Brak spójnej, ogólnoświatowej wizji globalnej Sieci

W piątek zakończyła się konferencja WCIT-12 organizowana przez ITU w Dubaju (por. MAiC relacjonuje obrady w Dubaju). W efekcie nowe International Telecommunication Regulations (ITR) podpisało 89 państw, zaś 55 państw nie. Polska jest wśród państw, które nie zgodziły się na proponowane zmiany, chociaż polska delegacja zapowiedziała, że efekt konferencji będzie jeszcze w Polsce konsultowany ze społeczeństwem. Uważam, że to dobrze. Myślę również, że Polska częściej powinna na arenie międzynarodowej działać podobnie do akcji w Dubaju - w pierwszej kolejności konsultując z obywatelami stanowisko Polski, w drugiej - silnie zabiegając o ochronę praw człowieka w nowej, globalnej rzeczywistości. Aczkolwiek oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że mamy do czynienia z szerszym problemem, wykraczającym poza "klasyczne" zabieganie przez jednych o zdobycie możliwości kontrolowania internetu, a przez innych o obronę swojej aktualnej pozycji. Zgadzam się z tezą, że nie istnieje wspólna, globalna wizja rozwoju internetu.

W każdym razie na stronach MAiC można przeczytać tekst wystąpienia min. Bonigo, który usłyszeli delegaci biorący udział w konferencji. Jest też FINAL ACTS* OF THE WORLD CONFERENCE ON INTERNATIONAL TELECOMMUNICATIONS (Dubai, 2012).

To co warto polecić, to m.in. tekst Is WCIT Failure the Start of a Digital Cold War? "Cyfrowa Zimna Wojna"? Ano właśnie. Spotkałem się też z nazwaniem wyniku konferencji w Dubaju internetem dwóch prędkości. Kto podpisał, a kto nie podpisał propozycje przedstawione na konferencji? Można to zobaczyć na mapie: Country positions on ITR proposed at WCIT (14 Dec 2012). Przeczytaj również: ITR: Zachód nie podpisze traktatu, Polska też, ale podziały na świecie zostają. Warto polecić też komentarz Fundacji Panoptykon: Dramatyczna końcówka obrad w Dubaju: porażka ITU.

Minister Boni zapowiedział w trakcie swojego (podlinkowanego wyżej) wystąpienia dalsze dyskusje:

- Polska była aktywnym uczestnikiem dyskusji i mogę obiecać, że nadal tak będzie – mówił Boni. – Polska chce dyskutować o wyzwaniach, które stawia nam rozwój międzynarodowych technologii komunikacyjnych. Dlatego pragnę zaprosić Państwa do udziału w Globalnym Sympozjum Regulatorów, które odbędzie się w Warszawie na początku lipca 2013. Kontynuujmy debatę o tym, co ważne. Wydaje mi się, że niektóre z trudnych problemów mogą być dyskutowane na specjalnym warsztacie podczas spotkania w Warszawie. Budowanie mostów porozumienia pomiędzy krajami jest ważne pomimo burzliwych dyskusji. Nie powinny nas one dzielić.

- Nie obiecujemy tak pięknej pogody jak w Dubaju, ale obiecujemy otwarty dialog. Do zobaczenia w Polsce w przyszłym roku!

Nie ma wspólnej wizji. Nie wiem, czy kiedykolwiek będzie. Trzeba zatem dyskutować.

Warto może zacząć od tego, by przyjrzeć się czemuś takiemu, jak "polska racja stanu". Chodzi mi o to, by spróbować ustalić takie stanowisko w toczących się debatach, które będzie rzeczywiście oddawało ogólnonarodowy interes Polski. Bo nawet jeśli świat się globalizuje, to jednak państwa przez jakiś czas nie zostaną zlikwidowane. Są różnice w przepisach, są różnice w pozycji obywateli w stosunku do organizacji państwowych. Swoją drogą kilka dni temu, 11 grudnia 2012 r., Parlament Europejski przyjął Rezolucję parlamentarną w sprawie strategii wolności cyfrowej w polityce zagranicznej UE - warto się z nią zapoznać.

Obywatele powinni mieć dostęp do informacji na temat tego, co i w jaki sposób w ich imieniu negocjuje się na poziomie ponadkrajowym. Bo kiedy świat obiegła informacja o tym, że na stole negocjacyjnym pojawiła się rekomendacja Y.2770 (11/12) (czyli Requirements for deep packet inspection in next generation networks), to szybkie przeszukanie dostępnych źródeł sprawiło, że lekko się zdziwiłem. Na stornie ITU znalazłem informację, że rekomendacja została już przyjęta w listopadzie (Approved in 2012-11), że rekomendacja obowiązuje (Status : In force), ale też, że dopiero ma być opublikowana (To be published). Polecam też komentarz Katarzyny Szymielewicz na ten temat: Transparentność dla zaawansowanych.

Nie może być tak, że "obowiązujące" rekomendacje (w tym przypadku dot. standardu "głębokiej inspekcji pakietów") nie są opublikowane. Nie może być tak, że nie są opublikowane informacje na temat samych propozycji. Samo opublikowanie też nie wystarczy - materiały powinny być publikowane w taki sposób, by obywatele mogli zrozumieć procesy decyzyjne, które zachodzą ponad ich głowami.