Praktyka publikacyjna Komisji a strona internetowa (oraz e-mail)

Sąd Pierwszej Instancji wydał wyrok z dnia 15 czerwca 2005 r. w sprawie T-17/02, w którym przy okazji ustosunkował się do całkiem interesującej sprawy: skróconego zawiadomienia o decyzji wraz z odesłaniem do strony internetowej sekretariatu generalnego Komisji...

Powyżej przywołana sprawa, w której stroną skarżącą była firma Fred Olsen SA, z siedzibą w Santa Cruz de Tenerife (Hiszpania) przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, dotyczyła wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 25 lipca 2001 r. dotyczącej sprawy pomocy państwa NN 48/2001 – Hiszpania – Pomoc państwa dla przedsiębiorstwa transportu morskiego Trasmediterránea (Dz.U. 2002, C 96, str. 4).

Jak wynika z akt sprawy: w dniu 20 kwietnia 2002 r. Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich komunikat, w którym informowała podmioty trzecie, streszczając najważniejsze informacje dotyczące sprawy, że nie podnosi ona żadnych zarzutów w stosunku do subwencji przyznanych Trasmediterránei (Dz. U. C 96, str. 4). Komunikat ten stanowi, że „[t]ekst decyzji w autentycznej wersji lub wersjach językowych jest dostępny na stronie [internetowej sekretariatu generalnego Komisji pod adresem] http://europa.eu.int/comm/secretariat_general/sgb/state_aids. Dane poufne zostały usunięte” [tłumaczenie nieoficjalne].

Skarżąca utrzymuje, że wniosła swoją skargę na podstawie informacji, które była w stanie uzyskać na temat zaskarżonej decyzji ze strony internetowej Komisji, chociaż w dniu 27 września 2001 r. służby Komisji skierowały do adwokata skarżącej e-maila w brzmieniu:

„Jak zostało uzgodnione telefonicznie, przesyłam kopię pisma skierowanego do władz hiszpańskich w dniu 25 lipca 2001 r. dotyczącego decyzji w sprawie Trasmediterránei. Dane poufne zostały usunięte. Decyzja ta zostanie w najbliższym czasie opublikowana w Dzienniku Urzędowym. E-mail ten nie stanowi w żadnym wypadku formalnego zobowiązania ze strony Komisji”

Sąd stwierdził:

"Zgodnie z utrwaloną praktyką Komisji rozwijaną od maja 1999 r., w konsekwencji wejścia w życie rozporządzenia nr 659/1999, skrócone zawiadomienie, o którym mowa w punkcie poprzedzającym zawiera odesłanie do strony internetowej sekretariatu generalnego Komisji wraz z informacją, że jest tam dostępny, w oryginalnej wersji lub wersjach językowych, pełny tekst przedmiotowej decyzji pozbawiony poufnych danych.

Okoliczność, że Komisja daje osobom trzecim pełny dostęp do tekstu decyzji umieszczonej na jej stronie internetowej wraz z publikacją w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej skróconego zawiadomienia pozwalającego zainteresowanym na zidentyfikowanie przedmiotowej decyzji i informującego ich o możliwości dostępu do Internetu, powinna być uważana za publikację w rozumieniu art. 230 akapit piąty WE.

W tych okolicznościach nie jest szczególnie ważne, czy skarżąca powzięła wystarczającą wiadomość o zaskarżonej decyzji w dniu 27 września 2001 r., w którym otrzymała wspomnianego e-maila. Kwestia ta nie ma znaczenia dla ustalenia początku biegu terminu na wniesienie skargi, ponieważ w niniejszej sprawie nie można zastosować kryterium powzięcia wiadomości o zaskarżonej decyzji, przewidzianego tytułem uzupełniającym przez art. 230 akapit piąty WE. Skarżąca mogła bowiem słusznie oczekiwać, że zaskarżona decyzja zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej w sposób opisany w poprzednim punkcie.

Ponadto w niniejszej sprawie z akt wynika, że Komisja opublikowała w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej z dnia 20 kwietnia 2002 r. skrócone zawiadomienie dotyczące zaskarżonej decyzji, podając datę jej przyjęcia, dane Państwo Członkowskie, numer referencyjny pomocy państwa, jej tytuł, cel, podstawę prawną, budżet na nią przeznaczony oraz okres jej trwania. Zawiadomienie to wskazywało również, że na stronie internetowej Komisji jest dostępny tekst zaskarżonej decyzji, w oryginalnej wersji lub wersjach językowych, z usuniętymi danymi poufnymi i w tym celu podawało adres elektroniczny pozwalający na dostęp do tego tekstu. Strony nie kwestionują skądinąd, że tekst zaskarżonej decyzji znajdował się na wskazanej stronie internetowej.

Ponieważ skarga została wniesiona w dniu 29 stycznia 2002 r., czyli nawet przed publikacją zaskarżonej decyzji, nie jest ona spóźniona".

Dokumenty dotyczące ww. sprawy dostępne są na stronie curia.eu.int. Powyżej przytoczone tezy wyroku pochodzą z bezpłatnego serwisu Trybunału i nie mają urzędowego charakteru. Ostateczna wersja dokumentów jest publikowana w "Zbiorze orzecznictwa Trybunału i Sądu Pierwszej Instancji" i stanowi jedyną wersję autentyczną, która ma pierwszeństwo w razie rozbieżności z wersją elektroniczną.

Piotr VaGla Waglowski

VaGla
Piotr VaGla Waglowski - prawnik, publicysta i webmaster, autor serwisu VaGla.pl Prawo i Internet. Ukończył Aplikację Legislacyjną prowadzoną przez Rządowe Centrum Legislacji. Radca ministra w Departamencie Oceny Ryzyka Regulacyjnego a następnie w Departamencie Doskonalenia Regulacji Gospodarczych Ministerstwa Rozwoju. Felietonista miesięcznika "IT w Administracji" (wcześniej również felietonista miesięcznika "Gazeta Bankowa" i tygodnika "Wprost"). Uczestniczył w pracach Obywatelskiego Forum Legislacji, działającego przy Fundacji im. Stefana Batorego w ramach programu Odpowiedzialne Państwo. W 1995 założył pierwszą w internecie listę dyskusyjną na temat prawa w języku polskim, Członek Założyciel Internet Society Poland, pełnił funkcję Członka Zarządu ISOC Polska i Członka Rady Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji. Był również członkiem Rady ds Cyfryzacji przy Ministrze Cyfryzacji i członkiem Rady Informatyzacji przy MSWiA, członkiem Zespołu ds. otwartych danych i zasobów przy Komitecie Rady Ministrów do spraw Cyfryzacji oraz Doradcą społecznym Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej ds. funkcjonowania rynku mediów w szczególności w zakresie neutralności sieci. W latach 2009-2014 Zastępca Przewodniczącego Rady Fundacji Nowoczesna Polska, w tym czasie był również Członkiem Rady Programowej Fundacji Panoptykon. Więcej >>