Miałem się nie zajmować polityką, a tymczasem...

Dzisiaj dowiedziałem się, że Pan Minister Michał Boni rozważa kandydowanie do Parlamentu Europejskiego. Przeczytałem mianowicie, a to podała PAP, że "minister administracji i cyfryzacji Michał Boni powiedział, że rozważa kandydowanie w wyborach do Parlamentu Europejskiego, które odbędą się w 2014 r. Zaznaczył jednak, że dla jego ostatecznej decyzji w tej sprawie kluczowa jest akceptacja premiera Donalda Tuska". Ponieważ społecznie i - jak uważają niektórzy - jak ostatni frajer, angażuję się w te różne prace Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji, to - tak sobie myślę - chyba mam prawo się wypowiedzieć w tej sprawie?

Depesza PAP jest dostępna online: Minister Michał Boni rozważa kandydowanie do Parlamentu Europejskiego w 2014 r. A wcześniej Wprost publikował tekst Minister Boni chce zamienić rząd na Brukselę. "Ze względów rodzinnych".

Ja zaś uważam, że w Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji, o którym mówiłem na początku jego powstawania, że mu kibicuję, a którego nazwa - przypomnijmy - była tłumaczona, nawet przez samego Ministra Boniego, jako odesłanie do jego imienia, otóż w tym ministerstwie jest jeszcze parę niedokończonych spraw do zrobienia. Z tego też powodu apeluję do Pana Ministra, by jednak nie kandydował. Bo - mówiąc generalnie - Jego kandydowanie będę musiał odbierać jako pozostawienie rozgrzebanych spraw bez finału.

Ja rozumiem "sprawy osobiste". I nawet wiem, o co w tym konkretnym przypadku chodzi. No, ale przecież każdy z nas ma jakieś swoje "osobiste sprawy". Moje cierpią na tym, gdy całkiem społecznie chodzę na te wszystkie spotkania, warsztaty, seminaria, grupy robocze, które przecież mają na celu wspieranie ministerstwa w lepszym realizowaniu jego zadań. Czy rzeczywiście jestem frajerem?

Dziś, po wyjściu z KPRM (o dzisiejszym seminarium Kancelarii Premiera pisałem w opublikowanym przed chwilą tekście Kwartalny raport z walki z anomią), pozwoliłem sobie nagrać krótki komentarz, i apeluję w nim, by Pan Minister nie kandydował, a w każdym razie nie przed skończeniem rozpoczętej roboty:

No, bo zobaczmy, co się może stać. Pan - chcąc być bliżej Brukseli - będzie kandydował. Wiadomo, że kandydowanie z listy dużego ugrupowania ma decydujący wpływ na wynik wyborczy; ja - nie będąc związany z żadną partią polityczną - nie miałbym szans (inna sprawa, że obiecałem komuś, że nie będę kandydował do Parlamentu Europejskiego, a słowo droższe pieniędzy). Być może się Panu uda i zostanie Pan eurodeputowanym. Pan zostanie europeputowanym, a ktoś inny zostanie "ministrem właściwym ds informatyzacji". Taką nową osobę będzie trzeba od początku w te wszystkie tematy wprowadzać, by po kilku próbach mógł powiedzieć, że "mu się otworzyły oczy", albo, że zrozumiał. To nie fair.

Ech, a miałem się nie zajmować polityką :)

Jak Pan będzie kandydował do Parlamentu Europejskiego, to ja będę kandydował do Senatu RP. Nie musiałbym tu pytać o zgodę kogoś, kto ustawia listy wyborcze, rośnie mi senatorska broda, będzie "jak znalazł" na plakat wyborczy. A co mi tam. No, i zrobię to, oczywiście, z przyczyn osobistych. A Polska?