Polskie znaki diakrytyczne na fakturze i nie tylko

Czy fakturę elektroniczną można uznać za prawidłowo wystawioną, pomimo iż nie można na niej ująć: słownego wyrażenie kwoty, polskich znaków diakrytycznych, oznaczenia e-faktur jako oryginały i kopie? Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe: e-faktura nie musi być oznaczona jako “oryginał”/”kopia”, o danych jakie powinny zawierać szczególne faktury (faktury elektroniczne) decydują normy właściwe z uwagi na zastosowaną wykładnię systemową, brak polskich znaków diakrytycznych, tj. użycie np. ”s” zamiast “ś” lub “a” zamiast “ą” nie może być przyczyną nieuznania dokumentu za fakturę, o ile nie stwarza to wątpliwości co do zapisów zawartych na fakturze. (Sygn. 1472/RPP1/443-771/06/SAPI)

Rodzaj dokumentu postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego
Sygnatura 1472/RPP1/443-771/06/SAPI
Data 2006.12.21
Autor Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie

Pytanie podatnika

Spółka zwróciła się o rozstrzygnięcie m.in. następującego zagadnienia: 5. Czy fakturę elektroniczną można uznać za prawidłowo wystawioną, pomimo iż nie można na niej ująć: słownego wyrażenie kwoty, polskich znaków diakrytycznych, oznaczenia e-faktur jako oryginały i kopie?

P O S T A N O W I E N I E

W odpowiedzi na zapytanie sformułowane we wniosku z dnia 18 października 2006 r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 23.10.2006 r.), dotyczące stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie zapytania nr 5, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia uznać stanowisko Podatnika za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w związku z wejściem w życie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. z 2005 r., Nr 133, poz. 1119) – dalej: „rozporządzenie o e-fakturach” – Spółka rozpoczęła wdrażanie odpowiednich systemów komputerowych pozwalających na uproszczenie współpracy z odbiorcami poprzez przesyłanie faktur poprzez wymianę danych elektronicznych w systemach (EDI).

Spółka zwróciła się o rozstrzygnięcie m.in. następującego zagadnienia:

1. Czy fakturę elektroniczną można uznać za prawidłowo wystawioną, pomimo iż nie można na niej ująć: słownego wyrażenie kwoty, polskich znaków diakrytycznych, oznaczenia e-faktur jako oryginały i kopie?

Spółka stoi na stanowisku, że faktura elektroniczna nie musi spełniać wszystkich wymagań stawianych fakturze papierowej w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r., Nr 95, poz. 798) – dalej: „rozporządzenie o fakturach”.

Odnosząc się do opisanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uzasadnia swoje stanowisko jak niżej.

Ad. 5.

Zgodnie z przepisem art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483) źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. VI Dyrektywa Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstwa Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC) nie należy do żadnego z powyższych źródeł powszechnie obowiązującego prawa.

Rozporządzenie o e-fakturach określa: sposoby i warunki wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej oraz zasady przechowywania oraz tryb udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej faktur przesyłanych drogą elektroniczną (§ 1 pkt 1 i 2). Natomiast do zakresu przedmiotowego rozporządzenia o fakturach należy m.in. określenie szczegółowych zasad wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania (§ 1 pkt 3 rozporządzenia o fakturach). Porównując zakres przedmiotowy obu rozporządzeń, należy uznać, że do przedmiotu regulacji rozporządzenia o e-fakturach nie należy zagadnienie jakie dane powinny faktury (faktury korygujące) zawierać; wobec powyższego o danych jakie powinny zawierać szczególne faktury (faktury elektroniczne) decydują normy właściwe z uwagi na zastosowaną wykładnię systemową. Kwestię elementów jakie powinna zawierać faktura (również faktura elektroniczna) regulują: ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w/w rozporządzenie o fakturach.

Z uwagi na fakt, iż ustawodawca wymaga, aby egzemplarz faktury elektronicznej przesłany przez wystawcę miał treść identyczną co egzemplarz otrzymany przez kontrahenta (§ 4 rozporządzenia o e-fakturach), należy uznać, iż e-faktura nie musi być oznaczona jako “oryginał”/”kopia”. W przepisach regulujących dane na fakturze ustawodawca nie odniósł się do kwestii pisowni na fakturze. Nie można podważać prawidłowości wystawienia faktury z prawnego punktu widzenia tylko z uwagi na np. występujące w pisowni błędy ortograficzne, o ile w ich wyniku nie powstają wątpliwości co do zapisów zawartych na fakturze. Podobnie brak polskich znaków diakrytycznych, tj. użycie np. ”s” zamiast “ś” lub “a” zamiast “ą” nie może być przyczyną nieuznania dokumentu za fakturę, o ile nie stwarza to wątpliwości co do zapisów zawartych na fakturze. Należy też zauważyć, że faktury (faktury korygujące) mogą nie posiadać pewnych danych, a pomimo to podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na takiej fakturze – tzw. błędy mniejszej wagi. Do takich błędów formalnych należy również brak słownego wyrażenia kwoty na którą opiewa faktura; faktura wystawiona bez słownego wyrażenia kwoty jest podstawą do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tak wystawionej faktury.

Biorąc pod uwagę treść pytania i stanowisko Spółki zawarte we wniosku należy stwierdzić, iż e-faktur wystawionych przez Spółkę, nie zawierających w/w elementów, nie można uznać za prawidłowo wystawione. Jednocześnie jednak należy stwierdzić, iż brak w/w elementów nie ma wpływu na możliwość odliczenia przez kontrahentów Spółki podatku naliczonego wynikającego z przedmiotowych e-faktur.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie orzekł jak powyżej.

Interpretacje co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawach przedstawionych w pozostałych punktach wniosku zostały udzielone odrębnymi postanowieniami.

Niniejsza interpretacja dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego zawartego we wniosku z zastrzeżeniami wynikającymi z art. 14a, 14b oraz 14c ustawy Ordynacja podatkowa.

Na postanowienie – na podstawie art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu, w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia. Zażalenie na postanowienie organu podatkowego powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu oraz uzasadnienie przyczyn uznania interpretacji zawartej w niniejszym postanowieniu za niewłaściwą. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 zł oraz po 0,50 zł od każdego załącznika.