Sony rootkit - zainstaluj sobie dziurę w systemie

Jak daleko może iść pościg za techniczną ochroną "praw własności intelektualnej"? Okazuje się, że spece od bezpieczeństwa uznali już, że ochrona ta poszła za daleko. Co to są narzędzia typu rootkit? Ukrywają pliki, obiekty systemowe, wpisy w rejestrach, w taki sposób, że nie są już dostępne do ewentualnej diagnostyki. Ktoś wymyślił, że ten sposób działania idealnie będzie nadawał się do instalowania narzędzi typu DRM.

W pierwszej kolejności odsyłam do raportu z prac badawczych Marka Russinovicha. Po przebrnięciu przez to należy rzucić okiem na blog F-Secure.

O co chodzi? Krótki i dosadny wyciąg informacji przesłał jeden z czytelników serwisu, Paweł Kierski z MKS: "Sony na niektórych płytach CD, w ramach implementacji DRM, zastosowało techniki używane do tej pory raczej przez twórców robaków, wirusów itp. "narzędzi". Chodzi o ukrycie w systemie pewnych elementów (plików, procesów, wpisów w rejestrze) tak, żeby wyinstalowanie oprogramowania było co najmniej trudne. Co gorsza - moduł do ukrywania elementów w systemie może być wykorzystany przez inne programy (w tym szkodliwe), czyli po prostu instalujemy sobie dziurę w systemie".

W ten oto sposób techniczna ochrona praw własności intelektualnej, realizowana za pomocą narzędzi DRM (Digital Right Management) przekroczyła wirtualną, cienką linię, która oddziela dwa światy. To spore wyzwanie dla ustawodawcy. Z jednej strony stara się on penalizować tzw. "narzędzia hakerskie", z drugiej strony koncerny muzyczne zaczynają stosować w swoich rozwiązaniach pewne mechanizmy znacznie ułatwiające przejęcie zdalnej kontroli nad systemem informatycznym, na którym zostanie "zainstalowany" dany mechanizm. Coraz częściej rozwiązania stosowane przez branże muzyczną i filmową (aczkolwiek przecież nie tylko przez te dwie) są wręcz dedykowane przejmowaniu kontroli zdalnej nad systemem.

A potem może się okazać, że na własnym komputerze, bez wiedzy i zgody prawowitego użytkownika, uruchomiony zostanie proces, który po pewnych operacjach przedstawi nam się jako:

C:\WINDOWS\system32\$sys$filesystem\$sys$DRMServer.exe

Jeśli doda się do tego, że przedstawiciele ww. branż stwierdzali już publicznie, że słuchanie muzyki jest przywilejem, i wcale nie jest powiedziane, że użytkownicy Mac'ów czy Linuxów mają prawo korzystać z rozpowszechnionych utworów muzycznych...

Jeśli doda się do tego, że system operacyjny zaopatrzony w system zarządzania prawami do cyforwych utworów może nam uniemożliwić korzystanie z własnego monitora...

Jeśli dodać do tego jeszcze, że system może pozwolić np. na uruchmienie danego pliku (odsłuchanie go) tylko pięć, albo sześć razy, choćby sam utwór inkorporowany w tym pliku nie był chroniony przez prawo autorskie...

...To każdy powinien się zastanowić nad tym, dokąd ten świat zmierza. Zwłaszcza, że już ze świata przychodzą sygnały, iż firmom produkującym rozwiązania programistyczne nie podoba się to, że niezależni badacze publikują informacje o lukach bezpieczeństwa i sposobach działania systemów. Wiadomo. To przecież narusza tajemnicę przedsiębiorstwa. W efekcie będzie tak, że na naszych nadgarstkach za plecami coś będzie krępowało nam ruchy, jednak próba zdjęcia "tego czegoś" będzie surowo karana, podobnie jak próba dowiedzenia się: "co to właściwie jest".

Jak podaje PAP: "W 2010 roku w Europie i Ameryce Północnej 16 proc. całej sprzedaży utworów muzycznych odbywać się będzie online". Ponoć 60 % dochodów ze sprzedaży takich utworów muzycznych pochodzić będzie z wpływów comiesięcznych subskrypcji.