Międzyresortowy Zespół do spraw Informatyzacji

Premier utworzył Międzyresortowy Zespół do spraw Informatyzacji, który jest organem pomocniczym Rady Ministrów. Utworzenie Zespołu nastąpiło na mocy Zarządzenia nr 141 Prezesa Rady Ministrów z dnia 12 września 2006 roku w sprawie Międzyresortowego Zespołu do spraw Informatyzacji, które zostało wydane na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 roku o Radzie Ministrów.

Powołanie Zespołu to, w moim odczuciu, próba nadania sprawom informatyzacji wyższej (niż do tej pory) rangi, przełamania resortowości administracji publicznej. W czasie niedawnego posiedzenia Rady Informatyzacji zwracano uwagę na fakt, że Rada, jako organ doradczy ministra właściwego ds informatyzacji, jest ciałem o ograniczonych możliwościach działania (por. Migawki z Legionowa - dyskusja o interoperacyjności, standardach i informatyzacji państwa oraz Piotr Waglowski powołany do Rady Informatyzacji). Powołanie Zespołu, który umiejscowiony jest wyżej, przy Radzie Ministrów, a w którego skład wchodzą osoby sprawujące kierownicze funkcje resortów, może przyczynić się do lepszej koordynacji działań związanych z wykorzystaniem w administracji publicznej (państwowej) nowych technologii teleinformatycznych.

Pozostaje pytanie o funkcję, jaką spełniać ma Rada Informatyzacji. Rada działa dziś, gdyż tak wynika z obowiązującej ustawy. W jej skład wchodzą zarówno przedstawiciele niektórych organów administracji publicznej, również samorządowej, ale również przedstawiciele organizacji branżowych (izby gospodarcze, stowarzyszenia), a także przedstawiciele środowiska naukowego. Jednak od pewnego już czasu podnosi się, że zakres kompetencyjny Rady (kreowany przez art. 17 ustawy o informatyzacji) nie jest zbyt dobrze określony. Rada jest jedynie organem opiniodawczo doradczym ministra właściwego. Nie ma "mocy sprawczej". Stąd potrzeba znalezienia rozwiązania, które pozwoliłoby koordynować prace rządu na wyższym szczeblu, z większym zakresem realnej władzy wykonawczej. Dlatego też powstał Zespół.

Na podstawie wyżej przywołanego zarządzenia, w skład zespołu wchodzą: przewodniczący - Wiceprezes Rady Ministrów - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, wiceprzewodniczący - w randze sekretarza albo podsekretarza stanu, wyznaczony przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, sekretarz - wyznaczony przez przewodniczącego Zespołu, a także członkowie.

Członkami Zespołu są:

• Pełnomocnick Rządu ds. Przygotowania Organów Administracji Państwowej do Współpracy z Systemem Informacyjnym Schengen II (SIS II) i Systemem Informacji Wizowej,
• Pełnomocnik Rządu ds. Rządowego Programu Rozwoju Zintegrowanego Systemu Informacji o Nieruchomościach
• W randze sekretarza albo podsekretarza stanu, wyznaczeni przez:
• Ministra Budownictwa,
• Ministra Edukacji Narodowej,
• Ministra Finansów,
• Ministra Gospodarki,
• Ministra Gospodarki Morskiej,
• Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego,
• Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego,
• Ministra Obrony Narodowej,
• Ministra Pracy i Polityki Społecznej,
• Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi,
• Ministra Rozwoju Regionalnego,
• Ministra Skarbu Państwa,
• Ministra Sportu,
• Ministra Sprawiedliwości,
• Ministra Środowiska,
• Ministra Transportu,
• Ministra Spraw Zagranicznych,
• Ministra Zdrowia
• Przedstawiciel Ministra-członka Rady Ministrów - Koordynatora Służb Specjalnych Zbigniewa Wassermanna,
• Sekretarz stanu lub podsekretarz stanu wyznaczony przez Sekretarza Komitetu Integracji Europejskiej,
• Przedstawiciel Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,
• Prezes albo Wiceprezes Urzędu Zamówień Publicznych,
• Prezes albo Wiceprezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej,
• Przewodniczący Zespołu do spraw Wykorzystania Środków w Ramach Funduszu Schengen oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego,
• Przewodniczący Zespołu do spraw Zagospodarowania Granicy Państwowej.

Skład Zespołu zacny. Oczywiście przewodniczący może również zapraszać do udziału w pracach Zespołu, z głosem doradczym, również inne osoby (w szczególności takie, "których wiedza i doświadczenie może być przydatne w pracach Zespołu").

Zadaniem Zespołu jest przygotowanie lub opiniowanie projektów aktów normatywnych, opiniowanie stanowisk oraz innych dokumentów rządowych, przedstawionych Radzie Ministrów lub Prezesowi Rady Ministrów do rozpatrzenia, w sprawach związanych z informatyzacją administracji publicznej, rozwojem społeczeństwa informacyjnego, infrastrukturą sieci teleinformatycznych, zastosowaniem technologii informacyjnych w budowie gospodarki oraz przygotowaniem organów administracji państwowej do współpracy z SIS II i VIS.

Interesujące jest to, że Przewodniczący może z własnej inicjatywy lub na wniosek osoby wchodzącej w skład Zespołu tworzyć podzespoły robocze oraz powoływać rzeczoznawców lub ekspertów do opracowania analiz, prognoz, ekspertyz, opinii lub koncepcji i projektów rozwiązań programowych. Gdyby porównać to do sytuacji prawnej Rady Informatyzacji, to trzeba powiedzieć, że Rada sama w sobie nie może posiłkować się dalszymi doradcami, gdyż członkowie Rady są jakby już doradcami ministra właściwego ds informatyzacji. Stworzenie zatem Zespołu umiejscowionego przy Radzie Ministrów (z szerszą mocą kompetencyjną z racji rangi osób wchodzących w skład Zespołu), oraz możliwość zapraszania do udziału w jego pracach innych osób, w tym z możliwością zlecania konkretnych działań - jest rozwiązaniem bardziej elastycznym i - być może - dających szansę sprawniejszego, skuteczniejszego działania.

Czeka nas jeszcze nowelizacja ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne. Obecnie trwają prace koncepcyjne, wynikiem których ma być lepsze (niż obecnie) określenie zadań w zakresie informatyzacji, a także stworzenie narzędzi (w tym – organizacyjnych), do realizacji takich zadań. Być może - w wyniku prac legislacyjnych - prawodawca uzna, że Rada Informatyzacji, działająca w takim kształcie jak dziś (i wyposażona w takie, a nie inne możliwości i kompetencje) nie jest przydatnym narzędziem do wsparcia procesu informatyzacji.

Trzeba też pamiętać, że informatyzacja administracji publicznej nie jest celem samym w sobie. Jest jedynie narzędziem do polepszenia efektywności działania państwa. Powołanie zespołu de facto koordynacyjnego, wykorzystanie możliwości, jakimi dysponuje dzisiaj władza wykonawcza państwa, przy zagwarantowaniu elastyczności (powoływanie podzespołów zadaniowych do wypracowania konkretnych, jasno określonych kierunkowo koncepcji), jest - w moim odczuciu - krokiem w dobrą stronę. Lepszym, niż utworzenie specjanego urzędu ds. informatyzacji.