Usługi telekomunikacyjne w Sieci Łączności Rządowej

Pomyślałem, że mogą kogoś zainteresować prace nad projektem rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie szczegółowych zasad wykonywania działalności telekomunikacyjnej w Sieci Łączności Rządowej. Aktualnie jest już ustalona treść projektu po konferencji uzgodnieniowej (projekt datowany jest na 18 czerwca). Rozporządzenie to ma wykonywać delegację ustawową z w art. 5 ust. 4 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, zgodnie z którym "Prezes Rady Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady wykonywania działalności telekomunikacyjnej przez organy i jednostki organizacyjne podległe ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych - w odniesieniu do sieci telekomunikacyjnej eksploatowanej przez te organy i jednostki dla potrzeb Kancelarii Prezydenta, Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu i administracji rządowej, uwzględniając zakres zadań wykonywanych przez te organy i jednostki".

Dokumenty związane z tym projektem można znaleźć na stronach Biuletynu Informacji Publicznej MSWiA. Tam m.in. wspomniany wyżej Tekst projektu rozporządzenia po konferencji uzgodnieniowej (PDF) i wcześniejszy dokument - Zestawienie uwag do projektu rozporządzenia PRM w sprawie szczegółowych zasad wykonywania działalności telekomunikacyjnej w Sieci Łączności Rządowej. (stan na dzień 31 maja 2010 r.).

W projekcie rozporządzenia zdefiniowano pojęcie "Sieć Łączności Rządowej": "wydzielona sieć telekomunikacyjna, w ramach której świadczone są usługi telekomunikacyjne, w szczególności łączności głosowej, wideokonferencji, oparte o transmisję danych i inne usługi w ramach określanych potrzeb". Sieć Łączności Rządowej, czyli "SŁR", dzieli się na system jawny SŁR i system niejawny SŁR. Projekt wymienia kategorie podmiotów, które są użytkownikami systemu. Lista ta obejmuje 32 pozycje, poczynając od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, przez Prezesa i wiceprezesów Rady Ministrów, Marszałka i wicemarszałków Sejmu oraz Senatu, poszczególnych ministrów (i zastępców) w kancelariach, wojewodów (i zastępców), szefów służb, kierowników urzędów administracji rządowej oraz ich zastępców, itd. Jest też przepis, zgodnie z którym:

Użytkownikami SŁR mogą być osoby inne niż wymienione w ust. 2 i ust. 3, jeżeli korzystanie przez nich z SŁR jest uzasadnione i niezbędne dla potrzeb organów administracji publicznej oraz innych podmiotów, zarówno w działalności bieżącej, jak i w sytuacjach kryzysowych, na podstawie wniosku, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 1 i po uzyskaniu zgody udzielonej przez operatora SŁR.

Zastanowiło mnie brzmienie projektowanego wcześniej, a następnie usuniętego z kolejnej wersji projektu, § 15:

Dysponent SŁR, w szczególnych przypadkach, może wyrazić zgodę na dopuszczenie instalacji telekomunikacyjnych urządzeń końcowych SŁR, w pomieszczeniach innych instytucji, uczelni, agencji, stowarzyszeń, operatorów, spółek prawa handlowego, spółek Skarbu Państwa lub instytucji państwowych, pod warunkiem zapewnienia możliwości całodobowego dostępu dla odpowiednich służb Policji właściwych w sprawach łączności oraz osób mających w zakresie swoich zadań służbowych odpowiedzialność za SŁR oraz po spełnieniu warunków przedstawionych w § 11 ust 1 i 2 oraz w załączniku nr 4 pkt. 1, 2 i 3 do rozporządzenia.

Zastanawiam się, czy to rozporządzenie może być ważne ze względu na problematykę ponownego wykorzystania informacji z sektora publicznego (por. re-use). Nie wiem tego, więc tylko sygnalizuję.

Rozporządzenie dotyczy zarówno szczególnych kwestii budowy infrastruktury krytycznej państwa, bezpieczeństwa informacji przesyłanych w ramach tych systemów, ale też kwestie finansowania budowy i utrzymania infrastruktury w ogólności (a to ważne do współdziałania na tej infrastrukturze np. systemów wymiany dokumentów między różnymi instytucjami w państwie). Może to być również potencjalnie interesujące ze względu na kwestie oceny racjonalności wydatkowania środków publicznych w tym zakresie (por. Brytyjski rząd policzył koszty i zdecydował, że zamknie 3/4 rządowych serwisów internetowych). Zaprojektowano następujące przepisy:

§ 7. 1. Operator SŁR planuje i zapewnia środki finansowe na utrzymanie, rozbudowę i modernizację SŁR, z zastrzeżeniem ust. 2 – 4.

2. Utrzymanie, eksploatacja, budowa nowej infrastruktury telekomunikacyjnej oraz instalacja telekomunikacyjnych urządzeń końcowych SŁR-J jest finansowana ze środków pozostających w dyspozycji organizatora SŁR-J, z zastrzeżeniem ust. 4 i § 14.

3. Utrzymanie, eksploatacja, budowa i rozwój infrastruktury telekomunikacyjnej dedykowanej dla SŁR-N jest finansowana ze środków pozostających w dyspozycji organizatora SŁR-N.

4. Zakup, instalacja i eksploatacja infrastruktury telekomunikacyjnej SŁR w obiektach, w których mają być lub są zamontowane i uruchomione telekomunikacyjne urządzenia końcowe SŁR, wykorzystywanej do podłączenia z funkcjonującą infrastrukturą telekomunikacyjną SŁR, jest pokrywana ze środków finansowych użytkowników SŁR określonych w § 4 ust. 2-4, nowych użytkowników przystępujących do SŁR lub użytkowników SŁR zmieniających warunki techniczno – organizacyjne, o których mowa w § 3 ust 2.

Interesujące może być uzasadnienie projektu, z którego poniżej przywołuję fragmenty:

(...)
Wejście w życie projektowanych rozwiązań prawnych pozwoli na prawidłowe funkcjonowanie systemów wchodzących w jej skład – bez konieczności likwidacji dotychczasowych struktur organizacji, eksploatacji i zarządzania siecią.

Ponadto, projektowany akt prawny stworzy warunki organizacyjno – techniczne do rozbudowy i modernizacji oraz prawidłowej eksploatacji i utrzymania istniejących systemów, a także realizacji usług telekomunikacyjnych, w szczególności łączności głosowej, wideokonferencji, usług opartych o transmisję danych i innych usług.

Problematyka objęta niniejszym projektem nie została dotychczas uregulowana w sposób szczegółowy, poza ogólnym przepisem w art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne – wskazującym właściwości organów i jednostek organizacyjnych podległych i nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, w zakresie eksploatacji sieci telekomunikacyjnych dla potrzeb Kancelarii Prezydenta, Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu i administracji rządowej.

Dotychczas obowiązujące przepisy, tj. zarządzenie 075/91 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 1 sierpnia 1991 r. w sprawie zasad organizacji i korzystania z łączności rządowej, które regulowało kwestie związane z funkcjonowaniem SŁR, utraciło moc obowiązującą na podstawie art. 90 w związku z art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 196 poz. 1631, z późn. zm.).

Ponadto, kwestie wykonywania działalności telekomunikacyjnej w zakresie łączności rządowej uregulowane były częściowo w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 4 lutego 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków wykonywania działalności telekomunikacyjnej i używania urządzeń radiowych przez jednostki organizacyjne podległe i nadzorowane przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych (Dz. U. Nr 35, poz. 307), które również utraciło moc obowiązującą.

W związku z powyższym, istnieje konieczność formalnego uregulowania kwestii dotyczących istniejącej i eksploatowanej SŁR. W tym celu należy określić przepisy prawne dotyczące w szczególności: kompetencji organów administracji rządowej, procedur dotyczących korzystania z tej sieci, a także innych istotnych aspektów jej funkcjonowania.

Jednym z najważniejszych założeń przedmiotowego projektu jest wskazanie podmiotów odpowiedzialnych za właściwe funkcjonowanie SŁR oraz określenie zakresu tej odpowiedzialności.
(...)
W projekcie doprecyzowane zostały kwestie związane z finansowaniem, rozbudową, modernizacją i eksploatacją poszczególnych systemów wchodzących w skład SŁR (§ 7).

Kompleksowe ujęcie problematyki związanej z SŁR pozwoli na zapewnienie pełnego pakietu usług świadczonych w oparciu o urządzenia pracujące w SŁR oraz zagwarantuje maksymalne bezpieczeństwo przekazywanych informacji.

Należy zaznaczyć, iż przepisy zamieszczone w przedmiotowym rozporządzeniu w pełni uwzględniają aktualnie funkcjonującą SŁR. W związku z tym w § 4 ust. 2-4 i § 18, wskazani zostali użytkownicy, którzy aktualnie korzystają z usług świadczonych przez SŁR.
(...)
Przedmiotowy projekt rozporządzenia :
- precyzyjnie określa kompetencje organów administracji rządowej, tj. określa, kto, i w jakim zakresie odpowiada za wykonywanie działalności telekomunikacyjnej w SŁR, (tj. za administrowanie, eksploatację i utrzymanie);
- definiuje zakres stosowania SŁR, gdyż reguluje przepisy dotyczące zakresu stosowania systemów SŁR w administracji rządowej odnośnie użytkowania telekomunikacyjnych urządzeń końcowych, korzystania z usług oraz uprawnień użytkowników;
- określa procedury dotyczące podłączania i odłączania użytkowników SŁR, (tj. określa, kto i na jakich zasadach może być jej użytkownikiem).
(...)