"Własność intelektualna" w służbie społeczeństwa

Na tym polega dyskusja, że z jednej strony i z drugiej padają głosy. Dzięki temu, że teraz moje „tendencyjne” posty można komentować jestem spokojny, że nie „przegnę” w którąś stronę, a zainteresowani będą mogli też bez większych problemów być rzecznikiem argumentów przeciwnych.

Prowadząc serwis jestem jedynie skromnym żurnalistą i nie sądzę, bym miał moc sprawczą pisania i publikowania "samospełniających się przepowiedni". W praktyce zawodowej (jako prawnicy) wszak gramy takimi kartami, jakie nam prawodawca przygotuje. Jeśli tu czasem wypowiem się na temat "intelektualnej" własności z przekąsem i w tonie melodramatycznym, to dlatego, że tendencje zmierzające do rozszerzenia tego pojęcia są na przeróżnych łamach przytłaczające. A chodzi o równowagę właśnie. Brak jej w tej chwili, zwłaszcza gdy przedstawiciele organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi nazywają obywateli „złodziejami” (czy to nie czarno-biały obraz świata?), gdy o szóstej rano w swoim domu każdy może przywitać się ze stróżem prawa przywiedzionym (nie mającym uzasadnienia w obowiązujących przepisach) doniesieniem, gdy 20% ludzkiego genotypu opatentowano (a to prawie tak, jakby rościć sobie wyłączne prawo do treści opublikowanej w księdze, którą czytelnik po prostu przeczytał), a o lekach nie wspomnę. A przecież doktryna „własności intelektualnej” ma również wpływ chociażby i na model rolnictwa (gdy rolnik już nie kupuje ziarna a licencje na nie, i plonów tego ziarna nie może zostawić dla siebie, bo z umowy licencyjnej wynika, iż nie jest ono jego własnością).

Przy okazji dyskusji o patentowaniu oprogramowania argumenty padały gęsto. Z jednej jak i drugiej strony przygotowywano raporty i analizy (z jednej i drugiej strony niedoskonałe i chyba zgodzisz się ze mną Marku, że klimat wokół projektu dyrektywy, gdy go po dwakroć składano w warunkach „szybkiej ścieżki”, bez możliwości szerszej wymiany argumentów, nie sprzyjał rzetelnej dyskusji). Publikując tu przeróżne notatki i wypowiedzi staram się za każdym razem wskazywać czytelnikowi odesłania do materiałów źródłowych. Stąd znajdzie tu zarówno linki do ogłoszonych propozycji zwiększających zakres ochrony i uzasadnienia tychże, jak i stanowiska przeciwne. Kiedyś jeden z czytelników zarzucił mi, że prezentuje materiał bez własnego komentarza i swojego w danej sprawie stanowiska. Zatem moje stanowisko zacząłem publikować. Zmieniając „silnik” serwisu mam pełniejszą ku temu możliwość. A i komentowanie tychże stanowisk daje możliwość tym wszystkim, którzy mają zdanie inne niż przedstawione, by w „słusznym oburzeniu” bronili racji, które sami wyznają. To chyba poprawia klimat dyskusji o „ustroju” nowoczesnego społeczeństwa, a nie pogarsza?

Innymi słowy. Obecnie kwestia objętości „własności intelektualnej” nie jest już neutralną instytucją egzotycznego prawa społeczeństwa informacyjnego a staje się kwestią wyboru z szerszego spektrum możliwości. W tym znaczeniu można ją nazwać kwestią polityczną, o której można (i uważam, że należy) dyskutować.

PS. Niektórzy uznają mnie (IMHO niesłusznie) za człowieka religijnie podchodzącego do „wolnego oprogramowania” (w takim podejściu przywołany przez Ciebie Bill Gates to uosobienie szatana). Tylko, że ja wyrażałem zawsze stanowisko mówiące o neutralności technologicznej, w której mogą współegzystować rozwiązania o otwartym i zamkniętym kodzie źródłowym oprogramowania. W tym sporze chodzi o to, czy i jak jakiś podmiot może rościć sobie prawa wyłączne do efektów pracy innych. W mojej opinii warto piętnować sytuacje w których gigantyczny koncern międzynarodowy zawłaszcza dorobek innych podmiotów, ale również wówczas, gdy inne podmioty zawłaszczają dorobek tego koncernu. Zatem nie uważam się za ekstremistę, a raczej za rzecznika równowagi właśnie. Wiem, że w opinii niektórych – ekstremistą można zostać już wówczas, gdy nie przyjmuje się bezrefleksyjnie argumentów określonej opcji. Pewnie ze względu na to moje podejście proponowano mi (podobnie jak olbrzymiej ilości innych ludzi), bym wystartował w „castingu” na lobbystę Microsoftu w Polsce :) Zresztą pozdrawiam czytelników, będących pracownikami tej firmy. Cóż. Nie jestem jednak przekonany, iż opatentowane "rozwiązanie" powinno być wskazane w rozporządzeniu jako "standard" komunikacji urzędu z obywatelem. Podobnie przychylam się raczej do stanowiska, zgodnie z którym organizacja standaryzacyjna, odpowiedzialna za przygotowywanie protokołów komunikacyjnych, mając wybór ku temu, zrezygnowała ze wspierania rozwiązania do identyfikacji nadawcy informacji, skoro osoby pracujące nad takim "standardem" w pierwszej kolejności byli pracownikami korporacji, a korporacja ta zapowiedziała chęć licencjonowania tego rozwiązania (skoro stałoby sie standardem). Jestem za otwartymi standardami (w przeciwnym razie nie są one w mojej opinii standardami właśnie)...

--
[VaGla] Vigilent Android Generated for Logical Assasination