Kampania prezydencka w USA, czyli CNN i YouTube znalazły sposób

W USA rozpoczęto kampanię prezydencką. Wiadomo, że wybory prezydenckie odbędą się tam 4 listopada 2008 roku. Wiadomo, że zwycięzca zostanie zaprzysiężony 20 stycznia 2009 roku. To kupa czasu, a jednak już zaczęły się debaty (no, tak - wiadomo że partie muszą wybrać swoich kandydatów z licznych polityków chcących zasiąść w Owalnym Gabinecie). Serwisy internetowe oraz inne media zaczęły zachwycać się nowatorstwem pewnego pomysłu, bo oto YouTube wraz z CNN "pozwoliły" obywatelom nagrywać klipy i w ten sposób brać udział w dyskusji. Ale mnie się zapaliła czerwona lampka. Czy faktycznie chodzi o udział obywateli w debacie, czy też chodzi o coś innego? 23 lipca odbyła się pierwsza część - z udziałem Demokratów. 17 września przyjdzie czas na Republikanów.

W serwisie YouTube uruchomiono przed debatą z Demokratami specjalny "kanał tematyczny", jednocześnie CNN uruchomiło specjalną stronę CNN Election Center 2008. CNN ogłasza inicjatywę pod dramatycznym tytułem Your voice to be heard in historic debates, w ciągu kilku dni zgłoszono ponad 2 tys pytań, ale uważny obserwator pewnie dostrzeże, że tak naprawdę wiele się tu nie zmienia. W czasie debaty zaprezentowano kandydatom tylko kilka z wgranych przez obywateli klipów, nadal dziennikarze są gatekeeperami dyskusji...

Może jestem zbyt cyniczny, ale zacząłem się zastanawiać...

Jaki ma powód inwestowania w obsługę takiej kampanii YouTube i czy w ogóle musi inwestować cokolwiek poza tym, co i tak jest potrzebne do działania serwerów w "zwykłym trybie"? Może tylko zyskać: rozgłos, darmową reklamę, zmianę "klimatu" wokół tego serwisu, bo skoro angażuje się w tak ważne przedsięwzięcie, to przecież nie służy jedynie do publikowania chronionych prawem autorskim utworów wbrew dysponentom tych praw. Czy przekłada się taki udział na zyski YouTube? Musiałbym trochę pogrzebać w Sieci, by zdobyć jakieś raporty dotyczące przychodów, ale ponoć przedsięwzięcie jest na razie "pod kreską"...

YouTube nic nie ryzykuje, za to zyskuje sporo: poza wzmocnieniem marki i nadaniem jej specyficznego, odpowiedzialnego znaczenia, zyskuje również masę darmowego contentu, bez ryzyka, że ktoś postanowi pozwać do sądu wydawcę za naruszenie praw autorskich, bo te klipy zaczęli tworzyć sami obywatele.

A ludzie odchodzą od tradycyjnej telewizji na rzecz internetu. Taka cross promocja na złe CNN'owi raczej nie wyjdzie (dziś na YouTube na głównych pozycjach klipy z CNN się znajdują, w końcu to wspólne przedsięwzięcie)...

Z punktu widzenia demokracji - jak to mi się wydaje, tak na pierwszy rzut oka - nic się nie zmienia. Jedynie wypowiedzi na forach dyskusyjnych zamieniono na "bardziej atrakcyjną" formę wypowiedzi, która nadaje się do wykorzystania w formatowanej, tradycyjnej telewizji. Telewizja może sobie przebierać w klipach, których jej dziennikarze sami nie musieli kręcić, aranżować, wyszukiwać "zwykłych ludzi", etc...

Nowatorstwo polega właśnie na tym - media zagoniły konsumentów do produkcji materiałów, z których te media żyją. Pretekst wyborczy jest bardzo dobrym pomysłem, bo wybory zawsze wzbudzają nieco emocji, chęci do działania.

To kolejny przykład na to, co opisywał Alvin Toffler w swojej "Trzeciej fali": pojawiły się najpierw testy ciążowe, które kobiety mogły przeprowadzać w domu, nie angażując w ten proces wysoko kwalifikowanych specjalistów, pojawiły się supermarkety i sklepy samoobsługowe, w których konsumenci sami muszą wybrać produkty gromadzone na licznych półkach, w ten sposób nie trzeba angażować w ten proces subiekta. Bankomat powoduje, że konsument sam się obsługuje, nie angażując w proces obsługi pracownika banku, podobnie jest na stacjach benzynowych, w których już poza kamerami nikt nie asystuje konsumentom...

"Rewolucyjna", "znamienna dla demokracji" kampania wyborcza zorganizowana na półtora roku przed wyborami, jest doskonałym pretekstem do tego, by wychować sobie konsumentów - telewidzów, którzy od dziś sami wymyślają tematy, sami kręcą klipy, sami je montują i sami je nadsyłają oraz opisują (tagują). Jedyne co trzeba zrobić, to wybrać najsmaczniejsze kawałki (bo przecież nie wszystkie da się puścić kandydatom w telewizji, a poza telewizją kandydaci przecież nie muszą odpowiadać) i przepleść je reklamami. Wszystko pod szyldem rozwoju demokracji. A może coś w tym jest?