Myliłem się - "reportaż sejmowy" trafił na pierwsze miejsce

Myliłem się, gdy pisałem komentarz: Wyżej nie będzie. Okazało się, że mój "reportaż" pt. Czego zwykle nie widać - pierwszy dzień Sejmu VI kadencji wylądował na pierwszym miejscu w kategorii Most Viewed : (This Month) : News & Politics w YouTube. Ciekawe czy wyznacznikiem tego "sukcesu" jest manipulacja zastosowana w tytule (bo skoro "czego zwykle nie widać", to ciekawe, co to może być?), czy też może tematyka (ciekawość relacji z pierwszego dnia obrad Sejmu), a może fakt, że YouTube linkowało ten materiał w znacznie częściej oglądanych filmach, umieszczonych w kategorii "Entertainment" albo "Comedy"?

Przy okazji okazało się, że taka produkcja może wzbudzać pewne emocje. Oto użytkownik "documentale" zarzuciła mi brak "pokory i szacunku dla twórczości przez duże T", gdyż nazwałem ten materiał "reportażem", a nawet skierowała do mnie prośbę: "I proszę nie zaśmiecać youtube. Materiał oceniam kiepsko, choć w tłumie można upchnąć, niestety jego opis jest dość bezczelny i godzi w poczucie dobrego smaku". A chodzi o to, że cyt. "Reportaż (...) to opowieść, ale nie sklejone do kupy klatki (...), bo tego typu materiał w tv. nazywa się ścinkami, które nie nadają się do emisji. Troszkę pokory by się Panu przydało. Długa droga przed Panem, proszę się zająć tym, co Pan potrafi najlepiej, bo dziennikarzem, a tym bardziej reporterem zazwyczaj się jest z powołania, a nie dla zabawy". Wedle komentatorki "klasyfikując swoje twory do reportażu, obraziłem takich geniuszy jak chociażby Kapuściński".

Ja odpisałem, że jeśli prawdziwej sztuce i jej twórcom może zaszkodzić taki materiał jak ten, to poważnie zastanowiłbym się na pojęciem takiej sztuki i takich twórców (w tym sensie, że mój reportaż nie może zaszkodzić ani Kapuścińskiemu, ani Milewiczowi ani Zozuniowi, bo to pomniki reportażu i każdy - na pierwszy rzut oka - będzie widział różnice w warsztacie, profesjonalizmie, etc.). A internet przecież jest pojemny i każdy może czerpać frajdę z faktu tworzenia i publikowania - chociażby takich, nieprofesjonalnych, "reportaży". Ten mój, chociaż jakość materiału kiepska i do pomników nie ma co porównywać, opowiada pewną historię, a mianowicie mówi o warunkach, w jakich muszą pracować dziennikarze w Sejmie. Opowiada o dostępności obywateli do informacji w takich miejscach jak polski Parlament.

Zgoda, że materiał był nakręcony aparatem fotograficznym, a sklejony w jedną całość przez człowieka, który odkrywa dopiero narzędzia do cyfrowego montowania filmów ("nawet najdłuższa podróż zaczyna się od pierwszego kroku"). Tym bardziej powinno zastanawiać to, że ten materiał wspiął się na pierwsze miejsce w zestawieniu YouTube, które gromadzi najczęściej oglądane filmy w danym miesiącu, opublikowane w kategorii Wydarzenia i Polityka (News & Politics). A przecież swoje materiały publikuje tam też Gazeta.pl czy Polityka, a zdecydowana większość innych materiałów to po prostu wyimki z materiałów publikowanych w profesjonalnych telewizjach mainstream-owych.

Stąd pytanie o to, co powoduje, że opublikowany w Sieci materiał jest bardziej oglądany niż inny; co jest wyznacznikiem "sukcesu" rozpowszechnienia?

Screenshot serwisu YouTube z zestawieniem Most Viewed : (This Month) : News & Politics. Na pierwszym miejscu "Czego zwykle nie widać - pierwszy dzień Sejmu VI kadencji", który to materiał obejrzało 22,651 razy (a przynajmniej rozpoczęto oglądać, bo materiał ten ma ponad 9 minut i jest - jak przypuszczam - zdecydowanie zbyt długi, jak na "format" internetowy...

A ja, cóż. Kroczę dalej samotną ścieżką poznania narzędzi montażu materiałów wideo. Doszedłem do wniosku, że nieumiejętność przygotowywania takich materiałów filmowych w społeczeństwie informacyjnym, to jak brak umiejętności pisania i czytania. Przy okazji publikowania innego "reportażu" - Reportaż z XXIII Spotkań PTI w Wiśle - zastanawiałem się nad tym, czy może warto, by w ramach działalności stowarzyszeń i towarzystw uruchomić warsztaty związane z podnoszeniem umiejętności opracowywania materiałów wideo dla potrzeb publikacji w internecie. Od tego czasu samodzielnie przekopałem się przez olbrzymią ilość dostępnych zasobów. Są bezpłatne programy do obróbki wideo, są fora dyskusyjne poświęcone korzystaniu z tych narzędzi, społeczność skupiona na tych forach dzieli się ze sobą "filtrami", "przejściami" i "efektami" napisanymi specjalnie dla różnych narzędzi, udostępnia komponenty, w tym fragmenty spotów, które można potem wykorzystywać we własnych produkcjach, a w Sieci opublikowano cały szereg tutoriali wideo. Jeśli ktoś chciałby zgłębiać możliwości montażu - Sieć daje mu bogate repozytorium materiałów edukacyjnych i narzędziowych. Reszta, to odpowiedź na pytanie - czy wybrać samotną drogę przegryzania się przez udostępnione zasoby wiedzy, czy raczej poszukać mentora - mistrza, który w interakcji bardziej osobistej będzie chciał przelać na zainteresowanego fragmenty swojego doświadczenia...