O mały włos przeoczyłbym ważny wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie (sygn. I ACa 584/06). Sprawa dotyczyła przesyłania przez towarzystwo ubezpieczeniowe SMS'ów do swojego byłego współpracownika (brokera). Były to krótkie wiadomości tekstowe "mobilizujące go do aktywności" (niektóre dochodziły o 5.00 czy 6.00 rano). Sąd uznał, że doszło do zawinionego naruszenia prywatności i zasądził wypłatę zadośćuczynienia w wysokości 5 tys. zł. Wyrok jest prawomocny.

Zapraszam do lektury pracy magisterskiej autorstwa Marcina Karolewskiego, zatytułowanej "Przestępstwa przeciwko ochronie informacji w Kodeksie Karnym z 1997 r. ze szczególnym uwzględnieniem art. 267 § 1 jako przepisu kryminalizującego „hacking” na tle unormowań Rady Europy". Praca została napisana w Zakładzie Prawa Karnego Porównawczego pod kierownictwem dr Anny Walczak - Żochowskiej, Warszawa 2005.

"Wicepremier L. Dorn stwierdził, że konieczne jest stworzenie odrębnego rozdziału prawa zamówień publicznych dotyczącego przetargów informatycznych, albo wręcz stworzenie specjalnej ustawy zamówień publicznych dotyczących informatyzacji..."

Gdyby ktoś chciał pomóc i akurat miał chwilę wolnego czasu na analizę stanu prawa polskiego związanego z szeroko pojętym społeczeństwem informacyjnym, to zachęcam do współpracy: Próbuje wytypować przepisy (ewentualnie ich grupy), które naruszają (lub mogą naruszać) prawa człowieka. Jeśli macie Państwo swoje typy - proszę o pozostawienie komentarza w tej sprawie.

Trzeba zrelacjonować aktualną sytuację na froncie "oddzielenia Neostrady od abonamentu". 29 grudnia 2006 r. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej wydał decyzję nakazującą Telekomunikacji Polskiej S.A. usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości polegających na uzależnianiu zawarcia umowy o świadczenie usługi neostrada tp od świadczenia usługi telefonicznej. Komisja Europejska ma obiekcje i zgłosiła weto do projektów decyzji Prezesa UKE w sprawie pozycji znaczącej TP na rynkach 1 i 2. Neostrada zaś nie jest jedynym punktem spornym w toczącej się debacie.

Mamy dalszy ciąg sprawy związanej z internetową aukcją samochodu (por. Proces o wylicytowanego dżipa i inne sprawy). Dziś ma się nią zajmować sąd rejonowy w Warszawie. Nie mam niestety zbyt wielu informacji na temat pozwu.

Wraz z wejściem w życie (1 stycznia 2007 roku) ustawy z 18 października 2006 r. o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 208, poz. 1540) znowelizowano również ustawę z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.). Wprowadzono nowe obowiązki informacyjne dla spółek, a także karę dla członków zarządu spółek handlowych za nieprzestrzeganie przepisów (chodzi m.in. o brak określonych informacji w pismach, zamówieniach składanych elektronicznie, a także na stronach internetowych). Zastanawiam się, czy poza implementacją dyrektywy może to dać też pewne narzędzia w walce ze spamem w Polsce?

Jest wyrok w bośniackim procesie. Chodziło o trzech członków czterdziestoosobowej grupy szkolących się na terrorystów przed ekranami komputerów (por. Proces oskarżonych o terroryzm w Sarajewie).

Czy możliwe jest różnicowanie licencji w zależności od jakości fonogramu? Chodzi o sytuację, w której np. ktoś udziela zgody każdemu zainteresowanemu na to, by bezpłatnie korzystał z udostępnionego nagrania o jakości 64 kbit/s, zaś za "to samo nagranie" w jakości 384 kbit/s pobierał opłaty. Wydawać by się mogło, że jest to ten sam utwór, a zatem czy można mówić o różnych licencjach na różną jakość nagrania?

Dziennik pisze: "wystarczy jeden piracki program komputerowy, ściągnięty z internetu nielegalnie utwór muzyczny lub film, żeby narobić sobie kłopotów". Nie pisze zaś co to jest "nielegalny utwór muzyczny lub film", nie odnosi się do dozwolonego użytku, ale za to publikuje algorytm pracy policji. Zastanawiam się zatem co z tym wnioskiem o ściganie, o którym mówi ustawa?