Telekomunikacyjne organy regulacyjne w Unii Europejskiej

Wykaz skrótów
Wstęp

Rozdział 1. Administracyjne prawo regulacji na przykładzie sektora telekomunikacyjnego
1. Pojęcie administracyjnego prawa regulacji
2. Wspólnotowe podstawy działalności regulacyjnej
2.1. Zasada wolności gospodarczej w prawie wspólnotowym
2.2. Artykuł 86 TWE jako podstawa liberalizacji rynku telekomunikacyjnego
2.3. Artykuł 86 TWE a prywatyzacja sektora telekomunikacyjnego
2.4. Artykuł 95 TWE jako podstawa regulacji sektora telekomunikacyjnego
3. Prawne podstawy administracyjnego prawa regulacji w Polsce
3.1. Zasada wolności gospodarczej w znaczeniu podmiotowym i przedmiotowym
3.2. Zasada wolności gospodarczej w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. oraz w polskim ustawodawstwie
3.3. Wpływ prawa wspólnotowego na krajowe prawo administracyjne
4. Cele administracyjnego prawa regulacji
5. Krajowe organy regulacyjne
6. Przedmiot regulacji
7. Środki regulacyjne
8. Podsumowanie

Rozdział 2 Przyczyny regulacji rynku telekomunikacyjnego
1. Pojęcie telekomunikacji w prawie wspólnotowym
2. Telekomunikacja a zjawisko konwergencji
3. Telekomunikacja jako sektor infrastrukturalny
4. Zawodność rynku w sektorze telekomunikacyjnym
4.1. Efekty zewnętrzne sieci
4.2. Dobra publiczne
4.3. Monopol naturalny
4.3.1. Definicja monopolu naturalnego
4.3.2. Monopol naturalny a przyznawanie przez państwo praw wyłącznych przedsiębiorstwom telekomunikacyjnym
4.3.3. Odejście od koncepcji monopolu naturalnego i deregulacja sektora telekomunikacyjnego
4.3.4. Deregulacja a prawo wspólnotowe
4.4. Bariery wejścia i wyjścia z rynku telekomunikacyjnego
5. Problemy z zapewnianiem uczciwej konkurencji na rynku telekomunikacyjnym wynikające ze specyficznych cech infrastruktury
6. Podsumowanie

Rozdział 3 Rozwój wspólnotowego prawa telekomunikacyjnego
1. Początki działalności instytucji wspólnotowych w dziedzinie telekomunikacji
2. Zielona księga z 1987 r.
3. Przepisy liberalizujące rynek
3.1. Dyrektywa dotycząca konkurencji na rynku telekomunikacyjnych urządzeń końcowych z 1988 r.
3.2. Dyrektywa w sprawie konkurencji na rynku usług telekomunikacyjnych z 1990 r.
3.3. Liberalizacja rynku infrastruktury telekomunikacyjnej oraz telefonii głosowej. Dyrektywa "pełna konkurencja"
4. Przepisy harmonizujące rynek telekomunikacyjny w latach 1990-2000
4.1. Zasada otwartej sieci (ONP)
4.2. Zezwolenia
4.3. Usługa powszechna
4.4. Ochrona danych osobowych i prywatności
5. Przyczyny przeprowadzonej w 2002 r. reformy wspólnotowych ram prawnych w dziedzinie telekomunikacji
6. Obecnie obowiązujące w telekomunikacji ramy prawne. Pakiet regulacyjny z 2002 r.
7. Podsumowanie

Rozdział 4. Niezależność krajowych organów regulacyjnych w sektorze telekomunikacyjnym
1. Obowiązek powołania krajowych organów regulacyjnych we wspólnotowym prawie telekomunikacyjnym
2. Definicja krajowych organów regulacyjnych
3. Rozdzielenie działalności regulacyjnej i operatorskiej
4. Niezależność k.o.r. od bieżącej polityki rządu
5. Status prawny krajowych organów regulacyjnych w Polsce, Wielkiej Brytanii, Francji i Niemczech
5.1. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej jako centralny organ administracji rządowej
5.1.1. Pojęcie organu administracyjnego
5.1.2. Organy regulacyjne jako organy administracji publicznej
5.1.3. Klasyfikacja organów administracji publicznej
5.1.4. Miejsce Prezesa UKE w strukturze administracji publicznej
5.2. Francuski Urząd Regulacji Łączności Elektronicznej i Poczty (1'Autorite de Regulation des Communications Electroniques et des Postes- ARCEP) jako niezależny organ administracyjny
5.3. Brytyjski Urząd do spraw Łączności (Orfice of Communications - OFCOM) jako pozadepartamentowy organ publiczny (Non-Departmental Public Body - NDPB)
5.4. Niemiecka Federalna Agencja do spraw Sieci (Bundesnetzagentur - BNetzA) jako niezależny, najwyższy federalny organ administracyjny
6. Organizacyjne gwarancje niezależności krajowych organów regulacyjnych
6.1. Skład niezależnych krajowych organów regulacyjnych
6.1.1. Skład brytyjskiego organu regulacyjnego
6.1.2. Skład francuskiego organu regulacyjnego
6.1.3. Skład niemieckiego organu regulacyjnego
6.1.4. Skład polskiego organu regulacyjnego
6.2. Sposoby powoływania członków krajowych organów regulacyjnych
6.2.1. Sposób powoływania niewykonawczych i wykonawczych członków OFCOM w Wielkiej Brytanii
6.2.2. Sposób powoływania członków ARCEP
6.2.3. Sposób powoływania członków BNetzA
6.2.4. Sposób powoływania Prezesa UKE
6.3. Ciała doradcze działające przy niezależnych krajowych organach regulacyjnych, kadry oraz środki finansowe, jakimi dysponują niezależne organy w poszczególnych państwach członkowskich
6.3.1. Ciała doradcze działające przy niezależnych krajowych organach regulacyjnych
6.3.2. Kadry
6.3.3. Środki finansowe, jakimi dysponują niezależne krajowe organy regulacyjne
7. Niezależność organów regulacyjnych a demokratyczna legitymacja ich działalności
7.1. Bezstronność
7.2. Przejrzystość
7.2.1. Konsultacje z zainteresowanymi stronami
7.2.2. Udostępnianie informacji
7.2.3. Uzasadnianie decyzji
7.3. Weryfikacja rozstrzygnięć krajowych organów regulacyjnych
8. Podsumowanie

Rozdział 5. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do spraw telekomunikacji
1. Klasyfikacja kompetencji krajowych organów regulacyjnych
2. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych w sprawach dostępu do rynku telekomunikacyjnego
2.1. Regulacja dostępu do rynku telekomunikacyjnego w prawie wspólnotowym
2.2. Zezwolenie ogólne
2.3. Kompetencje przyznane krajowym organom regulacyjnym w prawie wspólnotowym dotyczące zezwoleń ogólnych
2.4. Implementacja przepisów wspólnotowych dotyczących kompetencji krajowych organów regulacyjnych w zakresie zezwoleń ogólnych w porządkach prawnych państw członkowskich
2.5. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do przyznawania indywidualnych uprawnień do użytkowania częstotliwości przewidziane w prawie wspólnotowym
2.5.1. Pojęcie indywidualnych uprawnień do użytkowania częstotliwości
2.5.2. Maksymalny zakres obowiązków, które mogą być nakładane na użytkowników częstotliwości
2.5.3. Ograniczenia liczby uprawnień do użytkowania częstotliwości
2.5.4. Implementacja przepisów dotyczących kompetencji krajowych organów regulacyjnych do przyznawania indywidualnych uprawnień do użytkowania częstotliwości w porządkach prawnych państw członkowskich
2.5.4.1. Koncesje i zezwolenia w prawie polskim
2.5.4.2. Kompetencje Prezesa UKE do rezerwacji częstotliwości i wydawania pozwoleń radiowych
2.6. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do przyznawania indywidualnych uprawnień do użytkowania numeracji w prawie wspólnotowym
2.7. Implementacja przepisów dotyczących krajowych organów regulacyjnych do numeracji w poszczególnych państwach
3. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do nakładania obowiązków regulacyjnych na przedsiębiorstwa telekomunikacyjne
3.1. Kompetencja krajowych organów regulacyjnych do przeprowadzania analiz rynku telekomunikacyjnego i wyznaczania przedsiębiorstw o znaczącej pozycji rynkowej w prawie wspólnotowym
3.2. Implementacja przepisów dotyczących krajowych organów regulacyjnych do analiz rynku telekomunikacyjnego i w przedsiębiorstw o znaczącej pozycji rynkowej w poszczególnych państwach członkowskich
3.3. Kompetencja krajowych organów regulacyjnych nakładania obowiązków regulacyjnych dotyczących dostępu i połączeń między sieciami w prawie wspólnotowym
3.3.1. Pojęcie dostępu do sieci i połączeń międzysieciowych
3.3.2. Nakładanie obowiązków związanych z dostępem do sieci na operatorów niedysponujących pozycją rynkową w prawie wspólnotowym
3.3.3. Nakładanie obowiązków związanych z dostępem do sieci na operatorów dysponujących znaczącą pozycją rynkową w prawie wspólnotowym
3.3.3.1. Obowiązek zapewnienia dostępu do sieci
3.3.3.2. Pozostałe obowiązki nakładane przez krajowe organy regulacyjne
3.4. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do nakładania obowiązków regulacyjnych działających na rynkach detalicznych w prawie wspólnotowym
3.5. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do nakładania innych obowiązków regulacyjnych na rynkach detalicznych
3.5.1. Wybór operatora i preselekcja
3.5.2. Minimalny zestaw łączy dzierżawionych
3.6. Implementacja przepisów dotyczących kompetencji do nakładania obowiązków regulacyjnych w porządkach prawnych poszczególnych państw członkowskich
4. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych w zakresie ochrony użytkowników końcowych
4.1. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych dotyczące realizacji usługi powszechnej
4.1.1. Pojęcie usługi powszechnej
4.1.2. Usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym a usługa powszechna
4.1.3. Usługa powszechna w telekomunikacyjnym prawie wspólnotowym
4.1.4. Wybór operatora świadczącego usługę powszechną
4.1.5. Nakładanie obowiązków na operatorów świadczących usługę powszechną
4.1.6. Kalkulacja kosztu i finansowanie usługi powszechnej
4.2. Pozostałe kompetencje krajowych organów regulacyjnych w zakresie interesów użytkowników i konsumentów
5. Kompetencje nadzorcze krajowych organów regulacyjnych
5.1. Kompetencje nadzorcze krajowych organów regulacyjnych w prawie wspólnotowym
5.2. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do nakładania sankcji w krajowych porządkach prawnych
6. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do rozpatrywania sporów
6.1. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do rozpatrywania sporów w prawie wspólnotowym
6.2. Implementacja przepisów wspólnotowych dotyczących rozpatrywania sporów w porządkach prawnych państw członkowskich
7. Podsumowanie

Rozdział 6. Współpraca krajowych organów regulacyjnych. Komisji oraz krajowych organów ochrony konkurencji w sprawach telekomunikacji
1. Plany utworzenia europejskiego organu regulacyjnego do spraw telekomunikacji
1.1. Prawne przeszkody w powołaniu europejskiego organu regulacyjnego do spraw telekomunikacji - doktryna Meroni
1.2. Europejski organ telekomunikacyjny do spraw telekomunikacji a kwestia tworzenia agencji europejskich
2. Współpraca bezpośrednia krajowych organów regulacyjnych do spraw telekomunikacji. Komisji i krajowych organów ochrony konkurencji
2.1. Komisja jako organ nadrzędny nad krajowymi organami regulacyjnymi
2.1.1. Konwergencja regulacji sektorowej w telekomunikacji i prawa konkurenci a wzrost roli Komisji
2.1.2. Procedura konsolidacji wewnętrznego rynku w zakresie łączności elektronicznej przewidziana w art. 7 dyrektywy ramowej - uprawnienie Komisji do blokowania niektórych decyzji krajowych organów regulacyjnych
2.1.2.1. Stosowanie procedury konsolidacji w prawie i praktyce państw członkowskich
2.1.2.2. Procedura konsolidacji w polskim prawie telekomunikacyjnym z 2004 r.
2.2. Pozostałe formy bezpośredniej współpracy między krajowymi organami regulacyjnymi i Komisją - wymiana informacji
2.3. Bezpośrednia współpraca między krajowymi organami regulacyjnymi a krajowymi organami ochrony konkurenci
2.3.1. Współpraca między Prezesem UKE a Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
2.3.2. Wymiana informacji między krajowymi organami regulacyjnymi a krajowymi organami ochrony konkurencji
2.3.3. Wymiana informacji między krajowymi organami regulacyjnymi a organem ochrony konkurencji w polskim prawie telekomunikacyjnym z 2004 r.
3. Współpraca pośrednia
3.2. Współpraca w ramach komitetów i grup roboczych
3.2.1. Komitet do spraw Łączności oraz Komitet do spraw Widma Radiowego
3.2.2. Współpraca w ramach grup roboczych
3.3. Współpraca w ramach Europejskiej Agencji do spraw Bezpieczeństwa Sieci i Informacji
4. Podsumowanie

Zakończenie
Bibliografia
Słownik