W Kanadzie ISP nie musi ujawniać danych użytkowników p2p

Przemysł muzyczny w Kanadzie nie może "zmusić" dostawców usług internetowych do przekazywania danych identyfikujących użytkowników sieci peer-2-peer, wymieniających się plikami w Internecie. Tak orzekł tamtejszy sąd federalny.

Co warto podkreślić: Sędzia odrzucając wniosek uzasadnił go tym, że "pobieranie muzyki oraz jej udostępnianie w Internecie wydaje się być legalne w obliczu kanadyjskiego prawa"...

Canadian Recording Industry Association (CRIA) zapowiedziało, że złoży w tej sprawie apelację.

Istotnie, uzasadnienie sędziego Konrada von Finckenstein może być różnie interpretowane. Napisał on, m.in.: "Nie widzę rzeczywistej różnicy pomiędzy biblioteką, w której umieszcza się kopiarkę wewnątrz pomieszczenia pełnego chronionych prawem autorskim utworów, oraz użytkownikami komputerów, którzy kopie utworów umieszczają w wydzielonym katalogu, z którego korzysta system wymiany plików p2p"...

Jak napisałem wcześniej: w kuluarach dzisiejszej konferencji toczyła się debata dotyczaca możliwości uznania za legalne lub nielegalne czynności polegającej na "pobieraniu" (downloading) z Sieci. O ile nie ma sporu dotyczącego rozpowszechniania i uznania go za naruszenie prawa autorskiego, to wątpliwości budzi pobieranie i możliwości uznania takiej czynności za przestępstwo. Sytuację tą można m.in. rozpatrywać na gruncie art. 118 polskiej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, który mówi o przestępstwie kierunkowym (w celu osiągnięcia korzyści majątkowej) oraz o przedmiocie będącym nośnikiem utworu (a więc o przedmiocie materialnym, będącym w istocie rzeczą). Wcześniejszy artykuł (art. 117) mówi o innym przestępstwie kierunkowym (w celu rozpowszechniania), dotyczącym utrwalania lub zwielokratniania cudzego utworu...

A jeśli "sprawca" nie działa w celu rozpowszechniania lub uzyskania korzyści majątkowej? Nullum crimen sine lege (co w tłumaczeniu na "nasze" oznacza: nie ma przestępstwa bez ustawy).

[CTV][Slashdot][Out-law]