Abonent ma być po prostu poinformowany o cenie połączenia z prs

Nie może zabraknąć w tym serwisie stanowiska Prezesa UKE w sprawie wyjaśnienia sposobu, w jaki dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych powinni wypełniać obowiązek wynikający z art. 64 ust. 2 Prawa telekomunikacyjnego. Chodzi o informowanie o cenie połączeń z numerami o podwyższonej płatności (czyli z premium rate services).

Na stronie Urzędu Komunikacji Elektronicznej znalazła się notatka sygnowana przez Prezes UKE, Annę Streżyńską. Wynika z niej, że zdaniem UKE - podmiotem obowiązanym do zapewnienia, by użytkownik końcowy był każdorazowo informowany o cenie jednostki rozliczeniowej połączenia dla usługi o podwyższonej opłacie jest ten dostawca usług (przedsiębiorca telekomunikacyjny), który posiada numer wykorzystywany do świadczenia usług o podwyższonej opłacie. Poszczególni przedsiębiorcy telekomunikacyjni mogą w sposób swobodny uregulować kwestię wykonania obowiązku (czyli mogą się dogadać: który z nich będzie abonentów informował; chodzi o przypadek, gdy w zestawianiu połączenia telefonicznego bierze udział większa liczba przedsiębiorców telekomunikacyjnych). "Swobodnej ocenie przedsiębiorcy zobowiązanego do informowania poddane zostało to, czy obowiązek ten wykona samodzielnie, czy też umownie przekaże to innemu podmiotowi. Podstawowym aspektem jest osiągnięcie celu, jakim będzie otrzymanie przez użytkownika końcowego informacji o cenie jednostki rozliczeniowej do danej usługi. Nie jest istotne z punktu widzenia Pt, który podmiot faktycznie wykonuje ten obowiązek". Prezes UKE nie będzie oceniał stosunków umownych, jednak sam fakt zawarcia umowy między przedsiębiorcami, z której to umowy będzie wynikało zobowiązanie jednego z przedsiębiorców do informowania abonentów, nie zwolni przedsiębiorcy telekomunikacyjnego odpowiedzialnego ustawowo do dopełnienia obowiązku z art. 64 ust. 2 Pt od odpowiedzialności w przypadku, gdy obowiązek ten nie zostanie faktycznie zrealizowany.

Zacytuję obszerniejszy fragment wywodu opublikowanego stanowiska Prezesa UKE:

Praktyka stosowania artykułu 64 ust. 2 Pt pokazuje, iż przedsiębiorcy telekomunikacyjni w sposób niejednolity interpretują zapis dotyczący obowiązku zapewnienia użytkownikom końcowym informacji przed rozpoczęciem naliczania opłat. Uczestniczenie w procesie świadczenia usługi o podwyższonej opłacie kilku dostawców usług prowadzi w pewnych sytuacjach do tego, że w praktyce pojawia się jedna lub też dwie zapowiedzi słowne. Mają również miejsce takie sytuacje, gdzie użytkownik końcowy nie uzyskuje żadnej zapowiedzi słownej o cenie jednostki rozliczeniowej połączenia do wybieranego przez niego numeru o podwyższonej opłacie, gdyż żaden z dostawców usług biorących udział w zestawieniu danego połączenia nie poczuwa się do realizacji niniejszego obowiązku.

Taki stan rzeczy przedsiębiorcy tłumaczą trudnościami interpretacyjnymi związanymi ze wskazaniem podmiotu zobowiązanego w świetle art. 64 ust. 2 Pt do zapewnienia udzielenia informacji o cenie jednostki rozliczeniowej połączenia do numeru danej usługi.

Należy tutaj rozpatrzyć następujące możliwe sytuacje:

I. użytkownik końcowy, któremu dostęp do swojej sieci zapewnia dostawca A wybiera numer o podwyższonej opłacie należący do dostawcy A;

II. użytkownik końcowy, któremu dostęp do swojej sieci zapewnia dostawca B wybiera numer o podwyższonej opłacie, który przydzielony jest innemu dostawcy (dostawca A).

W procesie udostępniania usługi o podwyższonej opłacie biorą udział jeden lub więcej dostawców usług (w zależności od tego, kto żąda świadczenia usługi oraz który dostawca ma przydział numeracji służącej do świadczenia usług o podwyższonej opłacie).

W przedmiotowej sprawie istotne jest więc by wskazać, który przedsiębiorca telekomunikacyjny (dostawca usług) jest odpowiedzialny za realizację obowiązku wynikającego z art. 64 ust. 2 Pt. Czy jest to dostawca usług, który zapewnia użytkownikowi końcowemu dostęp do swojej sieci, w sytuacji gdy usługa o podwyższonej opłacie wywoływana przez jego użytkownika końcowego świadczona jest na numerze innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, czy też dostawca usług, który jest dysponentem numeru, na którym świadczona jest usługa o podwyższonej opłacie? Stan faktyczny opisany w punkcie I nie budzi wątpliwości, przedmiotem analizy pozostaje więc sytuacja opisana jako stan faktyczny II, gdzie mamy do czynienia z kilkoma dostawcami usług biorącymi udział w procesie świadczenia usługi o podwyższonej opłacie (inny dostawca zapewnia przyłączenie do sieci a inny dysponuje numerem o podwyższonej opłacie).

Artykuł 64 ust. 2 pt wskazuje, że obowiązek zapewnienia informowania użytkownika końcowego w stacjonarnej sieci telefonicznej każdorazowo, przed rozpoczęciem naliczania opłat, o cenie jednostki rozliczeniowej wywoływanego przez użytkownika końcowego połączenia do numeru danej usługi został nałożony na dostawcę usługi o podwyższonej opłacie.

W celu wyjaśnienia zasadniczej kwestii kogo należy rozumieć pod pojęciem dostawcy usługi o podwyższonej opłacie należy odnieść się do art. 64 ust. 1 w związku z art. 64 ust. 2 Pt.

Zgodnie z art. 64 ust. 1 i ust. 2 Pt usługa o podwyższonej opłacie jest usługą telekomunikacyjną z dodatkowym świadczeniem, która może być dostarczana przez dostawcę publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej (art. 64 ust. 1 Pt) lub też inny podmiot (art. 64 ust. 2), który dostarcza jedynie usługę o podwyższonej opłacie (dysponuje numerem o podwyższonej opłacie).

W stanie faktycznym opisanym w drugiej sytuacji w zestawieniu usługi użytkownikowi końcowemu pojawia się dwóch dostawców publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej (ten dostawca, do którego sieci przyłączony jest użytkownik końcowy i dostawca, który dysponuje numerem o podwyższonej opłacie). Konieczne jest wskazanie zatem, którego z wyżej wymienionych przedsiębiorców ustawodawca obciążył obowiązkiem z artykułu 64 ust. 2 Pt.

W ocenie Prezesa UKE obowiązkiem zapewnienia informowania o cenie jednostki rozliczeniowej wywoływanego przez użytkownika końcowego połączenia do numeru usługi o podwyższonej opłacie obciążony został ten dostawca, który dysponuje numerem o podwyższonej opłacie. Dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej, która obejmuje usługę telekomunikacyjną z dodatkowym świadczeniem (dostawca usługi o podwyższonej opłacie) jest posiadaczem numeru wykorzystywanego do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie. W oparciu o posiadane dobro jakim jest numeracja wykorzystywana do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie buduje on ofertę, w tym ustala ceny i kształtuje zakres i charakter świadczonych przez siebie usług. Tak więc dostawca, który posiada numer służący do świadczenia usługi o podwyższonej opłacie i jednocześnie świadczy usługę o podwyższonej opłacie jest zobligowany zapewnić wykonywanie obowiązków nałożonych przepisami prawa, które związane są z wykonywaną przez tego przedsiębiorcę działalnością. Przedsiębiorca, w którego dyspozycji pozostają numery wykorzystywane do świadczenie usług o podwyższonej opłacie jest zobowiązany do zapewnienia informacji o cenie wywoływanego przez użytkownika końcowego połączenia.

Trzeba jednakże wskazać, że ustawodawca kreując obowiązek wynikający z art. 64 ust. 2 Pt posłużył się następującym sformułowaniem: Dostawca usługi o podwyższonej opłacie powinien zapewnić, aby użytkownik końcowy w stacjonarnej publicznej sieci telefonicznej był każdorazowo informowany (...). Z konstrukcji tego przepisu wynika, że obowiązek z art. 64 ust. 2 polega jedynie na zapewnieniu informowania, co oznacza, że czynność faktyczna polegająca na umieszczeniu zapowiedzi słownej o koszcie połączenia do numeru o podwyższonej opłacie może być dokonywana przez inny podmiot biorący udział w związku ze świadczeniem usługi o podwyższonej opłacie. Wynika z tego, że przedsiębiorca zobowiązany z art. 64 ust. 2 może samodzielnie wykonywać obowiązek informacyjny, ale też istnieje możliwość, by tę czynność przeniósł na przykład na drodze umowy na innego przedsiębiorcę. Może to być również przedsiębiorca telekomunikacyjny (dostawca usług), który zestawia połączenie z numerem o podwyższonej opłacie innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego na żądanie przyłączonego do jego sieci użytkownika końcowego. Możliwe też w świetle obowiązujących przepisów prawa jest to, by obowiązek informacyjny z art. 64 ust. 2 wypełniał ten przedsiębiorca, który za pomocą numeru o podwyższonej opłacie dostarcza użytkownikowi końcowemu dodatkowe świadczenie np. informację o numerach (oczywiście, o ile jest to technicznie wykonalne). Te kwestie pozostają więc do swobodnej dyspozycji i regulacji przedsiębiorcy telekomunikacyjnego zobowiązanego z art. 64 ust. 2 Pt.

W ocenie Prezesa UKE intencją ustawodawcy było to, by faktycznie w danym przypadku obowiązek informacyjny w stosunku do użytkownika końcowego został wykonany tzn. by użytkownik końcowy otrzymał informację o cenie jednostki rozliczeniowej połączenia. Drugorzędną, poboczną kwestią jest natomiast to, w jaki sposób strony uczestniczące w świadczeniu usługi o podwyższonej opłacie ułożą stosunki umowne i kto faktycznie wykona ten obowiązek.