Od 17 grudnia wyższe kary za hazard
Od 17 grudnia 2005 r. zaczną obowiązywać bardziej restrykcyjne przepisy związane z organizowaniem hazardu oraz uczestniczeniem w zagranicznych grach hazardowych. Zaostrzonym przepisom będą mogli potencjalnie podlegać ci, którzy oddają się hazardowi w internecie.
W Polsce reklamowanie wideoloterii, gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości, zakładów wzajemnych, gier na automatach oraz gier na automatach o niskich wygranych – jest zabronione. Przepis mówi o reklamowaniu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Myślę, że internet, jako medium transgraniczne, dość mocno komplikuje proces stanowienia prawa. Teoretycznie każda internetowa reklama jest dostępna potencjalnie na naszym terytorium.
Przepis mówi, że pod pojęciem reklamy w powyższym przypadku trzeba rozumieć zachęcanie do udziału w takich grach, loteriach etc., przekonywanie o ich zaletach, informowanie o miejscach, w których są urządzane, i możliwościach uczestnictwa. Co zrobić z serwisami zagranicznymi? Przekaz reklamujący dany serwis na zagranicznym serwerze reklamuje go również potencjalnie w Polsce. Służby jednak nie mają tak "długich rąk" by zamknąć taki serwis. Zresztą przepis nie wspomina o języku reklamy, a przecież reklama, dajmy na to angielskojęzyczna również może zachęcać do wzięcia udziału w zakładzie lub grze na automatach.
Ciężko egzekwować w internecie przepisy polskiej ustawy, która wprowadza zasadę, że wstęp do ośrodków gier oraz do punktów przyjmowania zakładów bukmacherskich dozwolony jest dla osób, które ukończyły 18 lat. Nikt tego nie sprawdzi.
17 grudnia 2005 wchodzą w życie nowe brzmienia przepisów polskiego kodeksu karnego skarbowego, przewidujące m.in., że kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom zezwolenia urządza lub prowadzi grę losową, grę na automacie, grę na automacie o niskich wygranych lub zakład wzajemny, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie (art. 107 § 1). Podniesiono niniejszym górny próg możliwej kary z dwóch do trzech lat. Nie zmienia się brzmienie § 2 tego przepisu, który przewiduje, że tej samej karze podlega, kto na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uczestniczy w zagranicznej grze losowej lub zagranicznym zakładzie wzajemnym. Oznacza to jednak de facto podwyższenie możliwej kary również za oddawanie się hazardowi za pomocą internetowych serwisów oferujących takie możliwości zza granicy.
Do kodeksu karnego skarbowego dodano nowy art. 107a, który również zacznie obowiązywać od 17 grudnia 2005. Zgodnie z nowym przepisem ten, kto urządza lub prowadzi gry podlegające szczególnemu nadzorowi podatkowemu bez urzędowego sprawdzenia lub bez nałożenia wymaganych urzędowych zabezpieczeń, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie.
Jednocześnie, w wypadkach określonych w art. 107 § 1-3 kodeksu, sąd będzie musiał również orzec (przepis posługuje się określeniem "orzeka się") przepadek dokumentu lub urządzenia do gry losowej, gry na automacie, gry na automacie o niskich wygranych lub zakładu wzajemnego oraz wygranych, które na podstawie tego dokumentu przypadają grającemu, a także środków uzyskanych ze sprzedaży udziału w grze lub wpłaconych stawek. Przepis stosuje się odpowiednio także w wypadkach określonych w art. 107a § 1, art. Zastanawiam się, czy na mocy tego przepisu sąd będzie zmuszony orzec przepadek komputera podłączonego do internetu, jeśli ktoś będzie uczestniczył w zagranicznej grze hazardowej...
Dwa lata temu, 6 listopada 2003 roku Trybunał Sprawiedliwości wydał wyrok w sprawie C-243/01. Możemy tam przeczytać, że prawodawstwo krajowe, które zabrania pod groźbą kary (...) gromadzenia, przyjmowania, rezerwacji i przekazywania zakładów, w szczególności zakładów bukmacherskich (związanych z wydarzeniami sportowymi), jeśli dzieje się to bez licencji albo specjalnego upoważnienia ze strony państwa członkowskiego, jest w istocie ograniczeniem wolności uruchamiania i prowadzenia działalności w rozumieniu artykułów 43 i 49 EC (constitutes a restriction on the freedom of establishment and the freedom to provide services provided for in Articles 43 and 49 EC respectively). Trybunał stwierdził jednocześnie, że to sądy krajowe będą musiały zbadać, czy rzeczywiści wprowadzenie takich restrykcji dla swobody prowadzenia działalności faktycznie służy usprawiedliwionym celom, a także czy takie ograniczenia wprowadzono z poszanowaniem stosownych proporcji ocenionych ze względu na te cele.
Z tego wyroku nie wynika wcale, że kraje członkowskie mają pozwolić wszystkim na prowadzenie gier hazardowych czy zakładów wzajemnych. Trybunał zwrócił jedynie uwagę na istniejące standardy związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w ogólności. Hazard wiąże się z olbrzymim ryzykiem. Mafia, oszuści, pranie pieniędzy. Dlatego państwo bacznie przygląda się tego typu działalności. Jednak Internet znacznie komplikuje to „przyglądanie się”.
Wyrok Trybunału dotyczy następujących obszarów: Right of establishment, Freedom to provide services, Collection of bets on sporting events in one Member State and transmission by internet to another Member State, Prohibition enforced by criminal penalties, Legislation in a Member State which reserves the right to collect bets to certain bodies
- Login to post comments
Piotr VaGla Waglowski
Piotr VaGla Waglowski - prawnik, publicysta i webmaster, autor serwisu VaGla.pl Prawo i Internet. Ukończył Aplikację Legislacyjną prowadzoną przez Rządowe Centrum Legislacji. Radca ministra w Departamencie Oceny Ryzyka Regulacyjnego a następnie w Departamencie Doskonalenia Regulacji Gospodarczych Ministerstwa Rozwoju. Felietonista miesięcznika "IT w Administracji" (wcześniej również felietonista miesięcznika "Gazeta Bankowa" i tygodnika "Wprost"). Uczestniczył w pracach Obywatelskiego Forum Legislacji, działającego przy Fundacji im. Stefana Batorego w ramach programu Odpowiedzialne Państwo. W 1995 założył pierwszą w internecie listę dyskusyjną na temat prawa w języku polskim, Członek Założyciel Internet Society Poland, pełnił funkcję Członka Zarządu ISOC Polska i Członka Rady Polskiej Izby Informatyki i Telekomunikacji. Był również członkiem Rady ds Cyfryzacji przy Ministrze Cyfryzacji i członkiem Rady Informatyzacji przy MSWiA, członkiem Zespołu ds. otwartych danych i zasobów przy Komitecie Rady Ministrów do spraw Cyfryzacji oraz Doradcą społecznym Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej ds. funkcjonowania rynku mediów w szczególności w zakresie neutralności sieci. W latach 2009-2014 Zastępca Przewodniczącego Rady Fundacji Nowoczesna Polska, w tym czasie był również Członkiem Rady Programowej Fundacji Panoptykon. Więcej >>