Konsultacje Europejskiej Strategii Interoperacyjności

Interoperacyność jak każde wyrafinowane narzędzie może zostać wykorzystane skutecznie lub pozornie. Mam wrażenie, że w dotychczasowych działaniach mieliśmy do czynienia z wariantem pozornym. Czyniono wielkie wysiłki aby udostępnić kolejne usługi, które w znikomym stopniu były wykorzystane. Tam gdzie mogę dotrzeć do informacji żródłowych widać, że usługi sa wykorzystywane w śladowym stopniu. Uważam, że przyczyną jest niewielka korzyść jaką osiąga klient indywidualny z załatwienia sprawy w trybie elektronicznym. Przykład Sądu w Lublinie pokazuje jednak, że procesy "wielkonakładowe" są i będą chętnie uruchamiane i wykorzystywane w trybie elktronicznym. To w tym obszarze można się spodziewać faktycznego wzrostu zainteresowania interoperacyjnym załatwianiem spraw. Z tego wywodu można byłoby wysnuć wniosek, że podstawą postępu jest skierowanie wysiłku interoperacyjnego na obszary o największym nakładzie powtarzalnej pracy zarówno po stronie klienta jak i instytucji publicznych. Sęk w tym, że nikt chyba obiektywniue nie przyjrzał się potrzebom w skali kraju. Nie znane mi sa badania faktycznego zapotrzebowania na usługi rzeczywiście oczekiwane. Budzi przeto pewne nadzieje, że nowy podsekretarz stanu w MSWiA wspomina w swoim pierwszym publicznym wystąpieniu o "mierzalności". Oby mierzył przed i po wydaniu setek milionów na interoperacyjność.
Czy powyższe uwagi oznaczają, że należy zapomnieć o udostępnieniu usług o małym zapotrzebowaniu. O tym problemie chętnie bym porozmawiał ale nie chcę podnosić spraw mniej ważnych przed zasadniczymi.
KJM