Uwagi PIIT i SLLGO do projektu założeń ustawy o re-use

Na stronach Stowarzyszenia Liderów Lokalnych Grup Obywatelskich oraz Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji można znaleźć stanowiska tych organizacji, dotyczące założeń do ustawy o ponownym wykorzystaniu informacji publicznej. Obie organizacje zwracają uwagę na niejasny sposób opublikowania projektu założeń. SLLGO komentuje m.in. projekt zmiany definicji informacji publicznej oraz propozycję ograniczenia drogi sądowej, PIIT zwraca uwagę m.in. na kwestie błędnego - zdaniem Izby - tłumaczenia na język polski tekstu dyrektywy, na podstawie której przygotowano propozycje zmian legislacyjnych, zwraca również uwagę na kwestie własności intelektualnej (w szczególności praw pokrewnych do baz danych), które - być może - nie przysługują jednak organom władzy publicznej...

Zachęcam do lektury uwag wspomnianych organizacji: Uwagi Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji do projektu założeń do projektu ustawy o zmianie ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz niektórych innych ustaw oraz Stanowisko SLLGO z dnia 28 czerwca 2010 r. odnośnie założeń do nowelizacji udip w zakresie ponownego wykorzystania informacji publicznej.

Wśród uwag SLLGO warto chyba przywołać ten fragment, w którym "Stowarzyszenie Liderów Lokalnych Grup Obywatelskich zdecydowanie odrzuca definicję informacji publicznej zaproponowaną w projekcie założeń jako sprzeczną z art 61 ust 1 Konstytucji i niespójną z przepisami obowiązującej ustawy o dostępie do informacji publicznej". SLLGO wyraża również wątpliwość, "czy ujednolicenie w zakresie dodania ochrony danych osobowych i tajemnicy przedsiębiorcy przepisów odsyłających do procedury administracyjnej skutecznie zabezpieczy interesy wnioskodawcy, ze względu na inny charakter sądownictwa administracyjnego opierający się na kontroli prawa, a nie stanu faktycznego"...

Wśród uwag PIIT można m.in. przywołać fragment, w którym zwraca uwagę na subtelną różnicę: Nie: "rozsądny zysk" a "rozsądny zwrot z inwestycji (ROI)". W swojej opinii PIIT wskazuje na następujące różnice w tekście dyrektywy w wersji polskiej i angielskiej:

Górną granicą opłat stanowi zwrot kosztów i rozsądny zysk [błędne tłumaczenie] z inwestycji zgodnie ze stosowanymi zasadami rachunkowości i stosowaną w zainteresowanym organie sektora publicznego metodą obliczania kosztów, jako że zawyżone ceny powinny być zakazane.

vs.

Recovery of costs, together with a reasonable return on investment [czyli zwrot z inwestycji], consistent with applicable accounting principles and the relevant cost calculation method of the public sector body concerned, constitutes an upper limit to the charges, as any excessive prices should be precluded.

PIIT zwraca uwagę, że

Preambuła wprost odwołuje się tu do zasad rachunkowości, które zdecydowanie rozróżniają zysk i zwrot z inwestycji (rentowność). Zgodnie z preambułą Dyrektywy inwestycje w gromadzenie danych nie mogą być nastawione na zysk (nawet "rozsądny"). One jedynie w rozsądny sposób mają zapewnić rentowność przedsięwzięcia – zapewnić mu samofinansowanie.

Obie organizacje zwracają również uwagę na bliski związek regulacji re-use i prawa zamówień publicznych.

Zachęcam jednak do lektury obu stanowisk w całości.