Kontrowersje wokół zużytego sprzętu

Ustawa "o zużytym sprzęcie" weszła w życie 21 października 2005 r. i wedle niktórych komentatorów detaliści handlujący sprzętem AGD od tego momentu mają obowiązek przyjmować zużyty sprzęt "bez ograniczeń jego ilości i rodzaju". Wedle innych zaś należy podejść do nowych przepisów "w sposób rozsądny"...

Chodzi oczywiście o ustawę z dnia 29 lipca 2005 r o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. nr 180, poz. 1495), która to ustawa określa "wymagania, jakim powinien odpowiadać sprzęt elektryczny i elektroniczny", a także "zasady postępowania ze zużytym sprzętem w sposób zapewniający ochronę zdrowia i życia ludzi oraz ochronę środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju". A w szystko to " celu ograniczenia ilości odpadów powstałych ze sprzętu oraz zapewnienia odpowiedniego poziomu zbierania, odzysku i recyklingu zużytego sprzętu". W założeniu prawodawcy przepisy tej ustawy wdrażają postanowienia dyrektywy 2002/96/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. w sprawie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (Dz.Urz. UE L 37 z 13.02.2003, str. 34 i L 345 z 31.12.2003, str. 106).

Kilka dni temu w Rzepie ukazał się artykuł Byle nie na śmietnik, w którym obok opisu ustawy: "Od dziś producenci sprzętu AGD muszą swe wyroby odpowiednio oznakować i zaopatrzyć w informację, że nie wolno pozbywać się ich tak, jak innych odpadów..." umieszczono też wypowiedź w ramce: "Sklepy sprzedające jakikolwiek sprzęt AGD powinny przyjmować zużyty, i to bez ograniczeń mówi Cezary Sowiński z PricewaterhouseCoopers. To znaczy, że maleńki sklepik z telefonami musiałby przyjąć jednego dnia np. kilka lodówek". A uzasadnieniem tej tezy miał być art. 37 ustawy. Jak zauważono - art. 42 ogranicza ilość i asortyment sprzętu, który należy przyjąć, jednakże ten przepis wejdzie w życie dopiero 1 lipca 2006...

Dzisiejsza Rzeczpospolita publikuje polemikę do tego artykułu: Nie na śmietnik, ale i nie do sklepu, autorstwa Piotra Nowakowskiego z jednej ze spółek radców prawnych. Można tam przeczytać m.in."Taka interpretacja art. 37 ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym jest zbyt daleko idąca i z gruntu wątpliwa, gdyż oparta wyłącznie na literalnej wykładni przepisów. W ostatnim czasie coraz większą popularność zyskuje powiedzenie, iż 'nawet najgorszy przepis nie wyłącza zdrowego rozsądku'".

Art. 37 ustawy: "Zbierający zużyty sprzęt jest obowiązany do:
1) selektywnego zbierania zużytego sprzętu;
2) nieodpłatnego przyjmowania zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych, z zastrzeżeniem art. 42 ust. 1."

Art. 42 ustawy: "1. Sprzedawca detaliczny i sprzedawca hurtowy są obowiązani przy sprzedaży sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych do nieodpłatnego przyjęcia zużytego sprzętu w ilości nie większej niż sprzedawany nowy sprzęt, jeżeli zużyty sprzęt jest tego samego rodzaju.

3. Sprzedawca hurtowy jest obowiązany do nieodpłatnego przekazania przyjętego zużytego sprzętu, o którym mowa w ust. 1, prowadzącemu zakład przetwarzania."