardzo silnie rekomenduję sięgnięcie do materiałów, które dostępne są na stronach BIP MKiDN. Chodzi o to, by sprawa dodatkowego obciążenia konsumentów (bo przecież sprzedawcy przerzucą te ciężary na konsumentów właśnie) nie przesłoniła innych prac, które są dla społeczeństwa informacyjnego równie ciekawe, a może nawet bardziej ciekawe. Chodzi mi o następujące dokumenty:

• Projekt ustawy o Instytucie Kultury Polskiej (wersja z 22.07.2009)
• Projekt założeń projektu ustawy o zmianie ustawy o państwowych instytucjach filmowych oraz ustawy o kinematografii
• Projekt założeń do nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji w związku z implementacją dyrektywy 2007/65/WE z dnia 11 grudnia 2007 r. o audiowizualnych usługach medialnych
• Projekt założeń do projektu ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz zmianie niektórych ustaw (uzgodnienia środowiskowe)

Konsultacje tego ostatniego dokumentu skończyły się w sierpniu. Internautów chyba zainteresuje jeden z fragmentów (chociaż powinni przeczytać całość), który dotyczy określenia spraw których NIE dotyczy projektowana ustawa:

Podmioty i sprawy wyłączone z zakresu regulacji ustawy.

Ustawę stosuje się tylko do usług posiadających wszystkie cechy radiowych lub audiowizualnych usług medialnych w rozumieniu ustawy.

W nawiązaniu do motywów 16-21 dyrektywy 2007/65/WE należy wspomnieć, iż zakres obowiązywania Ustawy nie będzie obejmować działalności zasadniczo niekomercyjnej i niestanowiącej konkurencji dla rozpowszechniania telewizyjnego, takiej jak prywatne strony internetowe, blogi, prywatna korespondencja oraz usług, w których treści audialne i audiowizualne wytworzone przez prywatnych użytkowników są dystrybuowane w celu podzielenia się lub wymiany w ramach grupy zainteresowań. Projektowana Ustawa nie będzie również obejmować ruchomych obrazów towarzyszących prasie elektronicznej, czy animacji graficznych na stronach internetowych jeśli stanowią tylko dodatek, a nie główną treść tych stron. Z zakresu zastosowania Ustawy wyłączone są także gry losowe, w których stawką są pieniądze, w tym loterie, zakłady i inne rodzaje usług hazardowych, a także gry i wyszukiwarki internetowe.

Co jednak jest usługą medialną?

Usługę medialną – należy zdefiniować jako „usługę, za którą odpowiedzialność redakcyjną ponosi dostawca tej usługi, i której podstawowym zadaniem jest dostarczanie ogółowi odbiorców, w celach informacyjnych, rozrywkowych lub edukacyjnych, poprzez sieci telekomunikacyjne audycji, w postaci programu albo audiowizualnej usługi medialnej na żądanie” (proponowany art.4 pkt 1 Ustawy).
Definicja ta, odpowiadając art.1 lit.a) Dyrektywy, składa się z następujących elementów: 1) „usługa”, co wyłącza np. prywatne blogi, 2) odpowiedzialność redakcyjna dostawcy (osobno zdefiniowana), co wyłącza np. tzw. serwisy społecznościowe wymiany treści tworzonej przez użytkowników, ale nie np. redagowane strony nadawców w takich serwisach, 3) skierowanie do ogółu, co wyłącza np. korespondencję elektroniczną, 4) medialny charakter (w celach informacyjnych, rozrywkowych lub edukacyjnych) co wyłącza np. prywatne witryny internetowe, 5) elektroniczny charakter dostarczania (poprzez sieci telekomunikacyjne), co wyłącza np. prasę drukowaną z dodatkami audiowizualnymi (tzw. inserty), nawet jeśli stanowią one zasadniczy element danej oferty; 6) podstawowe zadanie - dostarczanie audycji, w postaci programu albo audiowizualnej usługi medialnej na żądanie, co wyłącza np. wyszukiwarki internetowe, a także elektroniczne wersje gazet i czasopism, o ile nie składają się w przeważającej części z audycji audiowizualnych, oraz audialne usługi na żądanie.

W Projekcie założeń do projektu ustawy o zmianie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz niektórych innych ustaw można przeczytać m.in.:

Ograniczenie liczby bibliotecznych egzemplarzy obowiązkowych, a także możliwość przekazywania niektórych publikacji w wersji elektronicznej (pkt 3.4.1.) spowoduje oszczędności po stronie wydawców.

W Projekcie założeń projektu ustawy o zmianie ustawy o państwowych instytucjach filmowych oraz ustawy o kinematografii przygotowywana jest komercjalizacja i prywatyzacja państwowych instytucji filmowych nie pod auspicjami ministra skarbu, a pod auspicjami ministra kultury. Przy okazji - o dwa lata planuje się wydłużenie czasu, w którym takie instytucje zostaną skomercjalizowane lub zlikwidowane.

Życzę wszystkim miłej lektury podlinkowanych wyżej materiałów i zapraszam do dyskusji.